Ik had even een inhaalslag te maken, dus vandaar dat je op deze zaterdag getrakteerd wordt op een nieuwe recensie. Ben je benieuwd wat ik van ‘Mijn jaar na jou’ van Nina de Pass vond? Dan ben je hieronder aan het goede adres.
Oudjaarsavond, San Franciso. Het feest van het jaar eindigt in een tragisch ongeluk. Cara overleeft het. Haar beste vriendin Georgina niet. Negen maanden later besluit Cara’s moeder dat een kostschool in de Zwitserse Alpen de nieuwe start is die haar rouwende dochter nodig heeft. Maar Cara weet dat het niks uitmaakt; Georgina is weg en niets zal haar terugbrengen. Op haar nieuwe school weet niemand iets over Cara’s verleden en ze is van plan dat zo te houden. Maar hoe ze ook haar best doet om afstand te bewaren, haar nieuwe vrienden breken de muur die ze zo zorgvuldig had opgebouwd langzaam af. Vooral de ongewone, oprechte Hector, die beter dan wie dan ook begrijpt hoe ze zich voelt. Hoe dichter Cara naar Hector toe groeit, hoe meer Georgina wegglijdt. Het leven omarmen betekent dat ze het verleden moet loslaten, maar Cara weet niet zeker of ze wel een tweede kans verdient.
Best of YA ~ 320 pagina’s ~ april 2020 ~ ISBN: 9789000370429
Cara en Georgina waren lange tijd onafscheidelijk tot een heftig auto-ongeluk daar verandering in bracht: Cara overleefde het, G niet. Sindsdien is Cara gebroken en weet ze niet meer wat ze met zichzelf aan moet. Bij haar andere vriendinnen hoeft ze niet meer aan te kloppen en ook aan haar vertrokken vader en radeloze moeder heeft ze niets. Daarom besluit ze in te gaan op het aanbod van haar moeder om op een kostschool in de Zwitserse Alpen een nieuwe start te maken. Daar weet niemand wie ze is en wat er is gebeurd. Maar hoelang houdt ze het vol om haar mond daarover te houden? Haar nieuwe kamergenoot Ren en de oprechte Hector proberen namelijk wel in haar buurt te komen, maar of ze daar nu op zit te wachten? Dat is nog maar de vraag. Als Cara oprecht een nieuwe start wil maken, moet ze toch proberen om wat openhartiger te zijn. Alleen met openhartig zijn, heeft Cara het idee dat ze G loslaat… en dat wil ze koste wast het kost voorkomen.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Realistisch tafereel
‘Mijn jaar na jou’ van Nina de Pass is een krachtig en realistisch boek over rouwverwerking. En ik denk vooral dat het ‘realistische’ het belangrijkste is. Ik moet namelijk eerlijk bekennen dat ik als lezer een beetje op afstand bleef wat betreft de gevoelens. Soms ging het erg snel en werd het naar mijn idee net niet sterk genoeg uitgewerkt. Maar ook omdat ik nog nooit in haar schoenen heb gestaan. Cara heeft sinds het moment dat ze hoorde dat haar beste vriendin Georgina het auto-ongeluk niet heeft overleefd nog geen moment gehuild. Ze is vooral woedend en probeert iedereen die ook maar een beetje in de buurt probeert te komen van zich af te duwen. Dit werkt nu niet direct aan de sympathie van het verhaal, maar daarmee wil ik ook niet zeggen dat ik een hekel kreeg aan het hoofpersonage. Juist niet, alles wat haar overkomt is uit het leven gegrepen en toch ook weer met haar eigen ‘sausje’. Ik kan daar als buitenstaander verder niet over oordelen en dat doe ik dan ook zeker niet.
De school zelf voelt alleen een beetje als een gevaar; hij staat griezelig dicht bij de rand van de berg, met niet meer dan een lichtblauw ijzeren hek dat tot taillehoogte komt om iedereen binnen te houden. En dan nog doet het, nu ik de ingewikkelde krullen in het metaal opmerk, meer aan als versiering dan als een beschermingsmaatregel.
Held Hector
Je gaat op een gegeven moment wel meeleven met Cara: juist omdat dit iedereen kan overkomen en iedereen anders reageert. Cara is vooral boos, voelt zich schuldig, moet leren om erover te praten tot de bom barst en ze er niet meer onderuit kan. Je volgt haar op haar weg naar ‘herstel’ wat logischerwijs met ups en downs gaat. Het ene moment schreeuwt ze vanwege de angst die ze heeft de school bij elkaar om op het volgende moment zich helemaal terug te trekken. Je hoopt daarom zo dat ze het kan accepteren voor zichzelf! Gelukkig krijgt ze daarbij hulp van de lieve Hector die haar probeert uit te dagen. Soms denk je wel: waarom probeert hij het nog als hij op zoveel verzet stuit? Toch heeft dat ergens ook wel weer iets liefs. Hij wil namelijk echt haar redder zijn terwijl hij ondertussen zelf ook met genoeg dealt.
Krachtige en memorabele zinnen
Hoewel ik dus als lezer misschien iets op een afstand stond, kan ik de schrijfstijl van debutante Nina de Pass zeker waarderen. Ze schrijft heel toegankelijk, beeldend en gooit er hier en daar een krachtige zin in die je even laat stilstaan. Het is bijna alsof je zelf in Zwitserland bent. ‘Mijn jaar na jou’ is daardoor geen boek dat je in één adem uit hebt, maar dat is ook niet het belangrijkste. Je wil erin kruipen en weten wat de personages voelen en bedoelen. Of dat nu de angst is na het auto-ongeluk, het gevoel bij de flashbacks of de emoties. Daar is Nina absoluut (meer dan zelfs) in geslaagd. Had ik er – als ik eerlijk ben – misschien nog net iets meer van verwacht? Dat denk ik dan wel. ‘Mijn jaar na jou’ had naar mijn gevoel namelijk nog sterker kunnen zijn door het personage Georgina wat meer uit te werken. Ze heeft zo’n grote invloed op het verhaal, ook al is ze dan dood. Achteraf had ik wel willen weten waar die vriendschap vandaan kwam en wat G voor persoon was. Dat had de wending in dit verhaal nog meer kracht gegeven.
En diep vanbinnen, op een plek waar ik van mezelf nog niet naartoe heb mogen gaan, wil ik niet verder. Wil ik niet iemand zijn die G niet meer in haar ooghoeken ziet. Want als ik bereid ben om zonder haar verder te leven, dan houdt dat in dat ik haar aan het loslaten ben, en als ik haar loslaat, krijgt dan niet iedereen het gevoel dat dat kan? Dan betekent G’s dood niets meer.
Conclusie
Ik had mede door recensies als deze verwacht dat ik tranen in mijn ogen zou hebben van ‘Mijn jaar na jou’ van Nina de Pass. Dat is helaas niet gebeurd. Maar in plaats daarvan kreeg ik een realistisch boek voorgeschoteld over rouwverwerking met een interessant personage in de hoofdrol. Cara is namelijk anders dan andere tienermeisje: ze dealt met zoveel, maar probeert er wel wat van te maken. Het is realistisch en door de beeldende schrijfstijl waan je je soms ook gewoon even op die kostschool in Zwitserland waar Cara een nieuwe kans krijgt. En dat gun je haar dan ook oprecht! Daarnaast heeft ze behoorlijk wat zelfinzicht waardoor ze een manier weet om met de pestkoppen op de kostschool om te gaan. Dat toont kracht en ergens ook kwetsbaarheid. Hoe graag ze ook alles voor zichzelf wil houden, haar demonen blijven haar toch wel volgen. Ondanks dat ik dan niet weggeblazen ben en dat het verhaal hier en daar wat verder uitgewerkt had kunnen worden wat betreft emoties en Georgina, mag Nina de Pass trots zijn op dit debuut. Het is lekker geschreven met zinnen om te blijven herinneren!
Heb jij ‘Een jaar na jou’ van Nina de Pass al gelezen? Laat dan gauw hieronder weten of bij jou wel de tranen over je wangen stroomden. Ik hoor het graag!
