Zoen me tot ik zwicht – Helen Hoang

Is het jullie ook opgevallen dat ik het bloggen weer fulltime heb opgepakt? De ene recensie na de ander komt online. Vast geen probleem! Vandaag heb ik de recensie van ‘Zoen me tot ik zwicht’ van Helen Hoang. Benieuwd hoe ik dat boek heb ervaren? Je leest het vandaag.

Daten is al moeilijk genoeg – laat staan als je Asperger hebt. Stella, dertig, is briljant in wiskunde maar sociaal onhandig. Haar moeder vindt het hoog tijd dat ze gaat trouwen. Stella heeft geen flauw idee met wie. Ze haat seks; zo gênant. Praktijkervaring opdoen dan maar. Met een professional. De charmante escort Michael is bereid Stella de fijne kneepjes bij te brengen, van voorspel tot méér dan de missionarispositie. Hoe langer ze samen zijn, hoe moeilijker Michael het vindt om zich aan de gemaakte afspraken te houden. Stella ontdekt ondertussen dat de ware liefde alle logica tart.

The House of Books ~ 303 pagina’s ~ juli 2018 ~ ISBN: 9789044353853

Stella is een ambitieuze jonge vrouw van dertig. Ze maakt sprongen als econometrist en verdient daarmee bakken met geld die ze nauwelijks uitgeeft. Maar ze heeft ook een probleem: sociale contacten zijn wat moeilijk voor haar te leggen door haar Asperger. Laat staan relaties opbouwen met mannen. En dan zeurt haar moeder ook nog eens om kleinkinderen. Dat lukt toch nooit? Stella besluit spontaan om een escort in te huren. Hij kan haar vast wel de kneepjes van het ‘vak’ wel bijbrengen. Zo komt ze in contact met de sexy Michael die zelf vanwege geldproblemen al enkele jaren in deze branche werkt. En ze had geen betere kunnen treffen: hij is geduldig, maakt echt tijd voor haar vrij en heeft een behoorlijke professionaliteit waar veel van zijn collega’s nog wat van kunnen leren. Maar hoe meer ze met elkaar doorbrengen, hoe moeilijker het wordt om binnen korte termijn weer afscheid van elkaar te nemen. Wordt Michael niet langzaam een obsessie voor Stella en hoe voelt Michael zich hierbij?

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Sterk begin

‘Zoen me tot ik zwicht’ van Helen Hoang begint heel sterk. Je krijgt namelijk echt even een inkijkje in de gedachtewereld van Stella en Michael. Stella is sociaal onhandig en ontzettend onzeker. Dit zorgde ervoor dat ik mij eenvoudig kon identificeren met Stella: ik denk dat iedereen (introvert of extravert) wel iets herkent of je nu autisme heeft of niet. Ik zou zelf dan weer niet zo snel een escort inhuren – wees maar niet bang – maar Stella heeft het wel getroffen met de persoon wie ze uitkiest. Het had namelijk heel anders kunnen aflopen als ze echt iemand voor zich had die uit was op seks en minder rekening hield met haar gevoelens. Michael is namelijk echt ook een topper die je vanaf het begin in je hart sluit ondanks dat je ergens wel vermoed dat er meer achter hem zit. In dit soort boeken gaan mannen namelijk niet zomaar deze wereld in. Waarom Michael wel? Daar kom je gauw genoeg achter.

‘Ik weet dat je niet van verrassingen houdt, Stella. Dus om je bijtijds van onze verwachtingen op de hoogte te stellen, wil ik je even duidelijk maken dat we klaar zijn voor kleinkinderen.’ Stella Lane keek op van haar ontbijt naar het sierlijk ouder wordende gezicht van haar moeder.

Twaalf in een dozijn

Wat ik alleen jammer vind aan dit boek, is dat de sterkte van het begin niet wordt vastgehouden. Op een gegeven moment heb je wel door hoe je het zit. En dan blijkt het een twaalf in een dozijn boek te zijn: dit soort boeken bestaan al en verrassingen blijven uit. Ook de sexy scenes volgen elkaar in raptempo op en zelfs ik kreeg er op een gegeven moment even genoeg van. Ondertussen hadden de twee hoofdpersonen namelijk behoorlijk wat geheimen die maar niet uitkwamen en waardoor je de zo leuke personages toch even door elkaar wilde schudden. Dit had als gevolg dat ik dit boek eigenlijk niet meer echt met plezier las en steeds weglegde. Terwijl ik op het begin wel het idee had dat ik dit boek binnen een dag of twee uit zou hebben. Dit duurde in werkelijkheid een week.

Goede uitwerking

Maar daarbij moet ik wel zeggen dat ik vooral het personage Stella goed vond uitgewerkt. Asperger of autisme was voor mij in een boek vrij nieuw. En hoewel iedereen andere ‘problemen’ heeft als je hiermee wordt gediagnosticeerd, lijkt dit wel realistisch. Stella is een personage dat vooral sociaal gezien met een hoop moet dealen, maar ze blijft gewoon een mens van vlees en bloed die verliefd kan worden, hard kan werken en tóch aan alle verwachtingen wil voldoen. Bijzonder is dat de auteur zelf ook een link heeft met Asperger. En tussen het schrijven door, zowel zichzelf als haar dochter beter ging begrijpen ondanks dat nooit officieel de diagnose is gesteld. Zo is te lezen in het nawoord. Dit geeft het geheel een extra emotionele lading en dat verklaart waarom dit makkelijk maar ook zo goed is geschreven. Je blijft onderbewust wel geboeid als je eenmaal begint. Zo slecht dat je het echt voorgoed weglegt, is het namelijk ook allesbehalve.

Als leeftijd had ze dertig opgegeven. Hij zuchtte en maakte er vijftig van. Alles onder de veertig was altijd een leugen. Tenzij het een groepsdingetje was, maar die deed hij nooit. Vrijgezellenfeestjes brachten veel geld op, maar hij vond het te deprimerend om een jonge relatie te verpesten.

Conclusie

‘Zoen me tot ik zwicht’ van Helen Hoang kent zijn ups en zijn downs. De eerste helft las ik vol enthousiasme. Ik kon mij zowel gedeeltelijk identificeren met Stella, gunde haar het geluk van de wereld en prees haar gelukkig met Michael die ook met zijn eigen problemen moest dealen. Ik had door al deze sterke punten verwacht dat ik dit boek zo uit had. Maar helaas, op een gegeven moment verliest het zijn kracht. Je wil de personage door elkaar schudden vanwege hun niet onthulde geheimen en de naïviteit van beiden. Dit duurde mij te lang, waardoor ik het boek vaker weglegde en blij was toen ik hem eenmaal voorgoed kon dichtslaan. Maar daarbij moet ik wel zeggen dat dit niet ligt aan de schrijfstijl óf de sterk uitgewerkte personages. Dat lag echt aan de verhaallijn die niet meer verraste. En zo slecht dat je het boek niet wilt uitlezen, is het niet. Maar als je eenmaal je interesse bent verloren, is het moeilijk om die weer volledig terug te vinden.

Welk boek verloor jouw interesse naarmate het verhaal vorderde? Laat het achter in het verhaal en vooral ook waarom. Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden.