Sinds afgelopen donderdag draait de film ‘Five feet apart’ eindelijk in de bioscoop. En mocht je dit dinsdag lezen: vanavond ga ik erheen! Maar ik kon het natuurlijk niet laten om eerst het boek ‘Vijf stappen van jou’ te lezen. Was het dat waard? Ik laat het je weten.
Stella Grant houdt ervan om controle te hebben. Om haar taaislijmziekte te beheersen en de mogelijkheid van longtransplantatie te behouden, moet Stella zes stappen afstand houden met alles en iedereen. Het enige waar Will Newman controle over wil hebben, is het verlaten van het ziekenhuis. Binnenkort wordt hij achttien en kan hij alle apparaten loskoppelen en de wereld zien. Will is precies waar Stella van weg moet blijven. Als hij alleen al op haar ademt, zou ze haar plek op de transplantatielijst kwijt kunnen raken. Een van hen zou zelfs kunnen sterven. Afstand: zes stappen. Geen uitzonderingen. Maar plotseling voelt zes stappen niet aan als veiligheid. Het voelt als een straf. Wat als ze een klein stukje van de ruimte konden stelen die hun kapotte longen van hen hebben gestolen? Zou vijf stappen uit elkaar echt zo gevaarlijk zijn als het ervoor zorgt dat hun hart stopt met breken?
Uitgeverij Volt ~ 232 pagina’s ~ mei 2019 ~ ISBN: 9789021417882
Stella is een echte control freak als het over haar taaislijmziekte gaat. Zo zorgt ze er altijd voor dat ze zes stappen verwijderd is van haar medepatiënten, neemt ze trouw al haar medicatie en heeft ze zelfs een medicijnkar op haar kamer staan. Geef haar ook eens ongelijk: ze komt nog altijd in aanmerking voor nieuwe longen. Maar dan komt Will Newman in haar leven. De jongen die al zijn hele leven wordt meegesleurd door zijn moeder van het ene ziekenhuis naar het andere, terwijl niets lijkt te helpen tegen zijn taaislijmziekte in combinatie met met de bacterie Burkholderia cepacia. Precies dat sluit namelijk de kans op nieuwe longen uit. Als hij 18 is (en dat duurt niet lang meer) wil hij stoppen met die behandelingen. Geen ziekenhuizen en rare onderzoeken, maar gewoon leven voor zolang dat kan. Stella kan dat niet laten gebeuren en hoopt hem te overtuigen om dit serieus te nemen. Maar wat als hun connectie uitgroeit naar meer en die zes stappen alleen maar meer lijken te worden? Kun je dan nog wel van elkaar wegblijven? Zelfs als dat betekent dat je kans op een nieuwe start verkeken is…
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Nieuwe must read
Vergeet ‘The Fault in Our Stars’, want ‘Vijf stappen van jou’ van Rachael Lippincott is de nieuwste hit. Het boek is al ontroerend, krachtig, leerzaam en zelfs af en toe om bij weg te zwijmelen. En dan moet ik de film met Cole Sprouse in de hoofdrol nog zien. Emoties worden op de perfecte manier afgewisseld met een vleugje humor, terwijl je ondertussen drie personages leert kennen die je hart zullen stellen en gaan aanvoelen alsof het jouw beste vrienden zijn. Zoals de sterke Stella die er alles aandoet om in leven te blijven, ondanks dat ze dagelijks vecht tegen haar benauwdheid en gefrustreerd raakt over haar ruziënde ouders. Maar ook haar beste vriend Poe – die ze jaren geleden al leerde kennen op dezelfde afdeling in het ziekenhuis en nieuwkomer Will zorgen voor bijzondere momenten. Will is degene die wil leven en niet van het ene ziekenhuis na het andere worden gesleept. Ook al lijkt het gek dat iemand wil stoppen met de behandelingen als hij 18 is, je snapt hem wel. Onder dwang van zijn moeder heeft hij over de hele wereld in verschillende ziekenhuis gelegen, maar ondanks dat heeft hij nog amper wat van de wereld gezien. Altijd maar verplicht in het ziekenhuis.
Ik vraag me vaak af hoe het zou zijn om zulke gezonde longen te hebben. Zo vol van leven. Ik adem diep in en voel hoe de lucht zich een weg door mijn lichaam worstelt.
Taaislijmziekte (cystic fibrosis)
Het is prachtig om te zien hoe deze drie karakters zo dicht naar elkaar toe groeien. Maar er is één ding: ze moeten zes stappen van elkaar verwijderd blijven. Altijd. Al helemaal door de bacterie die Will met zich meedraagt, dat zou Stella’s kans op nieuwe longen kunnen verpesten. Maar wat als hun tegengestelde karakters als magneten naar elkaar toe trekken en die zes stappen als oneindig zullen aanvoelen? Zou je het risico nemen om verliefd te worden, terwijl je weet dat je elkaar nooit mag aanraken? Het maakt naast ontroerend dit boek ook zo belangrijk. De lezer (en binnenkort de kijker van film) krijgt in begrijpelijke taal uitgelegd wat taaislijmziekte inhoudt en wat de behandelwijze daarvoor is. En ik kan je vertellen: dat is echt niet mis. Altijd maar bang zijn dat je ziek wordt, een verkoudheid oploopt en dat je kans op nieuwe longen zomaar is verkeken. En wat dan? Kun je leven met de wetenschap dat je nooit meer beter zal worden, dat je voor altijd in behandeling moet blijven? Het is maar wat.
Tot leven gewekt
Toch wil ik nog een kritische noot toevoegen: ik denk namelijk dat dit verhaal op papier nog krachtiger had kunnen zijn. Het was pas toen ik de trailer voor het eerst echt ging bekijken (tijdens het lezen) dat de personages tot leven kwamen. Ik miste op het begin iets in de schrijfstijl, waardoor ik echt in het verhaal werd gezogen en mee kon voelen met de personages. Het zorgde er wel voor dat ik het boek snel uit had. Maar ik ben nu vooral benieuwd wat er eerder was: de film (waar het boek op is gebaseerd) of andersom. Ik neig naar de eerste optie. Uiteraard ook geen probleem, maar dan is het misschien voor het eerst dat ik de film meer ga waarderen dan het boek. Wat ik overigens wel nog even wil opmerken, is de cover. De cover vond ik al vanaf het begin een plaatje, maar eenmaal lezend kom je er ook achter dat het onderdeel is van dit verhaal. Wat ze op een bijzondere manier hebben verwerkt.
En in en uit. En in en… uit. Ik hoop dat ik de komende dagen wat minder moeizaam ademhaal als mijn ouders er zijn. Tegen beiden heb ik gezegd dat de ander me vanochtend naar het ziekenhuis zou brengen, maar heb één straat verder dan waar mijn moeder nu woont gewoon een Uber genomen. Ik wil het ze niet aandoen mij hier weer te moeten zien. Niet zolang ik er zo slecht uitzie.
Conclusie
‘Vijf stappen van jou’ van Rachael Lippincott vertelt een verhaal dat verteld moet worden. Niet alleen leer je meer over de (behandeling van) taaislijmziekte (cystic fibrosis), sluit je drie personages in je hart die zo bijzonder zijn dat je ze niet snel zal vergeten, maar ook krijg je zelf prachtige levenslessen mee. Leef het leven, want je hebt er maar één. Ik denk dat dit verhaal – met de goed gecaste Haley Lu Richardson en Cole Sprouse in de hoofdrol – echt goed gaat overkomen op beeld. Vergeet je zakdoekjes dus niet! En als boekenliefhebber zeg ik het niet vaak, maar ik denk zelfs dat de film succesvoller gaat zijn dan het boek. Want hoe krachtig, emotioneel en mooi dit verhaal ook is; verhaaltechnisch kwam het in mijn hoofd pas tot leven toen ik de trailer bekeek. En dat ligt vooral aan de te eenvoudige schrijfstijl van de auteur. Het duurde gewoon even voordat ik mij echt één kon voelen met de situatie, de personages en de lastige momenten die ze hebben. Die geldt overigens niet voor de cover: na het lezen besef ik pas wat voor een passende en prachtige cover dit is. Eentje om te koesteren.
Heb jij de film al gezien of dit boek gelezen? Laat dan gerust weten wat je ervan vond. Mocht je nog gaan, ben ik heel benieuwd wat je verwachtingen zijn. Ik ben benieuwd.
