Wat Alice vergat – Liane Moriarty

Het voelt als een eeuw geleden, maar ik heb eindelijk weer een recensie voor jullie klaarstaan. Inmiddels staat de teller op acht boeken die ik wel heb gelezen, maar nog niet heb gerecenseerd. Dus verwacht de komende tijden maar wat meer. Vandaag begin ik met de recensie van ‘Wat Alice vergat’ van Liane Moriarty. 

Alice Love is 29, dol op haar man en zwanger van hun eerste kind. Dus… stel je Alice’ schok voor wanneer ze bijkomt op de vloer van haar sportschool, naar het ziekenhuis wordt gereden en daar ontdekt dat de bruidsweken al lang voorbij zijn. Ze ligt in een scheiding, heeft drie kinderen en ze is 39 jaar. Alice moet de gebeurtenissen van het afgelopen decennium zien te reconstrueren, en tegelijkertijd proberen haar leven weer op de rit te krijgen. Ze probeert erachter te komen waarom haar zus haar niet meer wil spreken, en hoe het komt dat ze een van die superslanke moeders met veel te dure kleren is geworden. Uiteindelijk moet Alice vooral erachter komen of geheugenverlies een zegen is of een vloek, en of het mogelijk is om helemaal opnieuw te beginnen

A.W. Bruna ~ april 2018 ~ 484 pagina’s ~ ISBN: 9789400509658

En dat was de dag waarop Alice Mary Love naar de sportschool ging en zomaar tien jaar van haar leven kwijtraakte.

Alice weet niet wat haar overkomt: ze denkt 29 te zijn, dolgelukkig met haar man en zwanger van haar allereerste kind te zijn.. Ze heeft een goede band met haar zus en eigenlijk is het leven volmaakt. Maar daar ging ze even de mist in: aan die rooskleurige tijden is allang bruut een einde gekomen. Als ze namelijk tijdens het sporten – wat ze op 29-jarige leeftijd al nooit doet – valt en komt ze erachter dat ze tien jaar verder is. Ze heeft inmiddels drie kinderen, haar zus wil eigenlijk geen contact meer en ze is geobsedeerd door haar uiterlijk. Maar het ergste nog: ze hoort de haat van haar (ex-)man in zijn stem. Hij is niet meer de spil in haar leven, maar waarom? Is ze dan zo veranderd? Daar komt nog eens bij dat iedereen het over één persoon heeft, maar Alice heeft geen idee wie ze bedoelen. Wat is er gebeurd met die vrolijke Alice en hoe komt ze eigenlijk aan al die dure kleding? Alice komt er stapje voor stapje achter wat er in de jaren is voorgevallen en waarom ze geworden is zoals ze is, maar of de toekomst nu echt beter is.. dat moet nog blijken.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet. 

Geen nieuwe verschijning

De kans bestaat dus dat jij dit boek al eens hebt gelezen, maar dat was niet bij het geval.

‘Wat Alice vergat’ lijkt een nieuw boek van schrijfster Liane Moriarty, maar niets is minder waar: het is A.W. Bruna Uitgeverij die met iets nieuws komt. Dit boek is namelijk al eens eerder op de markt gebracht onder de naam ‘Onvergetelijk’. De kans bestaat dus dat jij dit boek al eens hebt gelezen, maar dat was niet bij het geval. Ik mocht voor de tweede keer ervaren hoe deze schrijfster Liane Moriarty woorden op papier heeft gezet. En dat is mij allesbehalve tegengevallen. Ik vond namelijk het hele idee van iemand die wakker wordt met een behoorlijk gat in haar geheugen erg interessant. Het zou je maar gebeuren: opeens ben je tien jaar van je leven kwijt. Dit is wel iets waar je over gaat nadenken: hoe zou jouw 10-jaar jongere ik kijken naar het leven dat je nu leidt? Of nog beter: hoe kijk jij terug op het leven dat je over tien jaar leidt? Interessante vragen die je laten nadenken.

Op dat moment voelde ze voor het eerst de pijn in haar hoofd. De pijn zat aan één kant, heel fel, alsof iemand haar een flinke mep met een hamer had verkocht. Haar gedachten werden scheper. Waar kwam die pijn in haar hoofd vandaan?

Goed geprobeerd

Als ik heel eerlijk ben, was de uitwerking niet alleen maar ‘leuk en aardig’.

Alice is het in ieder geval niet eens met de keuzes die haar 39-jarige ik allemaal heeft gemaakt. Ze ligt in scheiding en God mag weten waarom, ze is niet zwanger maar heeft plots drie kinderen die niet allemaal even gelukkig zijn, haar moeder heeft een relatie met de vader van haar ex-man plus het contact tussen haar zus Elizabeth en haar loopt niet altijd even soepel. Maar Alice is daarentegen wel superfit en dan hebben we het nog niet eens gehad over Gina, de mysterieuze vriendin. Welke rol heeft zij gespeeld in het leven van Alice? Aan Alice hoef je dat niet meer te vragen, want zij is het vergeten. Dit klinkt allemaal leuk en aardig – zo vind ik ook als ik dit boek nu opnieuw analyseer in de recensie –  maar als ik heel eerlijk ben was de uitwerking dat niet volledig. Het boek is eentonig. Alice herinnert zich iets (een vlaag van herkenning), ze gaat overal aan twijfelen en trekt iedereen in haar omgeving in twijfel om vervolgens het verhaal uitgelegd te krijgen. Op een gegeven moment heb je deze opbouw wel door.

Leuke extraatjes

Gesprekken komen voorbij over euthanasie, vechtscheidingen (en de gevolgen voor de kinderen), rouwen, ivf en het slopende daarvan.

Dit ligt niet aan de schrijfstijl van Liane Moriarty. Daar kom je gewoon goed doorheen en alles is vrij logisch opgebouwd. Er wordt duidelijk gemaakt wanneer je het reguliere verhaal volgt (dus vanuit Alice) of dat je dagboekfragmenten aan het lezen bent van zus Elizabeth of meekijkt op het forum van Franny (de peet-overgrootmoeder van Alice en Elizabeth). Ik vond die extraatjes leuk, want zo word je even afgeleid van die vaste structuur waar ik het in de vorige alinea over had. Je leert Franny kennen – die vrij apart en oud is – en Elizabeth die het moeilijk heeft met iets. Juist door deze extra verhaallijnen komen er belangrijke onderwerpen aan bod samen met de vergeetachtigheid die we al kennen. Gesprekken over euthanasie, vechtscheidingen (en de gevolgen voor de kinderen), rouwen, ivf en het slopende daarvan en zo kan ik nog wel doorgaan. Het loopt allemaal door elkaar, maar niet op een storende manier. Het zorgt juist voor levensechte personages.

‘Hoe oud ben je, Alice?’ ‘Ik ben negenentwintig, Jane.’ Janes dramatische toontje irriteerde Alice mateloos. Wat wilde ze nou? ‘Precies zo oud als jij.’ Jane ging rechtop zitten en keek George Clooney triomfantelijk aan. ‘Ik heb net een uitnodiging gekregen voor haar veertigste verjaardag.’

Conclusie

Het einde zorgde voor een glimlach op mijn gezicht.

‘Wat Alice vergat’ bevat sterke verhaallijnen rondom vergeetachtigheid, rouwen, ivf, vechtscheidingen en euthanasie. Alleen jammer dat de uitwerking rondom de verhaallijn van het hoofdpersonage Alice niet sterk genoeg zijn. De opbouw is eentonig en daardoor had ik niet het gevoel dat ik vooruit kwam tijdens het lezen van dit boek. Ik deed er dan ook vrij lang over voor mijn gevoel om dit boek uit te lezen. Het einde zorgt dan nog voor een paar puntjes extra, omdat ik daar wel een glimlach van op mijn gezicht kreeg. Deels omdat ik een beetje blij was dat het boek uit was, maar ook door de algemene afloop. Ik heb wel bijna 500 pagina’s lang verschillende personages gevolgd die mij aan mijn hart gingen. Ze zijn levensecht beschreven door Liane Moriarty en hebben problemen waar iedereen wel ergens een link mee vindt. En laat de grote verhaallijn – buiten bewustzijn raken om vervolgens 10 jaar ouder te zijn – je nu wel nadenken over het leven en de keuzes die je maakt. Zou je 10-jaar jongere ik dit in gedachte hebben voor jou?

Weet jij nog wat je tien jaar geleden wilde worden én is dat uitgekomen? Ik ben heel erg benieuwd naar jullie reacties. Laat het weten in de reacties.