Ik moet zoals je in deze blogpost al hebt kunnen zien nog maar één boek uit 2019 recenseren. Maar aangezien dat een tweede deel is, nam ik eerst maar eens de tijd voor deel 1. Dus ben je benieuwd wat ik van ‘You’ van Caroline Kepnes vond (gebaseerd op seizoen 1)? Let dan goed op.
Als de mooie jonge Guinevere Beck de boekhandel inloopt waar Joe Goldberg werkt, is zijn eerste gedachte: deze vrouw wordt van mij. Ze heeft een Facebookprofiel dat op openbaar staat en ze twittert aan een stuk door. Op haar sociale media vindt Joe alles wat hij moet weten. Zo wil ze schrijver worden, noemen haar vrienden haar Beck, weet hij waar ze woont en vanavond zal ze in een bar in Brooklyn zijn. De perfecte plek voor een “toevallige’ ontmoeting.
Xander Uitgevers ~ februari 2019 ~ 384 pagina’s ~ ISBN: 9789401610742
Guinevere Beck maakt misschien wel de grootste fout door op die dag de boekhandel van Joe binnen te stappen. Sinds hun eerste contact is Joe namelijk in de ban van deze jonge vrouw die het leven nog moet ontdekken. Guinevere – door haar vriendinnen Beck genoemd – besteedt haar tijd aan schrijven, erover nadenken, afspreken met vrienden, studeren en met masturberen. En laat Joe sinds die bijzondere ontmoeting alles wat ze doet in de gaten houden. Hij staat verdekt opgesteld in haar straat en verstopt zich in de kroeg waar zij ’toevallig’ wat met haar vriendinnen aan het drinken is. Plus hij is er zelfs bij als ze dronken op de metro staat te wachten en op de rails valt. Dat laatste moment zorgt ervoor dat hij bovenop alles ook nog eens haar telefoon in handen krijgt, waardoor hij nog meer macht heeft over haar leven en de keuzes die ze maakt. Daardoor weet hij niet alleen waar ze is, maar ook wat haar bezighoudt: de appjes die ze stuurt naar haar vrienden, het contact met Benji, haar mailcontact en nog zoveel meer. Joe zorgt dat hij op de juiste momenten op de beste plekken is en dat zou weleens het begin kunnen zijn van een opbloeiende romance tussen die twee. Alleen Beck weet niet dat Joe diep van binnen nog erger is dan haar ex… en dat ze echt niet zo makkelijk van hem afkomt. Hoe graag ze dat ook zou willen.
Ik heb dit boek gewonnen.
Geen sympathie
De Netflix-serie You heeft al twee seizoenen miljoenen mensen in zijn greep, maar zijn de boeken net zo goed? Daar wilde ik achter komen. Nou, ‘You’ van Caroline Kepnes neemt de lezer in ieder geval weer helemaal mee terug naar het eerste seizoen. Het seizoen waarin Joe in de ban raakt van Beck. Hij wil haar en daarvoor gaat hij verder. Denk aan: meekijken in haar telefoon, haar schaduwen en op precies de juiste momenten opduiken. Je kruipt door dit boek in zijn hoofd, maar daar komt ook gelijk mijn hele kritiekpunt op dit boek. In de serie krijg je door het uiterlijk van Joe (hallo Penn Badgley) en door zijn omgang met bijvoorbeeld zijn buurjongen of in seizoen twee zijn buurmeisje een soort sympathie voor hem. Je weet dat wat hij doet slecht is, maar ergens voel je ook voor hem. Het is niet dat je in de serie alles goed praat, maar er ontstaat iets bijzonders. Dit gevoel ontbrak totaal in dit boek. De verhaallijn over het buurjongetje is weggelaten en doordat je hem niet voor je ziet, snap je gewoon niet waarom hij doet wat hij doet. Er mist een stuk karakterontwikkeling en binding.
Ik tril en ik zou een lormetazepam slikken, maar die liggen beneden en ik wil geen slaapmiddel slikken. Ik wil niet versuft raken, ik wil alert zijn, zien dat je op je ongelakte nagels bijt en je hoofd naar links draait, nee, bijt maar op die pink, sper je ogen open, naar rechts, nee, de biografieën interesseren je niet, noch de zelfhulpboeken (godzijdank), je gaat pas langzamer lopen als je bij de romans bent. Ja.
Rillingen over mijn lijf
Nu moet ik ook eerlijk zijn: in welke thriller krijg je wel sympathie voor het gestoorde hoofdpersonage? Ik wil daarmee dus echt niet zeggen dat dit boek ‘slecht’ is. Absoluut niet. Je gaat stilstaan bij de dingen die je online plaatst, je eigen veiligheid (kijk maar snel uit je raam of er geen enge stalker staat) en je gaat je beseffen wat je nu eigenlijk over iemand anders weet. In dit geval is het boek niet eens zo gek voor een normale thriller, maarr doordat ik de vergelijking met de serie onbewust maak, valt het me gewoon op hoe anders ze beide overkomen. En dan is het grootste minpunt toch het ontbrekende gevoel van sympathie. Nu kun je alleen maar gruwen bij alles wat Joe doet en denkt. Je voelt je bijna zelf een psychopaat door alleen maar over zijn gewoontes te lezen. De rillingen liepen over en door mijn lijf en ik kan je vertellen: daar was helemaal niets positiefs aan. Ik wilde schreeuwen dat Beck echt behoorlijk ver uit zijn buurt moest blijven om zichzelf maar ook haar dierbaren te beschermen. ‘Blokkeer hem en kijk niet meer achteraf’, maar helaas werkt het zo niet.
Love or Hate
Joe pleegt moorden als het hem uitkomt, hij stalkt Beck (en niet zo’n beetje ook) en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het is niet dat alle bijzondere gebeurtenissen als een grote verrassing komen. Het boek en de serie lijken verder redelijk gelijk zijn te zijn (wat ik top vind). Maar dan heb ik het nog niet over de schrijfstijl gehad. Ik had stiekem hoge verwachtingen en hoopte dat ik dit boek binnen mum van tijd alweer uit had. Niet omdat ik er dan snel doorheen was, maar meer omdat ik dan wist dat dit boek mij vanaf het begin in zijn greep had. Helaas is dat niet gebeurd en gebeurde misschien wel het tegengestelde. De zinnen zijn aan de lange kant (zie ter illustratie de bovenste quote) en zijn heel beschrijvend en beschouwend. Er wordt bijvoorbeeld veel herhaald en dat helpt niet als je al de rillingen over je lijf hebt lopen door alle gedachtes die je continu leest van Joe. Bij dit boek is het een kwestie van ‘you love it or you hate it’. Ik heb namelijk ook (zoals hier op Hebban.nl) een recensie gelezen met vijf sterren, maar de reacties die ik kreeg op mijn korte recensie waren veelal negatief. Daarom zou ik het kunnen begrijpen wanneer je dit boek niet uitleest.
Beck. Je had mijn naam niet hoeven zeggen. Je hoefde niet te glimlachen of te luisteren of me voor de gek te houden. Maar dat heb je wel gedaan. Je handtekening staat op de bon. Dit was geen contante betaling en je hebt niet gepind. Dit was echt. Ik druk mijn duim op de natte inkt van je handtekening en de inkt van Guinevere Beck vlekt mijn huid.
Conclusie
Het boek ‘You’ van Caroline Kepnes had mij helaas niet in zijn greep. Als je – wat mij betreft – Joe, Beck, Peach, dr. Nicky en alle andere bij-personages – wil leren kennen, dan raad ik je eerder aan om de serie te lezen dan om het boek te lezen. En dat zeg ik echt niet vaak. Toch kan ik niet ontkennen dat de basis voor een thriller er gewoon in zit: stalking, spanning, moord, een personage waar geen touw aan vast te knopen is, doodsangst en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het klinkt voor een thriller bijna perfect. Met de nadruk op bijna. Ik heb het namelijk over twee belangrijke factoren nog niet gehad: het gebrek aan sympathie en de schrijfstijl. Misschien ligt het aan het feit dat ik zowel beide heb ervaren, maar als er iets sterk was aan de serie was dat je begrip voor Joe kon opbrengen. Je weet dat alles wat hij doet of denkt verkeerd is, maar toch voel je met hem mee. En dat had ik helaas in dit boek niet. Ik kreeg de rillingen over mijn lijf en kon alleen maar denken: intens, vies, gek, maf, ‘ga weg’ en ‘ren weg’. Wie weet had de schrijfstijl voor wat pluspunten kunnen zorgen, maar dat gebeurde helaas niet. De zinnen waren langdradig, soms onbegrijpbaar en het liep allemaal niet lekker. Daardoor heb ik een behoorlijk tijdje gedaan over dit boek. En heel eerlijk: ik vrees het ergste voor deel twee ‘You – Verborgen Verleden’.
Uiteraard zal ik binnenkort ook deel twee lezen en recenseren. Heb jij dat boek al wel gelezen en wil je je mening erover geven? Doe dat dan gerust hieronder.
