Terwijl het buiten frisser wordt, warmen we ons binnen lekker op met een boek! En hoe kan je dat dan beter doen dan met een zomerse thriller van Suzanne Vermeer? Ik las afgelopen week ‘Souvenir’ en vandaag vertel ik je er meer over.
Nienke Dijkstra en haar moeder Carolien zijn op vakantie in Umbrië, waar ze een meerdaagse kookcursus willen combineren met wandelen, wijnproeven en uitstapjes naar de mooie stadjes in de regio. Op een ochtend is Carolien echter ineens verdwenen. Ze blijkt een taxi naar Florence te hebben genomen, de stad waar ze als tiener enkele jaren heeft gewoond, maar daar loopt het spoor dood. Nienke is ten einde raad. Haar moeder lijdt sinds twee jaar aan de ziekte van Alzheimer en lijkt niet te weten wat ze doet. Met niets anders dan een medaillon als aanwijzing gaat ze op onderzoek uit, maar intussen ontspint zich thuis in Nederland nog een ander drama…
A.W. Bruna ~ 320 pagina’s ~ april 2020 ~ ISBN: 9789400511026
Met de constante zorg om haar moeder Carolien die alzheimer heeft, het opvoeden van haar zoontje en ondertussen het gevecht met haar ex-man Kelvin kan de alleenstaande moeder Nienke wel even wat ontspanning gebruiken. Daarom besluit ze om samen met haar moeder een meerdaagse kookcursus in Italië te gaan volgen, het land waar haar moeder in haar jeugd heeft gewoond en zelfs heeft gestudeerd. Het belooft een heerlijke trip te worden vol lekkere wijn, goed gezelschap en wandelingen in de omgeving van Umbrië. Althans dat was het plan. Als Nienke op een ochtend wakker wordt, blijkt haar moeder in het niets te zijn opgelost. De eigenaren van het idyllische pand hebben Carolien nog zien ontbijten, maar sindsdien is er geen spoor meer van haar te bekennen. Waar is ze toch heen? Als dat al niet genoeg stress oplevert, krijgt Nienke een verontrustend telefoontje van haar zus uit Nederland. Vanaf dat moment staat de wereld van Nienke nog meer op zijn kop. Moet ze alles en iedereen – en dus ook haar moeder – achterlaten of moet ze vertrouwen op de steun uit Nederland? Het is en blijft een race tegen de klok.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Zomerse gezelligheid
Of het nu draait om een zomer- of een winterthriller: bij Suzanne Vermeer weet je altijd wat je kan verwachten. Denk aan: een zomerse setting, fijne personages en een spannend plot die je even je eigen werkelijkheid laten vergeten. Nou, ik kan direct zeggen dat ‘Souvenir’ weer aan die eisen voldoet. Ik waande me even in het heerlijke Italië, stelde voor hoe Nienke en Carolien die kookcursus aangingen en werd verrast door de extra verhaallijn over een journalist die hard op weg is om zijn eerste en grootste scoop ooit uit te brengen. Daar ging mijn eigen journalistenhart namelijk ook sneller van kloppen. Je vliegt door de schrijfstijl van Suzanne Vermeer door dit verhaal heen en wil gewoon meer en meer. Juist op de momenten dat ik soms even in een leesdip dreigde te raken (en dat had dan weer niets met dit boek te maken), pakte ik dit boek alsnog op. En je raadt het al: dan las ik maar door en door!
Alzheimer was in hun beleving iets wat zich pas op latere leeftijd openbaarde en in elk geval niet voor je zeventigste. Hoe mis ze het hadden, bleek wel toen hun moeders arts het fenomeen ‘vroege alzheimer’ uitlegde. Hun moeder zat er stilletjes bij. Starend naar haar handen in haar schoot. Een geslagen hond die wist dat er nog veel meer klappen zouden komen.
Nieuwe beleving
Toch moet ik zeggen dat het soms voelde of ‘Souvenir’ door een ‘nieuwe’ Suzanne Vermeer werd geschreven. Begrijp me niet verkeerd: dit bedoel ik absoluut niet negatief, juist niet. Ten eerste merkte ik het aan de hoofdstukken. Waar Suzanne Vermeer in mijn ogen vooral bekend staat om haar vluchtige hoofdstukken viel het me op dat de hoofdstukken dit keer een stuk langer waren. Waarom weet ik dan weer niet, maar dit gaf de auteur de ruimte om echt stil te staan bij de (ontwikkeling van de) personages. Je leeft zo mee met Nienke die iedere dag weer voor haar moeder moet zorgen. Deze momenten voelen zo levensecht en komen binnen. Het is bijna alsof je zelf op iemand moet letten met alzheimer. Je wordt dus maar eens met je neus op de feiten gedrukt hoe moeilijk dit voor vele mensen is. Dat is voor de acceptatie en bekendheid van deze slopende ziekte voor beide partijen alleen maar mooi. Zo krijgt alzheimer namelijk een gezicht.
Minder spanning
Maar op de vraag of ‘Souvenir’ ook echt spannend is zoals je verwacht, moet ik helaas negatief antwoorden. Het boek is mysterieus, maar het was niet dat ik ergens op het puntje van mijn stoel zat. Het is namelijk – in tegenstelling tot andere boeken – ook niet dat je op zoek bent naar een dader of erachter moet komen waar Carolien is. Deze informatie wordt namelijk gewoon vrij snel gegeven om zo verder te gaan op de rode draad van journalist Lorenzo. Hij is iets op het spoor dat nationaal dingen teweeg kan brengen. Hij stuit daar op veel verzet (dat overigens later plots opgelost lijkt te zijn), maar de vraag is: durft hij door te zetten? Laat ik het dus zo zeggen: ik vond de rode draad echt wel interessant (in samenwerking met alle losse verhaallijntjes waar zelfs eens verrassend genoeg liefde bij komt kijken), maar ‘spannend’ is te hoog gegrepen.
‘Hou erover op, Nienke, ik weet het niet meer, dat zeg ik toch.’ Carolien slaat met vlakke hand op tafel en Nienke schrift van de getergde blik in haar ogen. Ze heeft deze blik de laatste tijd vaker bij haar moeder gezien, als de frustratie om haar falende geheugen haar even te veel wordt en de machteloosheid het overneemt. Vandaag is echter de eerste keer dat ze twijfelt aan de oprechtheid hiervan.
Conclusie
‘Souvenir’ van Suzanne Vermeer heeft me echt verrast op een hele originele manier! Zelfs zo erg dat ik me afvraag of de persoon achter dit pseudoniem niet gewoon stiekem weer is veranderd. En dat bedoel ik helemaal niet negatief. Wat me naast de langere hoofdstukken namelijk opvalt, is dat er in dit boek veel meer dan anders stil wordt gestaan bij de karakterontwikkeling. Plus dat er eens ruimte is voor romantiek. Ik kon vooral dat eerste zeker waarderen. Het zorgde voor een levensechte kijkje in de wereld van een mantelzorger (en iemand met alzheimer) en maakte gewoon dat ik de personages direct in mijn hart opsloot. Tel daarbij een lekker mysterie waar mijn journalistenhart van begon te kloppen en je hebt mij overtuigd. Ik had misschien hier en daar nog wel meer spanning en vooral vraagtekens verwacht. Maar al met al kan ik niet ontkennen dat ik erg heb genoten. Al denken echte thrillerliefhebbers daar misschien anders over. In mijn ogen is ‘Souvenir’ in ieder geval realistisch, fijn geschreven, beeldend, romantisch en toch nog lekker luchtig. Ik kan dan ook niet wachten om me te wagen aan het korte vervolg ‘Waterland’.
Wanneer is de laatste keer dat jij je hebt laten verrassen door een auteur? Daar ben ik nou eens heel benieuwd naar. Laat het me weten in de comments hieronder. Ik hoor het graag.
- Eerder recenseerde ik al deze titels van Suzanne Vermeer: ‘Lawinegevaar’, ‘Het paradijs’, ‘Bella Italia’, ‘Winternacht’, ‘Super de luxe’, ‘IJskoud’, ‘Het strandhuis’, ‘De eilanden’, ‘Zuidenwind’, ‘Sneeuwexpress’ en ‘Lentevuur’
