Na het lezen van ‘Zij die ontkomen’ en ‘Hij die blijft’ kon ik het natuurlijk niet laten om ook het derde boek ‘Zij die vecht’ van Roni Loren op te pakken. Benieuwd of ik daar spijt van heb of gewoon weer ouderwets heb genoten? Ik laat het je weten.
Tijdens het gala van de seniors van Long Acre High School kwamen bij een schietpartij veel studenten om het leven. Slechts een kleine groep wist te overleven. Twaalf jaar later wordt er een documentaire gemaakt over de schietpartij en komen de overlevenden terug naar Long Acre. Taryn verloor haar jongere zusje bij de schietpartij, maar niemand weet dat het haar schuld is dat ze overleden is. Ze kan de ingrijpende gebeurtenis niet vergeten en ze kan zichzelf al helemaal niet vergeven. Shaw Miller werd als broer van de schutter op Long Acre High School door iedereen herinnerd aan de gebeurtenis. Hij besluit zijn leven om te gooien: hij verandert zijn uiterlijk, zijn naam en zijn leven. Zo staat niets hem in de weg om opnieuw te beginnen… denkt hij.
Zomer & Keuning ~ september 2020 ~ 280 pagina’s ~ ISBN: 9789020537697
De schietpartij tijdens het gala van Long Acre High School mag dan al twaalf jaar geleden hebben plaatsgevonden, maar nog altijd moeten Taryn en Shaw leven met de gevolgen. Taryn verloor haar zusje Nia en heeft sindsdien haar leven in het teken gezet van haar dood. Ze wil er alles aandoen om te voorkomen dat er nieuwe schutters worden ‘gemaakt’ en verzint dus een plan waar ze zelfs haar eigen gezondheid voor op het spel zet. Shaw had ooit een carrière om van te dromen en stond aan de voet van de Olympische Spelen, maar het gala – waar hij zelf niet eens was – heeft ook zijn leven veranderd. Het was namelijk zijn broertje die een einde maakte aan het leven van vele leerlingen en docenten. Je zou denken dat Shaw ook gewoon een slachtoffer is van het hele gebeuren, maar de media lieten en laten het er nog altijd niet bij zitten. Ze lokten hem uit tot geweld, provoceerden hem en zorgden ervoor dat iedereen dacht dat hij net zo gewelddadig is als zijn jongere broertje. Die turncarrière heeft hij dus maar op gegeven en hij is in alle anonimiteit vertrokken naar een andere staat. Maar als hij door een vriend wordt gevraagd om op te komen draven om samen een sportschool te beginnen, keert hij terug… met een nieuwe naam, identiteit en uiterlijk. Alleen hoelang houdt hij dit vol als er gevoelens in het spel komen?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Kleine opstartproblemen
Na ‘Zij die ontkomen’ en ‘Hij die blijft’ kon ik het niet laten om ‘Zij die vecht’ van Roni Loren vrijwel direct na het ontvangen op te pakken. Ik moest gewoon weten of het Roni voor de derde keer zou lukken om mij mee te slepen in één van haar verhalen. Nou, met ‘Zij die vecht’ is het haar gewoon weer gelukt om mij te overtuigen. Ik moet er wel bij zeggen dat het misschien iets langer duurde. Ik moest even inkomen in dit verhaal en het hielp dan ook niet dat er in de druk die ik heb ontvangen wat spelfoutjes zaten. Normaal zou ik hier in mijn recensie verder geen opmerkingen over maken (aangezien spelfouten menselijk zijn), maar – helemaal in vergelijking met de andere twee delen – vond ik dit op begin te opvallend. Gelukkig is dit direct iets dat ik ook weer aan de kant kon zetten, want voordat ik het wist had ik weer een grote glimlach op mijn gezicht door dit boek.
Taryns blik sprong naar het podium. Speelde ze? Nee. Al tien jaar niet meer. Maar deze rare behoefte om ‘Ja, natuurlijk speel ik’ te zeggen, sprong door haar heen als vuurwerk. Wat was dat verdorie? Misschien was de combinatie van de glazen wijn en haar gesprek met Kinchaid teveel geweest. Ze ging er gestoorde dingen door denken.
Favoriet deel
Ik durf misschien wel te zeggen dat dit (tot nu toe) mijn meest favoriete deel in de reeks is. Het heeft namelijk zoveel kracht, emotie, rouw, fijne personages en is ook weer zo goed opgebouwd. Niets voelt geforceerd of nep. Het komt gewoon allemaal binnen, beetje bij beetje! Dit komt ook doordat dit keer weer beide personages met de schietpartij te maken hebben, maar op zo’n andere en unieke manier. Zij was het directe slachtoffer (en zo werd ze ook gezien) en verloor – hoe hartverscheurend – haar kleine zusje bij deze ramp. Sindsdien is zowel haar leven als dat van haar ouders geen dag meer hetzelfde. Ondertussen is ook Shaws leven verwoest. Hij durft zichzelf niet meer te zijn en geen liefde meer te accepteren en verandert daarom alles wat hij kent, alleen maar omdat het zijn broertje is geweest die meerdere keren die trekker heeft overgehaald. Al kan je dan niet letterlijk in zijn voetsporen treden (gelukkig maar), snap je echt wel met welke moeilijkheden hij dagelijks moet leven. Je gunt het hem én haar zó het geluk weer te omarmen als dat op zijn en haar pad komt. De vraag is alleen: met welke consequenties?
Muur beklimmen
Net als in de vorige boeken hebben beide karakters ook nu weer een passie. Shaw runt samen met zijn beste vriend een sportschool en echt, ik had samen met Taryn die muur willen beklimmen. Als iemand dat zegt die totaal niet sportief is, dan moet er toch wat goeds gaan in ‘Zij die vecht’! Daarnaast geldt die passie ook voor het bijzondere project van Taryn en haar passie voor zang. Het is bijna jammer dat je geen geluid hebt in een boek, want ik had haar wel willen horen. Maar vergeet naast die passies voor bepaalde dingen ook zeker niet de passie die de personages voor elkaar ontwikkelen. Ze dagen elkaar uit, zijn er voor elkaar en aan passie in de slaapkamer (of in een bak vol schuimblokken) geen gebrek. Heerlijk dus! Roni Loren had – juist door het geheim van Shaw – zo makkelijk in het voorspelbare kunnen belanden. Maar dat doet ze wederom niet. Shaw gooit namelijk snel al zijn kaarten op tafel. Dan is het nog maar de vraag hoe Taryn hierop gaat reageren. Gaan ze samen de strijd aan tegen alle vooroordelen? Houden ze het geheim voor de buiten wereld? Of gaat het wat anders worden? Ik verklap alleen maar: je zal nog verrast worden.
Rivers had Shaw beloofd dat zijn angsten om terug naar Austin te komen overdreven waren. Shaw had zijn naam veranderd, zijn uiterlijk, en had de herleidbare connecties met zijn oude leven doorgeknipt; zoveel als mogelijk was in een wereld met internet. Hij had overal aan gedacht. Maar de vrouw in de koffietent had een moment naar hem gekeken alsof ze hem echt herkende, en daardoor werd zijn bloed koud.
Conclusie
Opgelet! Ken je deze serie nog niet? Ren dan snel naar je online boekhandel, want anders mis je zoveel. Ik kan er namelijk lang of kort over zijn, maar: ‘Zij die vecht’ van Roni Loren zit in mijn hart. De hele Long Acre-reeks heb ik deze zomer lyrisch ontvangen, dus je kunt je voorstellen dat mijn verwachtingen per deel omhoog schieten. Ik was door het iets zwakkere begin bijna bang dat ze het niet zou waarmaken, maar die gedachte was ik even snel kwijt als die kwam. Roni Loren heeft er namelijk gewoon nog een schepje bovenop gedaan. Nog meer emotie, nog meer passie tussen de karakters en nog meer diepte waardoor je de personages gewoon diep in je hart opsluit. Dat komt voornamelijk omdat je in dit deel te maken hebt met twee personages die allebei op een hele andere manier verbonden zijn aan de schietpartij. Je voelt echt met ze mee, begrijpt wat ze doormaken en hebt tegelijkertijd soms zo’n grote glimlach op je gezicht door hun chemie. De auteur had met deze New Adult heel erg voorspelbaar kunnen worden, maar niets van dat. Het blijft verrassend en daardoor lees je dit boek opnieuw als een speer uit. En niet te vergeten: heb je nu geen motivatie om te sporten? Dan is ‘Zij die vecht’ zelfs daar geschikt voor. En dat zegt iemand die nauwelijks sport… Voor iedereen toegankelijk dus.
‘Zij die vecht’ was alweer het derde boek in de Long Acre-reeks. Ben jij inmiddels al bij (en doe je mee met de readathon?) of ben je dat nog van plan? Laat het weten in de comments hieronder.
Dit boek is e-book only!
