Na al die overzichten met boeken die ik niet of juist wel las, is het eindelijk weer tijd voor een recensie. Ik leende onlangs ‘Lieve Edward’ van de bibliotheek en daar vertel ik je vandaag alles over. Kijk je mee?
Een vliegtuig stort neer. Alle passagiers overlijden behalve één, een twaalfjarige jongen genaamd Edward. Edward wordt opgevangen door zijn oom en tante, en probeert zijn nieuwe leven te begrijpen. Hij is een beroemdheid: als hij naar school gaat, staan mensen langs de kant en maken ze foto’s. Hij is het wonderkind dat overleefde. De enige aan wie Edward echt steun heeft is zijn buurmeisje Shay, de beste vriendin die je je maar kunt wensen. Samen doen zij een onverwachte ontdekking die hen naar antwoorden op de diepste vraag leidt: wie ben je als je alles kwijt bent geraakt?
Luitingh-Sijthoff ~ februari 2020 ~ 336 pagina’s ~ ISBN: 9789024583706 ~ fragment
De twaalfjarige Eddie, zijn vijftienjarige broer Jordan en hun ouders stappen vol goede moed en nieuwe plannen het vliegtuig in. Op naar een nieuw leven in het prachtige Los Angeles terwijl ze het drukke New York achter zich laten! Wat niemand echter had kunnen vermoeden, is dat het vliegtuig met nog slechts een paar uur te gaan in flinke problemen komt. Uiteindelijk zal slechts één iemand levend de grond zal bereiken: Eddie oftewel Edward. Deze jonge jongen had volgens velen ‘geluk’ en wordt gezien als het ‘grote wonder’. Alleen de vraag is: heb je wel geluk als je alles dat je bezat kwijt bent geraakt? Zijn ouders zijn er niet meer, zijn broer kan hij niet meer om hulp vragen en in plaats daarvan moet hij bij zijn tante en oom intrekken die nog net niet geobsedeerd zijn om een baby te krijgen. Edward moet wennen aan zijn nieuwe leven, terwijl hij rouwt en werkt aan zijn herstel. Gelukkig is daar zijn buurmeisje Shay bij wie hij zich direct op zijn gemak voelt. Hij moet in de komende jaren zichzelf leren kennen, zien te dealen met de gevolgen van het ongeluk en hopen dat hij ergens tussen de scherven acceptatie vindt. Al is het maar een beetje voor de rust in zichzelf… als de andere nabestaanden dat toelaten.
Ik heb dit boek geleend bij de bibliotheek.
Uit het leven gegrepen
‘Lieve Edward’ van Ann Napolitano had al voor de verschijning mijn aandacht weten te trekken. Bij het lezen van deze beschrijving dacht ik namelijk direct aan het hartverscheurende verhaal van de jonge (en Nederlandse) Ruben. Hij overleefde in 2010 als enige een vliegtuigongeluk in Tripoli en sindsdien woont hij bij zijn oom en tante. De gelijkenissen met dit verhaal lijken mij duidelijk. Heel toevallig was het ook nog eens precies tien jaar geleden toen ik voor het eerst ‘Lieve Edward’ in mijn handen had. Ik heb voor dat verhaal altijd een soort belangstelling/fascinatie gehad, dus dat heeft er wel voor gezorgd dat ik dit boek koste wat het kost moest lezen. Maar was ‘Lieve Edward’ net zo hartverscheurend als ik had verwacht? Voor mij persoonlijk: nee. Ik weet dat er veel mensen wel zijn geraakt, maar door de manier waarop dit verhaal nu is verwerkt, kwam het bij mij niet binnen. Ik had echt verwacht en gehoopt dat ik tranen met tuiten zou huilen. Maar helaas bleef ik gevoelsmatig op een behoorlijke afstand. De emotie blijft hiervoor namelijk teveel op de achtergrond aanwezig.
De familie Adler splitst zich bij de deur op. Jane zwaait naar haar zoons en man en haast zich met gebogen schouders naar first class. Bruce kijkt zijn vrouw even na en gaat Jordan en Eddie met hun slungelige ledematen voor naar de achterkant van het vliegtuig. Hij tuurt naar de stoelnummers die ze passeren en berekent dat ze negenentwintig rijen van Jane af zullen zitten.
Ontbreken van focus
Ik wilde echt in dit verhaal kruipen, maar dat werd bemoeilijkt door de schrijfstijl en de vele personages. Ann Napolitano heeft het namelijk zo geschreven dat het voelt of jij samen met alle andere passagiers dat vliegtuig instapt en ze stuk voor stuk leert kennen. Je leert over de zakenman, de vrouw die door haar aanstaande wordt opgewacht om te gaan trouwen en een vrouw die erachter komt dat ze zwanger is. Deze opzet is absoluut uniek en heeft ergens ook wel wat verschrikkelijks in zich. Jij als lezer weet namelijk dat alle dromen en plannen die al deze karakters hebben, met het vliegtuig neergaan. Er is namelijk slechts één iemand die het overleeft en dat is de jonge Edward. En toch zit gelijk daar ook een knelpunt: het is teveel ‘bij’-informatie voor mij om het allemaal op te slaan. Op het begin had ik nog de hoop dat het mij zou pakken, maar later moest ik toch erkennen dat het niet zo was. Ik miste de focus en had eigenlijk gehoopt dat het verhaal zich op Edward en zijn familie zou blijven focussen, maar dat gebeurde dus niet.
Tijdreizen met Edward
In het andere gedeelte van ‘Lieve Edward’ lees je wel meer over Edward: over zijn leven na het ongeluk, het rouwen en de periode daarna. Het verhaal van Edward is realistisch: het gaat niet direct van een leien dakje. Hij moet – uiteraard met de steun van de soms wat gekke maar leuke Shay – zijn leven weer opbouwen. Ik leefde echt wel grote gedeeltes met hem mee. Je wil het je bijna niet voorstellen hoe zo’n jongen zich moet voelen. Je gunt hem wel weer om het geluk – al is het dan op een andere manier – te vinden. Het is mooi om te zien dat Ann Napolitano gebruik heeft gemaakt van verschillende momenten in de tijd om te laten zien waar Edward mee dealt: het ongeluk (en de gevolgen daarvan), rouw, maar ook het moment dat de buitenwereld zich met hem gaat bemoeien. Hij wordt gezien als ‘het wonder’ en alle nabestaanden lijken wel iets van hem te willen. Maar hoe ga je daar als jonge jongen mee om? Begrijp me dus niet verkeerd: ‘Lieve Edward’ is qua emotie niet doorgedrongen, maar het is geen slecht boek. Het hele verhaal is krachtig, de opbouw had echter wat sterker gekund. Ik snap daarom wel dat dit boek bij vele mensen nog altijd op het lijstje staat!
‘Pap,’ vraagt Eddie, ‘zijn al onze spullen al in het huis als we daar aankomen?’ Bruce vraagt zich af waarover Eddie zich in het bijzonder druk maakt: zijn zitzak, zijn pianomuziek, zijn knuffelolifant waar hij zo nu en dan nog mee slaapt? Zijn zoons hebben hun hele leven in het appartement in New York gewoond. Dat wordt nu verhuurd en als Jane succes heeft en ze besluiten aan de westkust te blijven wonen, zal het worden verkocht.
Conclusie
‘Lieve Edward’ van Ann Napolitano vertelt een krachtig en hartverscheurend verhaal over een jonge jongen die van de één op de andere dag zijn dierbare gezin verliest en moet dealen met de gevolgen. Je volgt Edward stapje voor stapje en moment voor moment. Je kunt bijna niet anders dan meevoelen en vooral meedenken over wat jij in zo’n situatie zou doen. Het gaat niet allemaal van een leien dakje. Ann Napolitano heeft er voor gezorgd dat het met tijdsaanduidingen realistisch wordt wat hij allemaal meemaakt. Tevens ga je terug dat vliegtuig in, leer je de personages kennen met al hun dromen, wensen en ongemakken. Alleen één ding weet je ook en dat maakt het hartverscheurend: zij zullen het einde van dit boek niet levend bereiken. Ik had echt gehoopt dat ‘Lieve Edward’ in de categorie van Duet met jou, Zonder mij of Raak me. Niet zou vallen. Oftewel een boek dat mij in mijn hart zou raken en nog lang zou bijblijven. Helaas is dat niet gebeurd. Er was iets in de schrijfstijl dat mij op afstand hield van de personages en het verhaal op zich. En dat vind ik zo jammer! Mijn verwachtingen lagen namelijk zo ontzettend hoog, te hoog als je nu kijkt. Ik kan namelijk niets anders zeggen dan dat ik een beetje teleurgesteld ben. Er had hier – alleen al op basis van het verhaal – meer in kunnen zitten, als je het mij vraagt.
Heb jij ‘Lieve Edward’ ook gelezen? Laat dan vooral in de reacties weten of jij mijn mening deelt of niet. Ik hoor het namelijk graag!
