Vandaag heb ik voor jullie niet zomaar een recensie. Ik mag namelijk als één van de eerste laten horen wat ik van het allernieuwste boek van Colleen Hoover ‘Spijt van jou’ vind! Weet deze topauteur mij opnieuw te ontroeren en mee te slepen? Ik laat het je allemaal weten.
Morgan, de hoofdpersoon in ‘Spijt van jou’ van Colleen Hoover, werd op zeventienjarige leeftijd zwanger van haar nu zestienjarige dochter Clara. De twee botsen erg met elkaar, maar gelukkig weet vader Chris de vrede te bewaren tussen de overbezorgde moeder en de vrijgevochten dochter. Als hij betrokken raakt bij een ernstig ongeluk, stort hun wereld in en elke dag komen er nieuwe geheimen aan het licht. Morgan en Clara raken steeds verder van elkaar verwijderd. Zullen ze de weg naar elkaar weer kunnen terugvinden?
Zomer & Keuning ~ mei 2021 ~ 412 pagina’s ~ ISBN: 9789020537932
Morgan Grant heeft een iets andere jeugd gehad dan de meeste mensen. Op zeventienjarige leeftijd kwam ze – er notabene op een feestje – achter dat ze zwanger was. Sindsdien is geen dag meer hetzelfde. Toch heeft ze nooit getwijfeld of ze de baby wil houden en met de hulp van de vader van het kindje Chris en haar zus Jenny is deze baby inmiddels uitgegroeid tot een puber van 16 genaamd Clara. Morgan is erop gebrand om te voorkomen dat Clara hetzelfde lot als haar begaat en is dus behoorlijk beschermend. Maar Clara is helemaal niet van plan om in de voetsporen van haar moeder te treden. Ze heeft immers maar één droom: actrice worden, zelfs als haar ouders het daar niet mee eens zijn. Zowel moeder als dochter botsen weleens flink, en dat wordt versterkt als Chris betrokken raakt bij een auto-ongeluk. Hierdoor komen er namelijk geheimen tussen ze in, die de boel flink op stelten zetten. Weten ze ondanks dat elkaar nog terug te vinden of raken ze voor eeuwig met elkaar in strijd?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Overtuigt Colleen opnieuw?
Of het nu met één van haar romans, New Adults, thrillers of Young Adults is; het maakt niet uit. Colleen Hoover weet mij boek na boek weer volledig mee te slepen en te overtuigen. En ik kan er nog een woord of 500 omheen draaien, maar volgens mij is het allang duidelijk: ‘Spijt van jou’ is hier absoluut geen uitzondering op. Wat zeg ik: ‘Spijt van jou’ bevat een achtbaan aan emoties! Het ene moment zat ik nog rustig te lezen om daarna van de ene looping in de andere te belanden. ‘Spijt van jou’ kruipt onder je huid en zorgt er voor dat je begaan raakt. Ja, zowel met het lot van ‘moeder’ Morgan die na het ongeluk van haar man Chris achterblijft met een hoop vragen als met het lot van ‘dochter’ Clara, die af en toe niet weet waar ze heen moet met haar emoties. Ze wil boos zijn, verdrietig, maar al snel beseft ze ook dat het leven weer doorgaat… inclusief de nodige jongens!
Doordat ik Clara zo jong kreeg, zette ik alle dromen die ik voor mezelf had op pauze. Ik denk daar tegenwoordig steeds vaker over na. Nu Clara ouder wordt, voel ik een gapend gat in mijn binnenste, zo groot dat het lijkt alsof het de lucht uit elke dag zuigt, omdat voor Chris en Clara zorgen het enige is wat ik doe.
Diepere laag in het verhaal
Ik vind vooral die tweedeling in dit boek heel krachtig. Het is zo opgesplitst dat je delen leest vanuit Morgan en dan weer vanuit het puberleven van Clara. Nu ga ik absoluut niet spoileren (en dat is best moeilijk met de krachtige diepere laag die Colleen Hoover weer heeft toegevoegd), maar er komt iets tussen die twee in te staan dat je haast naar je boek laat schreeuwen. Je wordt namelijk verscheurd als je leest vanuit Clara die zich na het ongeluk van haar vader schuldig voelt, terwijl jij vanuit het andere perspectief weet hoe het echt is gegaan en wat er nog meer gaande is. Alleen besluit Morgan dit haar dochter niet te vertellen om haar te sparen. Je begrijpt: De emoties, gevoelens en gedachtes spatten van de pagina. En stiekem wil je niets anders dan schreeuwen dat ze met elkaar moeten praten. Maar het enige wat je kan, is hopen. Hopen dat ze elkaar weer vinden, juist omdat je ook aan alles voelt dat ze elkaar hard nodig hebben.
Sterk van binnen als buiten
Naast Clara en Morgan zijn er nog meer personages die ik tijdens het lezen in mijn hart sloot. Dan heb ik het over Miller die er op zijn manier voor Clara is, zijn schattige opa en uiteraard kunnen Jenny’s man Jonah en zijn zoontje Elijah, niet ontbreken. Alle personages hebben een toevoeging aan dit verhaal, in meer of mindere mate. Geen personage is overbodig en de hoeveelheid zorgt ervoor dat je niet in de war raakt wie wie is. Maar dan is de vraag: heb ik echt niets negatiefs te zeggen? Laat ik vooropstellen: bijna niet, maar puur kijkend naar het boek maakte Colleen Hoover één keuze die ik vanuit het verhaal begreep, maar wat ik als lezer anders had gehoopt. Ik kan er niet teveel over verklappen, maar het heeft te maken met bepaalde brieven. Dit had wat mij betreft een extra lading aan het verhaal kunnen geven, juist omdat je daardoor nog meer uitwerking kreeg. Maar dat is dan (buiten de hoeveelheid taalfouten, al kan dat met de druk te maken hebben) het enige.
Ik heb ooit iemand horen zeggen dat we maar één telefoontje verwijderd zijn van de afgrond. Dat is absoluut waar. Mijn stemt trilt als ik bijna fluisterend vraag: ‘Is alles goed met hem?’ Ik wacht tot de verpleegkundige aan de andere kant van de lijn zegt dat alles goedkomt met Chris. Maar wat ik krijg is een langgerekte stilte.
Conclusie
Fans van Colleen Hoover opgelet: ik zou naar de boekhandel rennen of online kijken, want het hartverscheurende en tevens hartverwarmende ‘Spijt van jou’ mag je niet missen. Dit boek heeft het namelijk weer allemaal. Van een krachtig thema dat je tot in het diepst van je ziel zal raken; intrigerende personages die het verhaal maken; een schrijfstijl die je laat wegdromen en dan heb ik het nog niet over de enorme lading emotie gehad. ‘Spijt van jou’ bezorgde mij misschien geen tranen, maar het riep genoeg andere dingen op: bezorgdheid, angst, humor, een gevuld hart… en vooral een innerlijke schreeuw. Dat laatste komt doordat je vanuit twee perspectieven leest, en je weet dat er een geheim speelt dat de twee uit elkaar drijft. Je wil roepen dat ze met elkaar moeten praten, dat ze open en eerlijk moeten zijn, juist omdat je ook merkt hoe hard ze elkaar nodig hebben. Maar hé, als lezer heb je geen invloed, dus is het doorlezen en hopen. Gelukkig is dat doorlezen ‘kinderlijk’ eenvoudig door de krachtige schrijfstijl van Colleen. Alleen één ding: je zult na het lezen van dit boek wel even moeten bijkomen. Wat een emoties, avontuur en ontlading!
Ben je nu benieuwd of andere bloggers hier ook zo over denken? Deze recensie van ‘Spijt van jou’ is onderdeel van een gezellige blogtour. In het schema hieronder zie je wie de volgende is…
