Verknocht – Lisette Jonkman

Na ‘Verkikkerd’ en ‘Verslingerd’ moest ik natuurlijk vrijwel direct ‘Verknocht’ van Lisette Jonkman lezen. Hoe zou het gaan met Lucy, haar relatie met Kikker en al die andere toffe personages? Ik vertel je er alles over in de onderstaande recensie.

Lucy gaat naar Toscane om mee te werken aan een film. Ze doet de visagie van de beroemdste acteur van Nederland, Aris. Een buitenkans! Niet dat Lucy Aris leuk vindt, trouwens. Aris is gewoon goed voor haar netwerk. Meer niet. Eenmaal thuis lijkt het alsof haar vriend Olivier zich steeds verder van haar afkeert. Is hij jaloers, of is er een andere reden? Lucy wordt afgeleid door haar studielast, de bruiloft van twee vrienden en ze maakt zich zorgen om haar beste vriendin. Zo ziet ze over het hoofd wat écht belangrijk is. Pas als het bijna te laat is, ontdekt ze hoe groot haar probleem precies is…

Luitingh-Sijthoff ~ 448 pagina’s ~ juli 2019 ~ ISBN: 9789024582723 ~ fragment

Lucy krijgt de kans van haar leven als ze van haar visagiedocent mee mag naar Toscane om daar te werken op een echte filmset. Maar wat ze nooit had kunnen overzien, is dat de hoofdrolspeler een oogje op haar krijgt en Lucy zelf aanstelt als zijn vaste visagist. Niets mis mee, tot hij iedereen voor de grap probeert wijs te maken dat ze zijn getrouwd. Dat laat Olivier toch niet zomaar gebeuren of toch wel? Hoe meer Lucy Olivier ervan probeert te overtuigen dat er niets aan de hand is, hoe meer hij zich terugtrekt. Maar waarom? Hoewel Lucy geen enkel idee heeft, raakt ze afgeleid door de problemen van anderen en haar eigen drukke agenda. Dan heeft ze weer een visagieklus, dan moet ze leren voor school en ondertussen moet ze een bruiloft zien te regelen. Pas als het bijna te laat is, komt ze erachter wat er nu werkelijk aan de hand is. Is ze nog op tijd om aan haar relatie met Olivier te werken en wil hij dat eigenlijk nog wel?

Ik heb dit 'Verknocht' gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Zoveel gevoelens en één vraag

Het was al over enen ’s nachts toen ik ‘Verknocht’ van Lisette Jonkman dichtsloeg en volgens mij zegt dat genoeg. Zoveel gevoelens en maar één vraag: hoe kan ik de Fort-bewoners nu zomaar laten gaan? In ‘Verkikkerd’ leerde ik ze allemaal kennen, in ‘Verslingerd voelde ik echt met ze mee en in ‘Verknocht’ sloot ik ze voor eens en altijd in mijn hart. Ik was erbij toen ze verliefd werden, toen ze hun hart lieten breken, te maken kregen met allerlei problemen en ook toen ze voor het eerst succes kregen in hun carrière. Het voelt alsof ik met ze ben opgegroeid en dat ik ze nu de wijde wereld moet insturen en ze op eigen benen moet laten staan. Ja, ik moest even wennen aan Lucy in het eerste deel, maar in dit derde deel is ze echt onderdeel van de groep en leert ze haarzelf, maar ook Kikker nog beter kennen. Door haar drukke agenda ziet ze niet snel genoeg in dat hij afglijdt naar een duistere plek in zijn hoofd. En dat maakte dat ik ‘Verknocht’ met zowel bezorgdheid als gewoon weer een grote glimlach las. Die glimlach kwam zowel door de scènes uit Italië, een konijn die Frikandel wordt genoemd tot aan Lucy’s hilarische conversaties met Paladin. Alles loopt zo realistisch en heerlijk tegelijkertijd.

Terwijl ik de foundation in zijn huid dep, mompel ik: ‘Ach, het is niet alsof ik je eerste ben.’ Aris grinnikt. ‘Verre van.’ ‘Dan hoef ik in ieder geval niet voorzichtig met je te doen.’ ‘Ik kan een beetje manhandling wel hebben.’ ‘Maar niet te hard, want dan moet ik al die blauwe plekken camoufleren.’ Peinzend zegt hij: ‘Ik moet blijkbaar gewoon een visagiste daten. De perfecte oplossing.’

Opgroeiend

Zoals ik net al zei, voelt het echt alsof ik in korte tijd met de Fort-bewoners ben opgegroeid. ‘Verknocht’ draait nog steeds grotendeels om de studententijd, maar dat geldt niet voor alle inwoners van Het Fort. Hermelien en Paladin hebben inmiddels al hun diploma en zien het dus als een geschikt moment om Het Fort te verlaten. Daarom staat er dus een verhuizing in en uit studentenhuis gepland. Denk bijvoorbeeld aan: een grotere rol voor de (soms irritante) vloggende tweeling – wat ook weer helemaal bij deze tijd past. Maar ook Lucy en Kikker hebben ‘problemen’ in hun carrière, relatie en in hun privéleven. Al deze moeilijkheden komen heel natuurlijk – uiteraard weer door de fijne schrijfstijl van Lisette. Zij weet alles met een luchtigheid te brengen, waar veel auteurs vast jaloers op zijn. Voor het einde (tot zover: een deel vier sluit ik nooit uit) geldt het net zo: ik had niets anders verwacht en droomde helemaal weg bij alles wat er gebeurde. Ik las echter in een interview dat Lisette zelf eerst een ander einde voor ‘Verknocht’ in gedachte had, maar dat (haar inmiddels) man met dit einde kwam. Ik ben nu stiekem wel benieuwd wat zij dan had bedacht.

Zomerse vibe

De eerste scènes spelen zich af in Italië, waar Lucy voor het eerst op een grote filmset mag staan. De Italiaanse sfeer gaf mij echt meteen een zomers gevoel. Stiekem had ik gehoopt dat dit nog langer zou duren. Vooral omdat Lisette daar een nieuw karakter onthult: Aris. Hij is de knapste en populairste acteur van het moment én hij wil dus specifiek dat Lucy zijn make-up op de set doet. Maar er is meer: zo komt hij met gekke ‘huwelijksaanzoeken’ aanzetten, krijgt hij natte vingers in zijn oren en doet hij alsof ze getrouwd zijn. Ik heb echt gegierd en smolt weg, maar ik weet ook dat Lisette nog weleens met verrassende wendingen komt. Dus ik had gewoon echt de hoop dat hij niets geks zou doen, dat ik aan het einde van het boek een hekel aan hem zou hebben. Of dat zo is, ga ik natuurlijk niet verklappen. Maar ik hoop stiekem op een los deel over deze acteur. Misschien wel juist om nog meer te weten over zijn liefdesleven en motieven.

‘Ze heeft een vriendje, hoor,’ zegt Edu gruizig. Aris’ glimlach hapert een moment. ‘Werkelijk? Vertel, Lucille. Wie is de mazzelaar?’ ‘Misschien ken je hem wel,’ zeg ik, blij met een mogelijkheid om Olivers muziek te pluggen. Wie weet kan Aris iets over hem op social media delen, als ik het heel lief vraag. ‘Hij heet Olivier Groen.’ ‘Wat, Oli4?’ vraagt Aris verbaasd.

Conclusie

‘Verknocht’ van Lisette Jonkman is een waar cadeautje. Weinig fans van de Verkikkerd-reeks hadden kunnen denken dat er nog een derde deel zou komen na vier jaar, maar het is zó en het is nog mooier dan we hadden kunnen denken. Ik smolt weg bij de heerlijk Italiaanse sferen waar het boek mee begint, lachte bijna hardop door de scènes tussen Lucy en Aris, raakte bezorgd om Kikker en zijn duistere gedachtes, terwijl ik tegelijkertijd vol bewondering keek naar personages als Hermelien en Paladin, die echt zijn gegroeid in die jaren. Emotionele thema’s, vol humor, een schrijfstijl die je overal mee naartoe neemt en realistische taferelen, ‘Verknocht’ heeft het weer allemaal en ik vind het bijna lastig om nu al mijn favoriete personages, die ik echt in mijn hart heb gesloten, los te laten. Lisette mag deze reeks dan ook oprecht zien als een prachtig visitekaartje die zij aan de wereld afgeeft. En die ervoor zorgt dat ik nog meer wil lezen van haar, zoals de ‘Onbreekbaar’-serie die nog inzoomt op het leven van Abbi en Ferdi. Nu nog exclusief via Kobo te lezen, maar vanaf volgend jaar ook in paperback. Ik sta vooraan, ook als er over een aantal jaren toch weer een vierde deel verschijnt.

En geldt dat voor jou ook of moet je deze reeks nog leren kennen? Laat het achter in de comments. Ik ben erg benieuwd of jij net zo’n grote fan bent van Lisette Jonkman als ik.