Dans de sterren van de hemel. Dans alsof niemand naar je kijkt. Je raadt het misschien al: ik heb een boek gelezen dat in het teken staat van een danskoppel. Ze komen terecht in een brand en de vraag is: wie heeft de brand aangestoken? Benieuwd hoe ik ‘Vonk’ van Anita Terpstra heb ervaren? Check het hier.
In de balletwereld vormen de Nederlandse Mischa en de Russische Nikolaj een beroemd droompaar. Het auto-ongeluk waarbij hun dochtertje om het leven is gekomen, lijkt hen nog dichter bij elkaar te hebben gebracht. Maar dan breekt er brand uit in het huis waar ze tijdelijk wonen. Mischa en Nikolaj overleven het vuur, maar liggen beiden met zware verwondingen in het ziekenhuis. Als de politie de brand onderzoekt, is al snel duidelijk dat deze is aangestoken. Het geluk van het danspaar blijkt niet meer dan een zorgvuldig geconstrueerde leugen. Mischa beschuldigt Nikolaj ervan de brand te hebben gesticht. Op zijn beurt beweert Nikolaj dat Mischa hem wil vermoorden. Wie van de twee spreekt de waarheid? En wie liegt?
Uitgeverij Cargo ~ 288 pagina’s ~ juli 2018 ~ ISBN: 9789403118802
De Nederlandse Mischa en de Russische Nikolaj dansen al jaren samen de sterren van de hemel op het toneel. En ook in de privésferen lijken ze samen weer op te krabbelen: ze zijn al enkele jaren getrouwd en waren een gelukkig gezin totdat een ernstig ongeluk roet in het eten gooide. Ze verloren hierbij hun dochtertje terwijl hun zoontje Gregory bleef leven. Maar hoe gelukkig dit koppel er misschien ook uitziet voor de buitenwereld, dat blijkt toch anders te zitten. Dat blijkt maar weer als hun huis in rook lijkt op te gaan. Ze weten allebei net te ontkomen aan het vuur, maar kunnen niet ontsnappen aan het einde van de carrière. De vraag is alleen: wie heeft de brand aangestoken? Is het Nikolaj met zijn Russische temperament of heeft de Nederlandse Mischa een geheime agenda? De twee blijven elkaar de schuld geven, maar de vraag is: wie wordt er geloofd en wie trekt er aan het kortste eind? Eén van hen spreekt de waarheid en de ander weet de lezer keihard voor te liegen.
Ik heb een e-book gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Vertrouwen
‘Vonk’ van Anita Terpstra begint heel sterk. Je wordt namelijk constant meegesleurd tussen Nikolaj en Mischa die beide een hele andere versie van hun verhaal vertellen. Als lezer weet je eigenlijk alleen maar dat de twee dansers zijn en dat er een brand in hun huis is geweest. Verder heb je geen idee wie van de twee dingen verdraaid en wie van de twee wel te vertrouwen is. Feit blijft wel dat één van hen er meer van weet dan de ander. En het is aan de lezer om de juiste persoon te geloven en daarin mee te gaan. Naarmate de pagina’s vorderen, komt er steeds meer aan het licht. Over de brand, maar ook over hun leven dat echt niet altijd over rozen is gegaan. Als lezer weet je dit niet, de assistenten van het brandwondencentrum hebben geen idee en ook de politie tast in het duister. Door de korte hoofdstukken – die constant wisselen van perspectief of tijdszone – vlieg je door het eerste gedeelte heen. Je wil namelijk gewoon weten wie er nu de waarheid spreekt.
Liefde en haat liggen dicht bij elkaar. Nog niet zo lang geleden was dat voor mij, net als voor de meeste mensen, gewoon een uitdrukking. Tot er iets gebeurt dat je hele wereld ineens, patsboem, volledig op zijn kop zet. Bij mij was dat het ongeluk.
De dans
Naast de brand en alle mogelijke verdenkingen draait ‘Vonk’ vooral om de dans. En dat onderwerp vind ik prachtig. Je merkt hoe zowel Nikolaj en Mischa hun leven in het teken hebben gezet van de dans en hoe ze daar volledig in kunnen opgaan. Je volgt hun bewegingen en de dingen die ze uitvoeren, doen ze met heel hun hart. Dat is zowel terug te zien in het verhaal als op de cover. Je komt daardoor al helemaal in de sfeer. Maar de balletwereld is hard en staat strak van de jaloezie. Dat blijkt ook wel als je langzaamaan meer puzzelstukjes krijgt over het verleden van de twee. Dan pas merk je dat er veel meer aan de hand is. Ook kom je meer te weten over de mysterieuze Elize en wat haar aandeel in de carrière en het gezinsleven van de twee is geweest. Plus natuurlijk hoe hun liefde is veranderd in haat.. want dat is het enige wat over is gebleven tussen Nikolaj en Mischa. Genoeg onderwerpen om door te willen lezen… lijkt.
Afzwakkende spanningsboog
Wat ik alleen jammer vind, is dat de spanningsboog die op het begin heel sterk staat, op een gegeven moment verdwijnt. Anita Terpstra rekt het te lang: er blijven maar onbeantwoorde vragen komen en maar geen antwoorden. Je komt wel dingen te weten, maar wat het één met het ander te maken heeft, blijft vaag. Dat begint op een gegeven moment te storen. Je bent wel toe aan een kleine hint, maar dan heeft de één weer de verdenkingen tegen zich en dan de ander. Het gevolg hiervan is dat je eigenlijk met beide personages niet echt een band kan opbouwen. Je weet dat één van de twee immers niet te vertrouwen is. En dat is toch jammer. Ik bleef mij een buitenstaander voelen bij een afzwakkend verhaal.
Nog zo’n uitdrukking die ik inmiddels aan den lijve heb ondervonden: wat je niet doodt, maakt je sterker. Sterker, ja, maar niet per se beter. Want dat zeggen lui die dit soort onzin verkopen er altijd achteraan: ik ben blij dat het me is overkomen, want het heeft me een beter mens gemaakt.
Conclusie
‘Vonk’ van Anita Terpstra heeft veel elementen van een sterk verhaal. Een goed uitgewerkt plot, een prachtig thema (dans) en twee personages die elkaar verdenken van brandstichting en een poging tot moord. Maar er is maar één iemand die de waarheid spreekt. Naarmate het verhaal vordert, krijg je steeds meer aanwijzingen. Dan heeft de één de schijn tegen zich en dan de ander. Dit getouwtrek is even leuk en weet je voor even op het puntje van je stoel te zetten. Maar hoe langer dit doorgaat, hoe storend het is. Op een gegeven moment ben je toe aan wat feitjes – dingen die je niet met een korrel zout moet nemen – maar dat moment blijft lang op zich wachten. Het opbouwen van een band met welk personage dan ook lukt niet en ondanks de fijne schrijfstijl kreeg ik steeds minder plezier om ‘Vonk’ uit te lezen. Zo erg dat ik ‘Vonk’ tegen het einde steeds meer weglegde totdat ik het slot had bereikt. Daar werd ik toch nog even verrast, maar niet voldoende dat ik de traagheid vergat.
‘Vonk’ van Anita Terpstra heb ik dan ook beoordeeld met drie sterren. Ik had iets meer verwacht en dat is toch altijd jammer. Welk boek heeft jou voor het laatst teleurgesteld? Laat het achter in de reacties.
