Thuiskomen – Jackie van Laren

Jackie van Laren is geen onbekende voor mij. Na Duingras, Stormwind, Springvloed, Tegenstroom en de stand-alone ‘De meisjesmagneet’ is het nu tijd voor een nieuwe titel. Ik las ‘Thuiskomen’ en vandaag laat ik je weten wat ik daarvan vond.

Freddy van Ee is een succesvol schrijfster die met haar twee katten in een schattig dijkhuisje in Amsterdam-Noord woont. Ze houdt er niet van om in de belangstelling te staan, maar laat zich toch door haar uitgeefster overtuigen om mee te doen aan een tv-spelletje. In het panel zit ook de beroemde Nick Jacobs, een van oorsprong Nederlandse countryzanger die vroeg in zijn carrière naar de VS is verhuisd en nu in Nederland is omdat zijn moeder zorg nodig heeft. Nick en Freddy vinden, vol verwondering, iets bij elkaar waarvan ze beiden niet hadden gedacht dat het nog zou kunnen. De half-Surinaamse Odile Norton is opgevoed door haar alleenstaande moeder Serafina, die nooit heeft willen zeggen wie Odiles vader is. Wat Odile wel weet is dat het iemand was voor wie haar moeder meer voelde dan voor de stoet bedpartners die daarna volgde. Als Serafina ongeneeslijk ziek wordt, verbreekt Odile haar toch al slechte relatie en trekt bij haar moeder in. Samen kijken ze veel naar het tv-spelletje waarin Freddy en Nick meedoen. Het valt Odile op dat haar moeder een ongewone fascinatie heeft voor Nick; zal Serafina haar zwijgen nog doorbreken voordat het te laat is?

Boekerij ~ 320 pagina’s ~ juli 2019 ~ ISBN: 9789022587553 

Freddy van Ee mag dan inmiddels een succesvolle schrijfster zijn, maar publiciteit voor haar eigen persoon op tv hoeft van haar niet zo. Toch, als ze door haar uitgever lichtelijk wordt gedwongen om mee te doen met een tv-spelletje, kan ze het niet weigeren. En daar heeft ze achteraf geen spijt van. Al snel leert ze haar mede-panellid Nick Jacobs kennen. De succesvolle countryzanger, die voor zijn carrière jaren geleden naar Amerika is verhuisd, is even terug in Nederland om voor zijn moeder te zorgen. Hoewel ze weinig gemeen met elkaar lijken te hebben, ontstaat er al snel een haat-liefde-verhouding tussen de twee. Zo erg dat de kijkers thuis denken dat de twee een hekel aan elkaar hebben, terwijl het stiekem puur vriendschappelijk bedoeld is. Twee kijkers van het programma zijn Odile Norton en haar alleenstaande moeder Serafina. Serafina heeft net te horen gekregen dat ze ongeneeslijk ziek is en heeft nog een aantal geheimen die ze het liefst voor zichzelf houdt, maar kan ze dat maken met de wetenschap dat ze ze binnenkort voor eeuwig het graf mee inneemt? Zoals het antwoord op de vraag: ‘Wie is de vader van Odile?’ Odile weet van niets en probeert er lichtjes op aan te dringen dat ze dat antwoord nog zal krijgen. Maar gaat dat lukken?

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Liefde, emotie en blijdschap.

‘Thuiskomen’ is weer een typisch boek van Jackie van Laren. Dat zie je namelijk niet alleen aan de prachtige cover, die door de felle blauwe kleuren en vrolijke compositie weer helemaal past bij haar eerder uitgebrachte boeken. Maar je merkt het ook aan de realistische personages., die zo bij je om de hoek kunnen wonen. Dit boek bevat twee hele verschillende verhaallijnen, die op een gegeven moment prachtig met elkaar zullen versmelten. Inclusief de nodige liefde, emotie en blijdschap. Zo lees je dit boek zeker met zowel een lach als een traan uit. Aan de ene kant heb je de hilarische schrijfster Freddie, die onder lichte dwang van haar uitgever in het jurypanel van een nieuwe spelshow wordt geplaatst. Hoewel ze daar op het eerste gezicht helemaal geen zin in heeft, heeft ze er achteraf geen spijt van. Daar ontmoet ze namelijk de beroemde zanger Nick, die voor zijn moeder weer even Nederland is. Al snel ontstaat er tussen die twee een hilarische band die je alleen maar kan toejuichen. Op de set ‘haten’ ze elkaar (en dat denken de mensen thuis dus ook), maar in het echte leven vullen ze elkaar juist goed aan en zorgt Freddie voor een oplossing voor Nicks probleem.

Er hangen allerlei soorten labels aan mijn boeken: van upmarket women’s fiction via chicklit naar voorspelbaar flutromannetje, het hangt er maar net van af wie er aan het woord is. Mij interesseert het label eigenlijk niet zo veel: ik wil vooral graag dat de lezers van mijn boeken er een mooie tijd mee beleven. Het gaat om de reis, niet om de eindbestemming. Ik heb niet zo’n bewijsdrang; leven en laten leven, hoor.

Felle reacties

Naast dat Freddie af en toe hilarisch uit de hoek komt, vond ik haar op het begin vooral heel fel. Ze is namelijk een auteur die niet zo houdt van recensies (van boekbloggers) en hoewel ze zegt dat het allemaal niet zoveel uitmaakt (check maar in de quote hierboven), zich toch af en toe op haar kop laat zitten door die reacties. Kijk ik begrijp het heel goed: niet alle ‘recensies’ zijn kwalitatief noemenswaardig, maar dan alsnog. Het zijn die mensen die er ook weer voor zorgen dat jouw boek publiciteit krijgt. Als boekblogger voel ik me daar toch door aangesproken. Als voorbeeld deze zin: ‘Bovendien heb ik gemerkt dat sommige van de mensen die de moeite nemen om al die (soms behoorlijk onbehouwen geformuleerde) persoonlijke meningen aan de grote klok te hangen onder de noemer ‘recensie’, eigenlijk zitten te wachten op een relletje.’ Ik vind het jammer dat er zo wordt neergekeken op boekbloggers. Maar blijkbaar is dit een mening van een fictieve auteur. Gelukkig trekt Freddie wel bij en heb je het personage Odile nog. Nadat ze eindelijk heeft gebroken met haar geliefde (die niet goed voor haar is), trekt ze bij haar moeder in. Alleen is zij er net achter is gekomen dat ze ongeneeslijk ziek. Maar geeft dat genoeg reden om compleet eerlijk te zijn over het verleden van haar dochter?

Geen verrassing, wel mooi

Je krijgt medelijden met zowel moeder als dochter. Ik weet (gelukkig) niet hoe het is om mijn moeder te verliezen, maar je leeft helemaal mee met Odile. Dat komt dan ook door de fijne schrijfstijl van Jackie van Laren, die als vanouds weer aanwezig is. Het enige jammere vond ik de snelheid die deze schrijfstijl altijd met zich meeneemt. Normaal kan ik dat altijd waarderen, maar nu zorgde het ervoor dat het begin als een waas aan mij voorbij trok. Het duurde even voordat ik in het verhaal zat (een pagina of 100) en dat vind ik toch altijd zonde, aangezien dit boek uit ongeveer 300 pagina’s bestaat. Maar alsnog kijk ik met een lach en een traan terug op dit boek. Ik zag de grote verrassing in deze stand-alone al snel aankomen, maar dat heeft mijn leesplezier niet verminderd. Ik had het bijna niet anders gewild, want het einde is voor mij nu perfect zoals het is. En het smaakt opnieuw naar meer van deze auteur: laat deel vijf in de Eilandliefde-serie bijvoorbeeld maar snel komen.

Waarom laat ik dit met mezelf gebeuren? waarom heb ik niet meer eigenwaarde en zeg ik tegen hem: donder op met je drama en je bazigheid en je egocentrisme? Ik woon bij hem in. Dat was zijn idee; we zijn heel snel gaan samenwonen. Dus als ik de deur uit zou rennen, waar moet ik dan naartoe?

Conclusie

Jackie van Laren heeft met ‘Thuiskomen’ opnieuw een prachtige roman geschreven, die je zowel opvrolijkt als echte emotie laat voelen. Ik had medelijden met de jonge Odile die weet dat ze binnenkort haar moeder gaat verliezen, maar ook met haar moeder die weet dat ze afscheid moet nemen van het leven. Freddie en Nick zorgden daarentegen voor de vrolijke noot: hun haat-liefde-verhouding was er één om even bij weg te smelten en om soms keihard in lachen uit te barsten. Toch heb ik wel wat puntjes: zo vond ik Freddie op het begin wat fel overkomen, vooral tegenover boekenbloggers/recensies. Ik ben ook heel benieuwd hoe de auteur van dit boek hier zelf over denkt. Ieder zijn mening, natuurlijk. Daarnaast duurde het vrij lang voordat ik in het verhaal kwam en dat was toch jammer, want toen ik eenmaal zag hoe prachtig dit verhaal was en wat een mooie verrassing erin zat, sloot ik het boek in mijn hart. Zowel met een lach als met een traan wacht ik nu weer geduldig op het volgende deel in de Eilandliefde-serie.

Welke boeken van Jackie van Laren heb jij al gelezen én welke staan nog op je wil-ik-lezen-lijstje? Laat het weten in de reacties hieronder of via social media. Ik hoor het graag.