Zonder mij – Dani Atkins

Op de dag dat mijn ouders dertig jaar getrouwd zijn, deel ik een bijzonder boek met je. Een boek over liefde, een veranderende toekomst en over het leven. Benieuwd hoe ik ‘Zonder mij’ van Dani Atkins’ heb beoordeeld? Lees dan snel verder.

Maddie heeft alles wat ze zich kan wensen: een heerlijk leven, een goede relatie, ze is net zwanger en gaat trouwen. Maar dan is door een noodlottig ongeluk opeens alles anders. Zes jaar later ontwaakt Maddie uit een coma. Langzaamaan wil ze voorzichtig haar leven weer oppakken, maar hoe doe je dat als voor jou alles in een oogwenk veranderd is terwijl voor iedereen die je kent het leven zes jaar lang is doorgegaan?

Uitgeverij de Fontein ~ 432 pagina’s ~ mei 2019 ~ ISBN: 9789026147296

Maddie kan haar geluk kan niet op: ze heeft een geweldige relatie met Ryan, gaat bijna trouwen en is zwanger van haar eerst kind. Het leven lijkt haar toe te lachen totdat het noodlot toeslaat. Op weg naar de drukker om de laatste dingen voor de trouwerij te regelen, heeft ze het gevoel dat ze achtervolgt wordt. Als ze haar man Ryan aan de andere kant van de straat ziet, twijfelt ze geen moment: ze moet naar hem toe. Volslagen in angst schiet ze de weg op, maar de andere kant van de straat zal ze niet meer bereiken. Ze wordt geschept door een bestelbus en komt in coma terecht. Pas zes jaar later wordt ze wakker – zonder een idee hoeveel ze echt heeft gemist. Alleen waar haar leven heeft stilgestaan in de afgelopen zes jaar, is het leven van haar dierbaren veranderd. En niet al die veranderingen pakken even goed uit voor Maddie. Ze moet zich erop instellen dat de toekomst die zij voor zich zag, niet meer het leven is dat ze zal leiden. Maar er komen weer nieuwe mensen en nieuwe verhoudingen voor in de plaats, alleen kan ze dat accepteren?

Ik heb een e-book gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Tijd vergeten

De lat lag hoog voor ‘Zonder mij’ met Dani Atkins. Aangezien ‘Duet met jou’ tot nu toe het enige boek is (ooit) dat mij heeft laten huilen en haar eerste vertaalde boek ‘Versplinterd’ mij vol verbazing achterliet, durfde ik bijna niet te beginnen met dit nieuwste boek. Ik kon toch alleen maar teleurgesteld raken? Nou, gelukkig viel het allemaal reuze mee. Dani Atkins bewijst zich namelijk opnieuw. ‘Zonder mij’ is emotioneel – dit keer alleen geen tranen voor mij – maar verder ook zo prachtig, realistisch en op zo’n mooie manier geschreven. Ik vergat soms letterlijk de tijd toen ik dit boek aan het lezen was, omdat ik zo opging in het verhaal van Maddie. Het zal je immers maar gebeuren: je leeft het ‘perfecte’ leven, bent zwanger en staat op het punt te trouwen. En dan gaat het mis. Je komt zes jaar in coma te liggen, zonder het te beseffen. Als je wakker wordt, is het leven van iedereen om je heen verandert en dat van jou misschien nog wel het meest. Het lijkt een plot van een kaskraker uit Hollywood, maar het zijn de elementen van ‘Zonder mij’.

Het was in een tel gebeurd. Het ene moment stond ik nog midden op de weg, het volgende vloog ik door de lucht. Ik zag de lucht en toen asfalt en, bizar genoeg, toen weer lucht. Ik zag een gigantische witte muur – de motorkap van de bestelbus die me geraakt had – snel op me afkomen vlak voordat ik er weer op zou landen.

Opgaan in het verhaal

Hoewel je boos wil zijn om de mensen om haar heen, kun je ook begrijpen dat voor niemand deze situatie makkelijk is. Voor Maddie niet, maar ook voor alle betrokkenen zoals haar verloofde en die van haar ouders. Ze moesten wel doorgaan met hun leven, want niemand had ooit nog kunnen denken dat Maddie na al die tijd nog wakker zou worden. Maar doordat je het eerste gedeelte door de ogen van Maddie ziet (van haar leven ervoor, tijdens de coma en erna) is het zo makkelijk om een oordeel te vormen over derden die voor Maddie hiervoor nog onbekend waren. Maar dat verandert in het tweede gedeelte. Je gaat de meeste keuzes van bepaalde mensen begrijpen en snapt waarom ze nu doen wat ze doen. Natuurlijk is niet alles geoorloofd en komt er hier en daar een leugen om de hoek die ik niet zou toejuichen, maar soms doe je nu eenmaal dingen die voor een ander niet te begrijpen zijn. Het is vanaf dat moment ook niet moeilijk om iedereen in je hart te sluiten. Al helemaal als de coma van Maddie niet het enige is wat deze lieve en bijzondere mensen overkomt.

Hartverscheurend

En dan kan ik volgens mij nog een heel verhaal schrijven over het einde en hoe dat mij heeft geraakt. Maar aangezien ik spoilers probeer te vermijden, doe ik dat voor nu even in het kort. Het einde is hartverscheurend, mooi en wauw. Ik heb er gewoon nog steeds geen woorden meer voor en kan er nog steeds niet over uit. Maar het allerlaatste stukje roept ook vragen op. Ik wil bijna schreeuwen tegen het boek en vragen of het echt waar is wat ik denk dat er staat, maar eigenlijk heb ik geen idee tot er misschien ooit een vervolg opkomt. Eén ding is wel zeker en dat is dat ik direct na het uitlezen van dit boek de paperback heb besteld (aangezien ik alleen een e-book had). Ik wil ‘Zonder mij’ namelijk met anderen delen, omdat ik ze dezelfde leeservaring gun als die ik heb gehad. De ervaring die ervoor heeft gezorgd dat ik Dani Atkins nu samen met Colleen Hoover beschouw als mijn favoriete auteur.

‘Tweeduizend achttien. Tweeduizend achttien?’ De arts en Ryan knikten eensgezind. ‘Dus je wil beweren dat het ongeluk niet een paar geleden is gebeurd… maar…’ Het was te afschuwelijk. Het was nog erger dan afschuwelijk; een nachtmerrie waaruit ik niet wakker meer zou worden. (..) ‘Het was zes jaar geleden, Maddie. Je hebt zés jaar in coma gelegen.’

Conclusie

‘Zonder mij’ van Dani Atkins brengt een emotionele achtbaan te weeg. Als je namelijk denkt dat je hart weer even wordt gelijmd, wordt  het tot op het bot verscheurd. Dit boek bracht in tegenstelling tot haar vorige titel ‘Duet met jou’ misschien geen echte tranen te weeg. Maar ‘Zonder mij’ doet nog zoveel meer. Het blijft nog dagen rondzingen in je hoofd en het zal de boeken, die je hierna leest, te niet doen. Het is ook zo realistisch geschreven. Je krijgt mee hoe het leven voor Maddie voor het ongeluk was, een gedeelte terwijl ze in coma ligt en daarna. Daarna als het leven op zijn kop staat: niets is meer hetzelfde en dan kan ik het nog niet eens hebben over de allergrootste verandering. En terwijl je (vanuit de ogen van Maddie) sommige mensen wil haten, wordt dat in het tweede gedeelte compleet weggevaagd. Je krijgt begrip en sluit iedereen – zonder uitzonderingen – in je hart. Vooral als blijkt dat dit niet het enige is wat er gebeurt. Maar dan komt het einde. Ik wil schreeuwen, huilen en blijf met een open mond achter. Wat heb ik nu werkelijk gelezen? Eén ding is zeker: als er ooit nog een vervolg kom, sta ik vooraan om het boek te bestellen.

Heb ik je met de recensie van ‘Zonder mij’ kunnen overtuigen om zelf ook een boek van Dani Atkins te lezen? Laat vooral weten of dat zo is óf dat je dat al weleens hebt gedaan. Ik hoor het graag via de comments hieronder of via social media.