Zomermeisjes – Jobien Berkouwer

Vandaag heb ik weer een nieuwe recensie voor jullie  en wederom één van een nieuwe thriller. Van A.W. Bruna mocht ik Zomermeisjes geschreven door Jobien Berkouwer lezen en speciaal voor jullie recenseren. Benieuwd wat ik ervan vond? Lees dan snel door.

De jonge Amsterdamse rechercheur Lot van Dijk moet tot haar grote teleurstelling aan de slag bij het korps Twente – ver weg van waar het volgens haar allemaal gebeurt. Ze wordt gek van verveling, totdat tijdens een slepende nachtdienst ineens het lijk van een tienermeisje wordt gevonden in een afgelegen hutje in het bos. Voor Lot is het al snel duidelijk dat het meisje onderdeel is van de fantasie van een gevaarlijke seriemoordenaar. Ze weet zeker dat er meer slachtoffers zullen volgen en staat te trappelen om aan haar eerste echte zaak als profiler te beginnen. Door de mannelijke collega’s binnen het korps, die haar specialisme met grote scepsis bekijken, wordt ze echter behoorlijk tegengewerkt. Dan wordt er een tweede slachtoffer gevonden. En moeten haar collega’s wel naar haar luisteren.

Als Lot te horen krijgt dat ze Amsterdam moet verlaten om in Twente als profiler te gaan werken, staat ze niet echt te springen. Haar nieuwe collega’s zijn tevens afwachtend over de onbekende rol van Lot. Enkele collega’s uit dit kleine dorpje hebben nog steeds ouderwetse gedachten dat vrouwen achter het aanrecht thuishoren in plaats van werkend op het (politie)bureau. Zo mag ze op de eerste dag koffie gaan halen voor iedereen, terwijl de groep alvast begint. Lot is een echte doorzetter en zonder twijfel slaat ze zich door deze vooroordelen heen: ze is immers op zoek naar een seriemoordenaar. Terwijl de andere collega’s de zaak soms iets te persoonlijk op vatten, weet Lot precies hoe ze hem moet kunnen vinden te beginnen met een profielschets.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Realistisch

Zomermeisjes is een erg realistisch geschreven boek en dat komt door de ervaring van de schrijfster als profiler. Net zoals bijvoorbeeld de boeken van Helen Vreeswijk zijn ze geschreven door iemand die zelf ook uit het politievak komt en dat merk je eigenlijk aan alles. Bijvoorbeeld aan de politietermen die in het verhaal zijn verwerkt, maar ook aan de manier van werken. Jobien Berkouwer weet waar ze over praat en dat heeft in haar voordeel uitgepakt.

Ze kan hem horen, in hijgende klanken, niet ver achter zich. Hijg, stap, hijg, stap. Hij is niet ver. Helemaal niet ver. Door het suizen van de regenstroom hoort ze zijn zwoegen, zijn voeten, zijn volgen.

Niet als een trein

Zomermeisjes leest vlot, maar niet als een trein. De zinnen zijn kort en door de wisselende perspectieven – waar je vaak moet raden over wie je nu leest –  blijft er tempo in. Toch deed ik enkele dagen over het boek, terwijl dat in het geval van bijvoorbeeld Dochter Vermist nog geen 24 uur was. Echter moet ik hier mijn eigen planning de schuld van geven, hoewel ik ook niet de aantrekkingskracht voor dit boek voelde op het begin. Gelukkig is dat niet negatief, want zo bleef het voor langere tijd spannend wie de dader is en wat zijn motieven waren.

Warrig

Het privéleven van de dader wordt langzaam onthuld in verschillende tijdfases van zijn leven. Nergens staat een leeftijd bij, maar je merkt aan het gedrag dat hij/zij nooit even oud kan zijn geweest.  Daarnaast leer je pas echt over iemands opvoeding als je de kennis van meerdere jaren hebt. Over het privéleven van Lot wordt schaars iets verteld en sommige details hadden wat mij betreft weggelaten kunnen worden. Niet dat ik geen band voelde met Lot, want dat was wel zo, maar – zonder teveel spoilers – komt Lot in een situatie terecht die geen relatie heeft met het geheel van het verhaal. Dit maakt het verhaal erg warrig.

‘Misschien was ze een prostituee,’ hoort ze Jan zeggen.
Leo klinkt nadenkend. ‘Dat is een optie.’
‘Omdat ze nagellak draagt?’ zegt Lot, spottend.

Concluderend

Zomermeisjes is een debuut vol met potentie. Het verhaal is spannend, leest prettig weg en je leert nog eens iets over het werk van profilers. Toch ben ik niet volledig gegrepen door dit boek. De aantrekkingskracht miste, de verhaallijn was op sommige punten iets te voorspelbaar en er worden weinig personages echt uitgediept (op de dader na). Om deze recensie toch met een positieve noot te eindigen, wil ik nog even zeggen dat ik erg benieuwd ben naar een tweede boek van Jobien Berkouwer.

Nu ik mijn recensie heb geschreven, ben ik eigenlijk wel benieuwd: Wat verwacht jij van een goede thriller? Moet het spannend zijn, weglezen als een trein of heb jij andere voorwaarden waar je op let? Laat het weten in de comments.