Ik gaf stiekem in dit artikel al een tipje van de sluier weg, maar vandaag is het eindelijk zover. Ik wil met liefde mijn volledige mening delen over ‘Je bent jong en je krijgt wat’ van Monique van Loon. Lees jij ook mee?
Wat doe je als je op je achtentwintigste baarmoederhalskanker blijkt te hebben, terwijl je vol in het leven staat en juist flink carrière aan het maken bent? Het overkwam Monique van Loon. In Je bent jong en je krijgt wat beschrijft zij soms tussen neus en lippen door, soms expliciet, hoe het is om als jonge vrouw ziek te worden. Hopeloos verliefd te worden, terwijl sommige vriendschappen onverwacht niet tegen de situatie bestand blijken te zijn. Hoe de ene dokter je verdrietig en vol vragen achterlaat, terwijl de ander je steun en toeverlaat wordt. Hoe je je sexy kunt blijven voelen nadat je baarmoeder verwijderd is. Van Loon schrijft vol zelfspot en humor over een leven met en na baarmoederhalskanker.
Nieuw Amsterdam ~ 256 pagina’s ~ maart 2020 ~ ISBN: 9789046826430
Wanneer de 28-jarige Monique van Loon (o.a. bekend van haar culinaire columns uit de Volkskrant, Girlscene of uit de vlogs van Mascha) enige tijd kampt met bloedverlies zowel binnen als buiten de menstruatieperiode gaan niet meteen haar alarmbellen rinkelen. Toch wil ze – logischerwijze – weten wat dit veroorzaakt en wat ze kan doen om het te laten stoppen. In eerste instantie lijkt baarmoederhalskanker uitgesloten: het uitstrijkje wijst daar immers niet op. Ook haar huisarts gelooft niet dat ze op 28-jarige leeftijd dit al kan hebben. Maar na diverse onderzoeken blijkt hij er enorm naast te zitten: het is het namelijk wel. Op een openhartige manier neemt Monique de lezer mee naar alle momenten die ze dan meemaakt. Hoe ze door de medische molen gaat, hoe ze steun krijgt uit onverwachte hoek, juist geen steun uit hoeken waaruit ze het wel verwacht en ook hoe ze haar hele ziekte moet combineren met haar werk als hoofdredacteur. Ze schuwt helemaal niets en dat maakt dit boek behoorlijk bijzonder.
Ik heb dit boek geleend bij de bibliotheek.
In mijn geheugen gegrift
Ik zeg weleens dat een boek ‘indruk’ heeft gemaakt, maar dat is niet vergeleken met het gevoel dat ik overhield aan ‘Je bent jong en je krijgt wat’ van Monique van Loon. Deze journaliste heeft het namelijk voor elkaar gekregen om met haar manier van schrijven mij in één hoofdstuk te laten huilen en te laten glimlachen. Dat is nog eens een bijzondere kracht, maar het is ook bijna onvermijdelijk. Je leeft namelijk zo mee met Monique op de momenten dat ze onderzoeken heeft, slechte uitslagen krijgt en dat ze van sommige mensen niet de steun krijgt waar ze eigenlijk wel op had gehoopt. Je wil haar (buiten de coronatijd natuurlijk) omarmen als ze openlijk met je deelt met welke dingen ze te maken had. Het is namelijk absoluut niet niets waar ze doorheen moet als ze hoort dat ze ziek is.
Ik voel eerder verbazing dan opluchting. Was kanker dan een optie geweest? En baarmoederhalskanker? Ken ik iemand die dat ooit heeft gehad? Heb ik er ooit iets over gelezen; een boek, een artikel? Er een film over gezien? Ik kan het me niet herinneren. Ik weet zo ongeveer waar mijn baarmoeder zit, maar dat houdt het ook wel mee op.
Tranen over de wangen
Zoals sommige van jullie wel weten, huil ik niet snel bij boeken. Het is Dani Atkins met ‘Duet van jou’ gelukt, maar aan dat lijstje kan ik nu weer een titel toevoegen: ‘Je bent jong en je krijgt wat’. Ik vind het sowieso knap dat je na zoiets heftigs de woorden kan vinden om te beschrijven wat je hebt meegemaakt, tegen welke dingen je liep en dit allemaal met een duidelijk doel voor ogen. Monique hoopt namelijk met haar boek ervoor te zorgen dat mensen jaarlijks dat uitstrijkje laten maken en om ouders te overtuigen om hun kinderen te laten inenten tegen de vreselijke ziekte baarmoederhalskanker. Ik geloof echt dat deze boodschap op deze manier zin heeft. Je wordt namelijk met je neus op de feiten gedrukt: dit wil je niet.
Krachtige schrijfstijl
Baarmoederhalskanker en sowieso kanker in het algemeen is een vrij ‘zwaar’ thema, maar zo heb ik ‘Je bent jong en je krijgt wat’ helemaal niet ervaren. En daar komt dan direct die ‘glimlach’ vandaan waar ik het in het begin over had. De schrijfstijl van Monique zorgt er gewoon voor dat je als lezer niet als een bak ellende in elkaar zakt. Monique weet het namelijk voor elkaar te krijgen om naast alle zware feiten wat humor toe te voegen. Het is ongenuanceerd, soms maakt ze een grappige vergelijking en soms is het gewoon hilarisch. Dit maakt dit boek niet alleen iets lichter in vergelijking met het thema, maar het maakt het geheel gewoon toegankelijk. Je leest het en het komt binnen en dat voor zowel jong als oud.
Ik staar radeloos naar de puinhoop, terwijl de vrouw in de computer tuurt naar mogelijke data voor mijn ingreep. Plotseling begin ik onbedaarlijk te huilen, zonder geluid. De tranen gutsen over mijn wangen. Daar heb ik wel vaker last van, keihard huilen in totale stilte, wat overigens bijzonder handig is bij zielige films in de bioscoop. De vrouw reageert niet. Geen aardig woord, geen schouderklopje, godverdomme zelfs geen tissue.
Conclusie
Ik kan er lang of kort over zijn, maar het gaat hierom: lees ‘Je bent jong en je krijgt wat’ van Monique van Loon! Dit zeg ik dit keer niet omdat je er nu zo’n goed gevoel aan over houdt. Maar je wordt wel met je neus op de feiten gedrukt waarom het zo belangrijk is om jezelf/je dochter te laten inenten tegen deze slopende ziekte en waarom het zo belangrijk is om je te laten checken. Dat Monique met deze boodschap in haar hoofd de woorden op papier heeft gekregen om haar verhaal te vertellen, laat alleen maar zien hoeveel kracht er in haar zit. Je kunt niets anders dan meeleven met wat ze al heeft meegemaakt en tegelijkertijd meehuilen en meelachen in één hoofdstuk. Het ene moment kwam het binnen waar ze doorheen moest en aan de andere kant vond ik het zo geweldig om te lezen hoe ze er soms tegen aan keek. Wat een boek, wat een kracht en wat een emotie! Dit boek is er eentje die in je geheugen gegrift blijft staan. Bedankt Monique dat je dit verhaal met iedereen wilde delen.
Heb jij dit boek van Monique van Loon al gelezen of ben je dat nog van plan? Laat het weten in de comments hieronder.
