Eén auteur die deze winter natuurlijk niet kan ontbreken, is Suzanne Vermeer. Na haar zomerse thrillers als ‘Het strandhuis’, ‘Zuidenwind’ en ‘De eilanden’ is het nu weer tijd voor een winters boek getiteld ‘Sneeuwexpress’. Benieuwd hoe ik dit boek heb ervaren? Lees dan snel verder.
Zakelijk gaat het Anna van Laarhoven voor de wind. Als directrice van imagobureau Up-Grade! rekent ze voornamelijk BN’ers tot haar clientèle. In haar privéleven gaat het er wat minder rooskleurig aan toe. Ze vermoedt dat haar man Julian een affaire heeft, haar zoon Dennis is door de politie opgepakt vanwege een poging tot inbraak en haar dochter is een dwarse puber met wie geen land te bezeilen is. Tijd dus voor wat family time. Anna boekt een skivakantie naar het Oostenrijkse Kirchberg in Tirol, waar ze met de trein naartoe zullen reizen. Door problemen met een nieuwe cliënt is ze echter genoodzaakt haar gezin vooruit te sturen en zelf later te komen. Maar wanneer ze een paar dagen later bij het chalet in Kirchberg arriveert, is het hele huis overhoopgehaald en haar gezin spoorloos. Op tafel ligt een briefje: Anna, geen politie, als je je man en kinderen levend wilt terugzien.
A.W. Bruna Uitgevers ~ 320 pagina’s ~ oktober 2019 ~ ISBN: 9789400511019
Na het binnenhalen van een bekend acteur voor haar imagobureau Up-Grade puft Anna neer bij een La Place aan de snelweg. Even wat tijd om op te laden. Maar als ze goed om zich heen kijkt, gelooft ze haar ogen niet. Aan de andere kant van het restaurant zit haar eigen man Julian met een andere vrouw. Hun innige verstrengeling ziet er niet uit alsof dit puur zakelijk is. En stuurde hij haar nou net niet een foto dat hij ‘gewoon op kantoor is’? Bij Anna gaan direct de alarmbellen rinkelen, maar ze besluit om hem hier niet meteen mee te confronteren. Eerst moet ze alles voor zichzelf op een rijtje krijgen en wie weet gaat dat wel lukken met de skivakantie – waar haar man zo op heeft gehamerd. Tijd voor hun gezin, voor elkaar en wie weet bloeit de liefde dan wel weer op. Helaas loopt het niet zoals gepland. Anna komt – vanwege de acteur die ze zojuist heeft verwelkomd – iets later aan op de skireis en eenmaal in Oostenrijk zijn haar man, twee kinderen en het vriendje van haar zoon verdwenen. Hun huisje is overhoop gehaald en er ligt een briefje met de waarschuwing om vooral niet de politie te bellen. Anna kan niets anders dan de weinige aanwijzingen die er zijn te volgen, maar dat kan nog weleens verkeerd uitpakken.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Overtuiging
Suzanne Vermeer heeft me met ‘Sneeuwexpress’ weer helemaal overtuigd van haar schrijfkunsten. Begin dit jaar was ik immers een beetje teleurgesteld door ‘Het strandhuis’, maar door deze winterse thriller zat ik weer als vanouds op het puntje van mijn stoel. Ik moest en zou weten of Anna’s man Julian een affaire had – alles wijst daar immers op als Anna hem tot tweemaal toe betrapt met een andere vrouw – en wat er eenmaal in Oostenrijk aan de hand is. In het ene gedeelte van ‘Sneeuwexpress’ (deel twee) lees immers je nog hoe Julian met hun twee kinderen (en het vriendje van zijn zoon) geniet van het skiën en het rodelen om er vervolgens – als we in een volgend gedeelte doorgaan op het perspectief van Anna – achter te komen dat iedereen vermist is (behalve Anna dan) en het huisje overhoop is gehaald. Maar wie zit hier achter en ziet Anna haar man en kinderen ooit nog levend terug? Ik vloog door deze vraagtekens, de fijne schrijfstijl en de verschillende delen door dit boek. Maar niet zo snel dat ik mij niet kon binden aan de personages, zoals bij ‘Stuk van jou’ gebeurde.
De hand van de man rust op die van de vrouw. Heel intiem allemaal. Anna slikt een brok weg. Het kan Julian niet zijn. Onmogelijk. Hij heeft haar net nog een selfie van achter zijn bureau in Utrecht geappt en haar man kan niet op twee plekken tegelijk zijn. Nee, ze heeft zich vergist, dat moet wel.
Winterse koud
De antwoorden op deze opborrelende vragen komen in het winterse Oostenrijk. Als je armharen niet al rechtovereind stonden vanwege de spanning, gebeurt dat wel door de winterse momenten. Ik lag gelukkig onder een dekentje, want anders had de koud zich in mijn lichaam gevestigd. En dat maakt ‘Sneeuwexpress’ direct een overtuigend winters boek, ideaal dus om deze maand nog te lezen. Je komt er ook achter dat het niet alleen Julian en Anna zijn, die problemen op hun hals halen. Hun zoon Dennis – die kort voor vertrek in aanraking kwam met de politie – maakt in de trein al een hoop spannends mee en eenmaal daar wordt hij achtervolgd tijdens het rodelen. Wie heeft het nu weer op hem voorzien en heeft dat te maken met de verdwijning die daarop volgt? Naast dat je erg meeleeft met de personages door alle uitgebreide beschrijvingen over hun gedachtes, krijg je als lezer ook echt de mogelijkheid om mee te puzzelen. Weet zij meer of heeft het toch meer met de zaak van Anna te maken?
Toch geen einde
Die antwoorden ga ik je niet geven, maar dat je deze mogelijkheid krijgt als lezer, zorgt er wel voor dat ‘Sneeuwexpress’ naar een hoger niveau getild wordt. Maar toch heb ik wel wat kritiekpuntjes op het einde. De spanning bouwt zich maar op, tot een heftige wandeltocht tijdens een sneeuwstorm aan toe. Maar dan blijkt het aan het einde toch niet zo’n grote verrassing te zijn als gedacht. Ik had door een kleine aanwijzing in het derde deel al een goed idee wie er sowieso bij betrokken was en dat idee bleek te kloppen. Maar dat is de eerste ontknoping.. Als je immers denkt dat het boek daar bij stopt, heb je het mis. Het echte einde belooft misschien wel een vervolg – en volgens mij zou dat uniek zijn voor Suzanne Vermeer. Wie weet wat dat vervolgdeel (als het echter ooit verschijnt) nog aan dit verhaal kan toevoegen. Ik heb de meeste personages in mijn hart gesloten en was betrokken bij hun lot, dus wie weet zet ik dat dan wel weer voort.
Tegen dat lange blonde haar trouwens ook en hoewel ze het niet goed kan zien, schat ze in dat de vrouw ook nog een stuk slanker is. En een paar jaar jonger en… Onzekerheid en een gevoel van moedeloosheid nemen bezit van haar. Ze voelt zich ineens oud en afgedankt, zoals Marco Borsato dat ooit zo mooi zong.
Conclusie
‘Sneeuwexpress’ van Suzanne Vermeer zorgt er weer als vanouds voor dat je koude rillingen van een verhaal krijgt. Niet alleen door de winterse sfeer in Oostenrijk, maar juist ook door de spannende vraagtekens in dit verhaal. Heeft Julian een affaire, wat gaat Anna met deze twijfels doen, waarom raken Julian en de kinderen plots vermist en zal Anna haar gezin ooit nog in de armen kunnen sluiten? Je leeft helemaal mee en wordt door de fijne schrijfstijl meegesleept naar Oostenrijk, waar alles leidt tot een spannende tocht door een bos, terwijl een sneeuwstorm het allemaal bemoeilijkt. Hoewel je alleen maar kunt hopen op een positief einde, voel je aan alles dat er iets niet klopt.. en dan is het niet lastig om daadwerkelijk de puzzel op te lossen. Dat maakt het einde toch minder een verrassing dan gedacht.. of toch niet? Als je denkt dat ‘Sneeuwexpress’ over is, lijkt er nog een spannend moment in opkomst. Genoeg voor een vervolg? Dan ben ik absoluut van de partij.
Houd jij ook zo van de winterthrillers van Suzanne Vermeer of kies je sneller voor een andere auteur? Laat het achter in de comments. Vooral als je nog een goede tip voor mij hebt. Ben benieuwd.
