Verkikkerd – Lisette Jonkman

Op mijn blog zie je veel ‘nieuwe’ boeken voorbijkomen, maar daar komt vandaag verandering in. Het was namelijk weer eens tijd om een wat ouder boek van de stapel te pakken. Ik las (speciaal ter gelegenheid van het verschijnen van deel 3) ‘Verkikkerd’ van Lisette Jonkman. Benieuwd wat ik ervan vond? Check het hieronder.

Lucy is dolblij wanneer ze gaat studeren. Eindelijk weg van haar ouders en hoogbegaafde zusje. Maar in plaats van het geweldige studentenleven waar ze op had gehoopt, komt ze terecht op de campus, in een huis vol nerds. Denk maar niet dat ze ook maar iets te maken wil hebben met haar huisgenoten! Zeker niet met die lange, blonde jongen die twee kamers verderop woont. Maar waar kent ze hem toch van? En waarom krijgt ze het zo warm van hem? Ze valt toch zeker niet op nerds…

Luitingh-Sijthoff ~ 448 pagina’s ~ mei 2013 ~ ISBN: 9789024583331

Lucy is er helemaal klaar voor. Tijd om te gaan studeren, het studentenleven te gaan ontdekken en te vertrekken bij haar ouders en hoogbegaafde zusje. Het is jammer dat haar beste vriendin Merel in Groningen blijft, maar Lucy zal vast snel een leuke groep vrienden maken in Enschede. Maar als blijkt dat de studentenhuizen buiten de campus maar schaars zijn, komt ze terecht in het nerdy huis op de campus. Daar waar de huisgenoten elkaar gekke bijnamen geven als Kikker, Hermelien (van Harry Potter), Chewy (net zoveel haar als Chewbacca), Paladin en Kofschip. Hoe verzinnen ze het? Lucy heeft maar één doel: daar weg komen. Liever vandaag dan morgen. Maar hoe meer ze zich in het studentenleven stort, hoe meer ze zichzelf tegenkomt. Want waarom maakt ze niet zo snel vrienden als haar vriendin Merel lijkt te doen, waarom haalt ze zulke slechte cijfers en waarom geeft ze haar huisgenoten eigenlijk geen kans? Als ze haar masker misschien iets laat vallen, wordt het er vast wel gezelliger op… En wat dacht ze van een kans bij die leuke Kikker?

Ik heb dit boek geleend bij de bibliotheek.

Heerlijke schrijfstijl

Aangezien het jaren geleden is dat ik ‘Verslingerd’ las (en misschien ook ‘Verkikkerd’) wilde ik voordat ik begon aan deel 3 ‘Verknocht’ de reeks van voor af aan lezen. Te beginnen met ‘Verkikkerd’ en van die keuze heb ik absoluut geen spijt. Ik was namelijk helemaal vergeten hoe leuk Lisette Jonkman schrijft. Een vleugje humor, een tikkeltje emotie en gewoon een fijne zinsopbouw. Dit zorgt er voor dat je helemaal terechtkomt in die sfeer van het vieze studentenhuis vol met nerds. Waar het modepoppetje (want zo mag je haar op het begin wel noemen) Lucy haar weg probeert te vinden. Ik mag dan zelf geen ervaring hebben op de campus van mijn hogeschool of in het ‘echte studentenleven’, maar door het lezen kreeg ik bijna een nostalgisch gevoel – net of ik iets gemist had. Zoals een leuke tijd vol nieuwe vrienden (hoewel ik die uiteraard ook wel gemaakt heb), makkelijk bij school en echt er een periode van maken om nooit meer te vergeten.

Ik vraag me al de hele weg af wat ik hier te zoeken heb. Sterker nog, ik vraag het me al twee dagen af, sinds mijn moeder bazig het heft in eigen hand nam en een kamer voor me regelde – maar niet in de stad, waar ik wilde wonen. Nee, op de campus. Tussen de nerds.

Hartverwarmende personages

Lisette geeft je het gevoel alsof je zo naar Enschede kunt rijden om een bezoekje te brengen aan dit studentenhuis. Hoewel ik op het begin even moeite had om de huisgenoten uit elkaar te houden en moest wennen aan de diva-kant van Lucy, heb je op het einde van ‘Verkikkerd’ iedereen daar in je hart gesloten. Ik weet nu voor het volgende boek wie Chris is (en welk geheim hij met zich meedraagt), waar Chewy doorheen moet, wat het verhaal achter Kikker is en wie Hermelien en Paladin zijn. Ieder personage is uniek en realistisch. En dan heb ik nog niet eens iedereen opgenoemd, want ook Merel, Abby, Ferdi en Marloes spelen een rol in dit verhaal. Misschien voor jou nog onbekend, maar ze zijn het benoemen waard. Want hoewel je behoorlijk wat personages leert kennen, introduceert Lisette ze op een rustige manier. Ik ben geen moment in de war geweest wie nu wie was. En belangrijker nog: ik heb iedereen weten te omarmen.

Herkenbare situaties

En hoewel ik moest wennen aan het hoofdpersonage Lucy, begreep ik haar wel meteen. Ik zou ook niet zitten te springen om te moeten wonen een vies studentenhuis (ik was al geneigd zelf te gaan schoonmaken) met mensen die op het eerste gezicht alleen maar praten over Harry Potter, Star Wars en World of Warcraft. Iedereen zo zijn eigen ding, maar met mijn interesses (Team Twilight) snap ik toch niets van hun gesprekken. Ik las dus best vaak met een grote glimlach op mijn gezicht de situaties waarin Lucy belandt vanwege de herkenbaarheid. Maar ook ik trek bij – ik zie wel fijne eigenschappen de Fort-bewoners hebben, hoe warm ze Lucy welkom heette (en haar niet voor niets een bijnaam geven) en hoe ze met het Lucy-sausje om hen heen ook nog eens de beste versie van zichzelf worden. ‘Verkikkerd’ heeft mij absoluut nieuwsgierig gemaakt naar de rest van de reeks. Het voelde immers al toen ik dit boek dichtsloeg dat ik alweer afscheid moest nemen van een groep prachtige personages. Maar gelukkig ligt er in ‘Verslingerd’ en ‘Verknocht’ nog een hoop voor ze in het verschiet. En ik sta te springen om erachter te komen wat dat is.

‘Het is tijd om een volwassen keuze te maken en de gevolgen van je acties als een verantwoordelijke volwassene te dragen,’ zegt pap. Hij kijkt mam aan en zij knikt goedkeurend. Ik erger me kapot. Normaal staat pap aan mijn kant, waarom laat hij me nu ineens vallen? Ik weet heus wel dat ik niet zo verstandig of ambitieus ben als Marloes. Daar gaat dit gesprek over.

Conclusie

‘Waarom heb ik ‘Verkikkerd’ van Lisette Jonkman niet eerder gelezen?’ Die vraag moest ik mijzelf na het lezen van dit boek wel stellen. Ik wist al dat Lisette Jonkman soms de ‘feelgood-koningin van Nederland’ wordt genoemd, maar dat heeft ze nu ook helemaal bewezen. Dit boek heeft namelijk humor door de luchtige schrijfstijl van Lisette, heeft personages om van te houden en doet je bijna zelf smachten naar een (nieuwe) studententijd. Ik waande mijzelf helemaal in Enschede in het Fort, waar ik leerde om mensen niet zomaar te beoordelen om slechts hun voorkeuren en ik echt de tijd nam om iedereen te leren kennen. Er mogen dan behoorlijk wat personages voorbijkomen in dit boek, maar geen moment raak je in de war. Ieder is uniek en ieder heeft zijn of haar eigen verhaal. Stuk voor stuk leef je met ze mee en sluit je ze in je hart. Het is soms even schakelen bij de huisgenoten en wennen aan het gedrag van Lucy, maar achteraf kun je daar alleen maar met een grote glimlach aan terug denken. Nu voelen ze aan als vrienden én is het bijna lastig om ‘afscheid’ te nemen. Gelukkig staat ze nog een hoop te wachten in deel twee en drie. En één ding is zeker: ik ben weer van de partij.

Heb jij deze reeks van Lisette Jonkman al ontdekt? Tijdens het uitschrijven van deze recensie ben ik al helemaal bij, dus binnenkort kunnen jullie mijn recensie van ‘Verslingerd’ en ‘Verknocht’ ook echt verwachten.