Na alle speculaties van Wie is de Mol? is het weer tijd voor een echte recensie. Vandaag recenseer ik een speciaal Indie-boek van Tjeerd Langstraat. Vorig keer werd ik al weggeblazen door zijn boek ‘Eeuwig Donker’, maar zal dat nu weer lukken door ‘RÄV’? Je leest het hieronder.
Flarden van gruwelijke snuff movies vinden hun weg naar een groot online publiek. Ogenschijnlijk hebben de films niets met elkaar te maken, totdat blijkt dat de moorden religieus geïnspireerd zijn en bepaalde overeenkomsten vertonen. Een internationaal team van rechercheurs probeert de sluwe, onbekende initiator van deze opzienbarende moorden op te sporen. Onkunde over het mysterieuze dark web, onwetendheid over de religieuze motieven en slechte communicatie zorgen voor een race tegen de klok.
Jalapeño Books ~ 320 pagina’s ~ oktober 2018 ~ ISBN: 9789082667943
Islamhater Olle, de homoseksuele Frey en de sterke vrouw Emma. Drie verschillende personages die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Totdat ze één voor één vermoord worden in de douche, in een brandend huis en door het afsnijden van de tong. Drie hele verschillende moorden in drie hele verschillende landen. Op het eerste gezicht lijkt dit trio niets met elkaar te maken te hebben, maar schijn bedriegt. Deze ijzingwekkende moorden zijn namelijk gepleegd onder het toeziend oog van gebruikers op het dark web met een bijzondere religieuze tekst eronder. En die dader gaat letterlijk over lijken. Maar wat is de link van de slachtoffers en waarom zijn zij gekozen? Jan Vos (bekend van o.a. Eeuwig Donker) staat voor een groot raadsels als hij de feiten onder ogen krijgt. Van Zweden, IJsland tot Nederland. Hij moet gaan samenwerken met zijn buitenlandse collega’s om het mysterie op te lossen. Maar lukt het op tijd om de dader te vinden en om zo te voorkomen dat er nog meer slachtoffers gaan vallen? Het wordt een race tegen de klok.
Ik heb een exemplaar ontvangen van de auteur. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Geen details achterwege
Tjeerd Langstraat bewijst met ‘RÄV’ opnieuw dat hij een spannende en tikkeltje lugubere thriller kan schrijven. En dat begint al bij het eerste gedeelte waarin twee hele verschillende mensen op brute wijze worden vermoord. Tjeerd laat geen detail achterwege – dat is één ding wat zeker is. Maar de vraag blijft: Wat is er in die afgelopen weken gebeurd? In sneltreinvaart – wat mede veroorzaakt wordt door de fijne schrijfstijl – krijgen we antwoorden op al onze vragen. Je krijgt echt inzicht in de personages die zijn vermoord en wat er in die dagen daarvoor gebeurd is. In het tweede gedeelte verandert dat: opnieuw wordt er iemand vermoord – dit keer de Nederlandse Emma – maar we krijgen dit keer vooral inzicht in hoe de politie linkje voor linkje aan elkaar verbindt en dat is vrijwel allemaal te danken aan de bekende Jan Vos. De man die door zijn menselijkheid zo je buurman had kunnen zijn, maar toch een tikkeltje mysterieus blijft. Hij weet immers zelf niet meer wat hij wil in het leven (blijven werken of op reis en met wie wil hij zijn avonturen delen?) Nou, achter dat laatste probeert hij te komen door met meerdere vrouwen in bed te duiken.
Het laatste wat Olle Gunnarsson in zijn leven zal zien is het ontsteken van de waakvlam van de lasbrander die in luttele minuten zijn gezicht en vervolgens de rest van zijn lichaam zal wegbranden. De woorden die de man met de baard hem toespeelt hoort hij niet meer, in zijn verwoede pogingen aan de helse pijnen te ontkomen wanneer het vuur zijn beider ogen bereikt.
De dader is bekend
Hoe leuk zijn terugkeer ook is, daar begon wel een klein beetje de verwarring. In het tweede gedeelte komen namelijk alle zaken samen en wordt er een nieuwe zaak geïntroduceerd én dat zorgt ervoor dat de personages echt aan mij voorbij duizelen. Wie is nu wie, wie kenden we al uit Eeuwig Donker en wie is er nu echt verdacht? Gelukkig duurt het niet lang en voordat je het weet, ben je alweer aanbeland bij het laatste gedeelte (wat bij mij in minder dan één dag was). In het slot komt alles helemaal samen. Je hoeft niet meer te gissen wie erachter zit of achter de motieven van de dader. Het enige wat je moet weten is: zal de politie op tijd komen? En dat weet te overtuigen. De keuze om de dader vrij vroeg (in vergelijking met andere thrillers) te verklappen is vernieuwend, maar wel even wennen. Ik kreeg nu bijna medelijden met hem/haar, doordat ik zijn/haar verhaal kende. De acties zijn niet goed te praten, maar lichtelijk begrip is er wel.
Vervelende streepjes
Wat mij verder nog opviel, is de schrijfstijl. Ik ontving van Tjeerd voor de verschijningsdatum al een e-pub, dus ik weet niet zeker of dit in de definitieve versie ook zo is. Maar naast dat het fijn is geschreven, staan er meerdere woorden gekoppeld met een ‘-‘ die eigenlijk gewoon vast horen te staan. Dit valt mij snel op. Totaal overbodig die streepjes en eigenlijk ook fout, maar voor dit keer (ook omdat ik niet weet of dit overal zo is) vergeef ik het. Daarbij: die cover maakt toch veel goed? Simpel en krachtig. Eigenlijk precies zoals ik het verhaal zou beschrijven: het boek was wat mij betreft vrij kort (had nog langer gemogen), maar heeft alle aspecten die een goede thriller zou moeten hebben. Fijne personages om te volgen op plekken die voor Tjeerd bekend zijn (denk aan: Rotterdam), een toegankelijke schrijfstijl en lugubere en mysterieuze moorden die worden opgelost. Tevens betekent RÄV in het Zweeds ‘Vos’ wat dus weer perfect aansluit bij het gehele verhaal.
De seconden die volgen zijn van een ijzige stilte, een voorbode voor de storm die komen gaat. Met elke spier in zijn lijf gespannen draait hij zich om naar de douche, die zich achter de deur bevindt. Wat hij dan ziet, tart alle gruwelijke beelden die hij in zijn leven al heeft gezien.
Conclusie
Tjeerd Langstraat bewijst met ‘RÄV’ niet alleen waarom hij alle gewonnen prijzen voor zijn schrijfstijl waard is, maar ook waarom hij als Indie-auteur nog meer eer zou moeten krijgen. RÄV heeft namelijk van de simpele maar krachtige cover tot aan het verrassende einde alles wat een goede thriller zou moeten hebben. Een fijne gedetailleerde schrijfstijl (check), toegankelijke personages met wie je een band kunt opbouwen (check, zowel Jan Vos, alle slachtoffers die je eerst leert kennen als de dader), lugubere en mysterieuze moorden (check) en een verrassend eind waarin je niet hoeft te raden wie erachter zit, maar alleen wat de gevolgen zijn (ook check). Ik heb mij tijdens het lezen geen moment verveeld. Wel moest ik – vooral in het tweede gedeelte – even nadenken wie nu wie was (en of dit personage uit een ander deel kwam) en stoorde ik mij heel af een toe aan woorden die onnodig aan elkaar werden gezet met een ‘-‘. Maar ik betwijfel of dit ook in de definitieve versie zo is. Wat mij betreft mogen er nog meer boeken uitkomen, want ‘RÄV’ smaakt naar meer.
Heb jij al eens een boek van Tjeerd Langstraat gelezen? Laat het achter in de comments. Mocht ik je nog niet hebben overtuigd met deze recensie, lees dan vooral die van ‘Eeuwig Donker’ nog eens terug.
