De boeken van Suzanne Vermeer zijn niet meer weg te denken uit mijn boekenkast. Zo kwamen er dit jaar wel drie bij: de verhalenbundel ‘De eilanden’, het lange verhaal ‘Het strandhuis’ en vandaag is het tijd om het laatste boek uit dat rijtje te recenseren: het korte maar krachtige ‘Zuidenwind’. Zou dit boek een aanrader zijn? Ik laat het je weten.
In de zomer van 1988 gaan Nicole en haar beste vriendin Marjolein na hun eindexamen op vakantie naar Benidorm. Samen met enkele klasgenoten willen ze een paar weken onbekommerd feestvieren – luieren op het strand, dansen tot diep in de nacht – voordat ze definitief een streep onder hun middelbareschooltijd zetten. Maar dan gaat het mis. Jaloezie. Ruzie. En een van hen zal Nederland nooit meer terugzien. Dertig jaar later ontmoet de 21-jarige Iris Peters een mysterieuze jongeman in het kunstenaarsdorp Bergen aan Zee, waar ze met haar moeder op vakantie is. Vanuit het niets biedt deze Patrick haar een baan aan bij zijn zeer succesvolle ICT-bedrijf. Het is het begin van reeks vreemde gebeurtenissen. Gebeurtenissen die in verband lijken te staan met wat er destijds in Benidorm is gebeurd…
A.W. Bruna Uitgevers ~ 112 pagina’s ~ augustus 2019 ~ ISBN: 9789400510128
Hoewel de 21-jarige Iris dolgraag met haar vriendinnen op vakantie wil naar een warm land, laat ze zich toch door haar moeder overtuigen om voor de zoveelste keer naar Bergen aan Zee te gaan. Niet zomaar, maar om voor de tiende keer op rij haar vader te herdenken. Maar wat een saaie vakantie lijkt te worden, verandert al snel als ze in aanraking komt met de dertigjarige Patrick. Hij biedt haar al snel een huis, werk in Amsterdam bij een ICT-bedrijf en misschien wel zijn liefde aan. Maar zijn zijn intenties wel echt zo oprecht of zit er meer achter? Iris heeft namelijk na de eerste ontmoeting al snel het idee dat ze gevolgd wordt en dat de dader geen goede intenties heeft. Maar wat staat haar te wachten? Eén ding is zeker: de ontmoeting met Patrick heeft iets in gang gezet wat terugblikt op dertig jaar geleden, toen diep in de nacht, iemand verdween en nooit meer terugkwam. Alleen de vraag is welke invloed dat heeft op Iris, haar moeder en Patrick.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Typisch Vermeer
‘Zuidenwind’ is weer een typische titel van Suzanne Vermeer. Het verhaal leest lekker weg en heeft een heerlijk mysterie om even over na te denken. Wat heeft de vermissing van dertig jaar geleden immers met de rare situatie in de huidige tijd te maken? Die vraag houdt de lezer absoluut bezig. Maar waar sommige boeken van Suzanne Vermeer ook echt spannend zijn, ontbreekt dat bij dit verhaal. Ik zat niet op het puntje van mijn stoel en voelde wel enige binding met dat wat er speelde, maar het zal ook geen boek zijn dat mij eeuwig zal bijblijven. Wat overigens wel opvalt, is dat dit boek zich eens niet afspeelt op een warme (of koude) locatie als Nice, Italië of Griekenland. Maar in de Nederlandse plaats Bergen aan Zee, waar Iris en haar moeder Nicole naartoe gaan om haar vader (en Nicolas man) te herdenken. Alleen nooit hadden ze kunnen verwachten dat het verleden hen inhaalt en op welke manier.
Ken je dat gevoel? Dat gevoel dat iets voorbestemd is? Twee mensen die bij elkaar horen omdat het nu eenmaal zo is. Soms heeft een van de twee het eerder door en moet het bij de ander nog rijpen. Maar dat ze samenkomen, dat staat buiten kijf.
Sterk vanaf het begin
Het eerste hoofdstuk zet hiervoor de toon. Je wordt dertig jaar mee teruggenomen in de tijd. Langzaam wordt duidelijk wat er tussen Nicole en haar beste vriendin Marjolein is voorgevallen tijdens hun vakantie in Benidorm en wie er nog meer bij betrokken was. Maar wat merk je daar dertig jaar later nog van? Al snel (vanaf hoofdstuk twee) blijkt dat de jonge Iris – die eigenlijk helemaal geen zin had in deze vakantie met haar moeder – wordt gevolgd. Iemand lijkt haar in de gaten te houden, maar waarom en wat zijn zijn of haar intenties om dat te doen? Had ze nu maar gewoon met haar vriendinnen op vakantie gegaan… denkt ze algauw. Tot ze Patrick ontmoet, hij biedt haar al gauw een aantal prachtige kansen aan. Maar waarom? De vraagtekens stapelen zich op, maar gelukkig maakt de fijne schrijfstijl van Suzanne Vermeer het eenvoudig om door te lezen. Ik had het boek dan ook binnen anderhalf alweer uit.
Voorspelbaar en toch verrassend
Het einde van ‘Zuidenwind’ is daarentegen redelijk voorspelbaar, omdat je al gauw door hebt wie je wel en wie je niet kunt vertrouwen. Maar dan moet ik ook eerlijk zijn, dat ik hier en daar wel verrast ben door sommige wendingen in dit verhaal. Over het hoe en wat, ga ik niets verklappen in verband met spoilers, dus daarvoor moet je dit boek zelf lezen (maar ook dat is absoluut de moeite waard). Je moet alleen wel even je hoofd erbij houden om te begrijpen wat je leest, al houdt dat je scherp en zorgt dat je niet inzakt. Gelukkig is dat niet zo moeilijk – ‘Zuidenwind’ heeft immers maar 112 pagina’s, dus het is ideaal om dit verhaal te lezen (en door het kleine formaat ook om mee te nemen), terwijl je met dat dekentje op de bank ligt of ligt te bakken onder de warme zonnestralen. Heerlijke afleiding voor een uurtje of twee.
Ze geniet hiervan. Van de spanning, de uitdaging, de aandacht. Mannen zijn voor haar speeltje die je niet te lang bij je moet houden. Inwisselbaar en rijp voor vervanging zoals kauwgom waar de smaak vanaf is. Waarom gunt ze mij Tom niet?
Conclusie
Na ‘De eilanden‘ en ‘Het strandhuis’ heeft Suzanne Vermeer ook met haar derde boek in 2019 ‘Zuidenwind’ hoge ogen gegooid. Eens niet op een zonnige locatie als Italië, Griekenland of Curaçao maar gewoon bij de Nederlandse badplaats Bergen aan Zee, waar het verleden en het heden op een mysterieuze manier samenkomen. Door de eenvoudige schrijfstijl van Suzanne Vermeer word je helemaal meegenomen in het verhaal. Zo leer je hoe Marjolein dertig jaar geleden verdween, waarom Iris eigenlijk helemaal geen zin heeft in deze vakantie en hoe haar ontmoeting met de mysterieuze Patrick haar leven op zijn kop zet. Het verhaal is niet zo spannend dat je op het puntje van je stoel wordt gezet, maar gelukkig wel zo vermakelijk dat je naar het voorspelbare (maar met een paar verrassende plotwendingen) einde vliegt. Niet zo gek ook dat ik ‘Zuidenwind’ bestempel als het perfecte boek voor op het strand – ideaal om mee te nemen en lekker luchtig om een uurtje of anderhalf tot rust te komen.
Welk boek is jou deze zomer het meeste bijgebleven? Laat het achter in de comments of beantwoord mijn vraag via social media. Ik ben heel erg benieuwd.
