The Darkest Star (Origin #1) – Jennifer L. Armentrout

Na het grote succes van de Lux-serie van Jennifer L. Armentrout is het tijd voor de spin-off. ‘The Darkest Star’ geeft namelijk het startsein voor de Origins om weer op te staan. Hoe zal het ze dit keer vergaan? Lees er alles over in de recensie hieronder.

In “The Darkest Star’ komt de jonge Evie in contact met de buitenaards knappe Luc. Bij die ontmoeting denkt Evie in eerste instantie dat Luc “gewoon’ een Luxen is. Maar al snel komt ze erachter dat hij nog veel machtiger, invloedrijker en gevaarlijker is dan dat. En… ze valt als een blok voor hem. “The Darkest Star’ is een fantasyverhaal vol romance en suspense, met ook nog die heerlijke Armentrout-humor.

Zomer & Keuning ~ juli 2019 ~ 416 pagina’s ~ ISBN: 9789401915854

Vier jaar na de heftige aanval die de mensheid compleet moest uitroeien, leven de overgebleven mensen en Luxen zo goed als mogelijk naast elkaar. De mensheid is nu op de hoogte dat zij niet de enige soorten zijn op deze wereld. Maar hoewel Evie weet dat Luxen bestaan, is het niet zo dat ze met ze om wil gaan. Bang is misschien een groot woord, maar ze weet wat de Luxen allemaal kunnen doen als ze geen speciale armband om hebben: ze zouden haar zo kunnen ombrengen. Ze zit dan ook niet te springen als haar vriendin Heidi haar mee wil slepen naar de club Foretoken, de plek waar sowieso Luxen rondlopen. Maar toch laat ze zich overtuigen. Het wordt een avond om nooit meer te vergeten als ze de mysterieuze Luc ontmoet. Hij weet gelijk haar aandacht te trekken, maar wie en wat is hij? Hij zegt dat hij geen Luxen is, maar veel kans om uit te zoeken wat dan wel krijgt Evie niet. Juist op het moment dat zij daar is, is er een inval om niet-geregistreerde Luxen op te pakken en gelukkig voor haar is Luc daar om haar te beschermen… Maar waarom?

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Tijd voor een nieuwe reeks

‘The Darkest Star’ van Jennifer L. Armentrout is het eerste deel in de Origin-serie en gaat door waar de Lux-serie is geëindigd. Als je mijn blog al wat langer volgt, dan weet je misschien wel dat ik de Lux-serie (met boeken als ‘Obsidian’, ‘Onyx’, ‘Opal’, ‘Origin’ en ‘Opposition’) heel onverwacht eigenlijk in mijn hart heb gesloten. Ik houd normaal niet van fantasy, maar voor deze serie (én dus ook voor de spin-off) maak ik graag een uitzondering. En ‘The Darkest Star’ stelt daarin zeker niet teleur. Al bij enkele zinnen heeft Jennifer L. Armentrout mij met haar eenvoudige schrijfstijl weer helemaal in haar greep. Ik kom weer terecht in de heerlijke wereld waarin Arums, Origins en Luxen en mensen samen proberen te leven, vier jaar na de grote inval. Het was aan de ene kant een feest der herkenning, maar tegelijkertijd ook weer heel iets nieuws aangezien je voor het eerst vanuit het perspectief van Luc leest. Luc was voor mij altijd die brutale gast, die zonder blikken of blozen tegen de wereld vocht. Maar wie is hij echt en hoe is hij zo geworden? Uit de vorige delen kon je al wat informatie hierover halen, maar veel wist ik hier niet meer van. Geen probleem, aangezien ‘The Darkest Star’ alles goed uitgelegd: zowel wat je al kon weten als meer informatie.

Mijn moeder kon maar beter niet weten dat ik op het punt stond om bij Foretoken naar binnen te gaan, want dan zou ze me wat aandoen. Echt waar. Als in: me vermoorden en mijn lijk wegstoppen in een diep, donker graf. En mijn moeder kennende had ze er nog de middelen voor ook.

Beetje menselijkheid

Toch blijft het verhaal wel met één stap in de menselijke wereld, wat ik persoonlijk heel fijn vind. Je volgt namelijk het menselijke personage Evie die eigenlijk helemaal niets hoeft te weten van al die Luxen. Toch kan ze er na een bezoekje aan de club Foretoken niet meer onderuit. Na dat bezoek komt ze Luc overal tegen – of ze dat nu wil of niet – en steeds raakt ze nieuwsgieriger naar wat hij is en wat hij kan én ergens rijst de vraag: waarom laat Luc haar zo dichtbij komen? Maar ik moet hier wel wat bij zeggen, want hoe leuk ik het menselijke ook vind (aangezien ik hierdoor wel kan meeleven), moest ik dit keer wennen aan het hoofdpersonage. Vooral in tegenstelling tot de Lux-serie, waar ik mezelf bijna herkende in boekblogger Katy. Met Evie had ik niet direct die klik. Vooral aangezien ze zelf geen flauw idee heeft van wie ze is (misschien wel letterlijk en figuurlijk) en ze twijfelt over hoe ze nu werkelijk tegen de Luxen aankijkt. Gelukkig is dit pas het eerste deel uit een reeks, dus alle tijd om aan de band te werken.

Verrassing.. of toch niet?

Maar toen ik eenmaal wat gewend was aan het hoofdpersonage en de nieuwe verhaallijn echt ging begrijpen, kon ik er wel degelijk van genieten om weer in dit avontuur te stappen. Het blijft een fantasievol verhaal vol met spanning, romantiek, verrassingen en personages die je ook al kent uit de vorige delen (zoals Daemon, maar slechts met een hele kleine rol). En precies daar hoop je op in dit soort boeken. Waar die verrassing echter precies zit of wat het inhield, ga ik natuurlijk niet verklappen. Maar ik kan je wel zeggen dat dit het verhaal pit gaf. Plus het maakte mij nieuwsgierig naar de overige delen. Ik heb wel het idee dat je het had kunnen weten als de Lux-serie nog vers in je geheugen zou zitten, maar aangezien dit bij mij niet het geval was, kwam het voor mij best als een shock. Ik ben benieuwd hoe deze ontdekking invloed gaat hebben op de rest van het verhaal. Want – als ik eerlijk ben – voelt het boek wel als een intro, naar dat opstapje naar meer. Veel dingen kon je immers al weten (zoals over de geschiedenis van de Luxen, Aurums en Origins).  Maar het is nu tijd voor actie.

Foretoken stond om meer bekend dan om een oogje dichtknijpen als iemand met een vervalst identiteitsbewijs zwaaide. Iedereen wist dat hier aliens rondhingen. Echte aliens, buitenaardse wezens die van triljoenen lichtjaren ver kwamen. Ze noemde zichzelf de Luxen en ze zagen er net zo uit als mensen. Of nou ja, als een verbeterde versie van mensen, met een perfecte botstructuur, een huid die zo vlekkeloos was dat hij gefotoshopt leek en ogen in kleuren waar wij mensen contactlenzen voor nodig hadden. En ze waren niet allemaal in vrede gekomen.

Conclusie

‘The Darkest Star’ van Jennifer L. Armentrout is een veelbelovend eerste deel van een driedelige serie. Het was weer even een feest der herkenning om terug te zijn in de wereld van de mensen, Luxen, Origins en Aurums. Precies de wereld die ik vorig jaar in mijn hart heb gesloten door de mysterie, romantiek en de spanning. Maar waar we eerder vooral focuste op de Luxen (en in de laatste paar delen pas erachter kwamen dat er ook nog Origins bestaan), volgen we dus nu alleen de Origin Luc, die Evie tegen het lijf loopt. Zij moet niets weten van ‘zijn’ wereld, maar ongezien raakt ze er toch bij betrokken. Het is even wennen aan het karakter Evie, aangezien ze vooral zelf niet helemaal weet wie ze is en waar ze staat. Maar als dat eenmaal gebeurd is, kun je weer helemaal genieten. Zowel van hoe zij in een voor haar vreemde wereld stapt, hoe ze ontdekkingen doet die haar leven (en dat van de mensen om haar heen veranderen) als hoe ze dat probeert te begrijpen. Qua actie voelde dit wel aan als een introductie. Je geheugen wordt qua informatie weer even opgefrist (of je leert het pas kennen als je de eerdere reeks niet hebt gelezen), er komen hier en daar wat vreemde dingen in voor, maar echt heel spannend is het nog niet. Ik heb er alleen wel alle vertrouwen in dat dat nog gaat komen. En dan ben ik zeker van de partij.

Welke boeken van Jennifer L. Armentrout heb jij al gelezen en welke staan er nog op jouw lijstje? Laat het weten in de reacties hieronder of via social media. Ik hoor het graag.