Een nieuw jaar met ook nieuwe recensies! Ik heb alweer – als ik dit schrijf: 2 – boeken uitgelezen in 2020 en dat zet ik natuurlijk voort. Maar ben je benieuwd wat ik van het eerste boek ‘P.S. Ik hou van je’ van Cecelia Ahern vond? Lees dan snel door.
Holly en Gerry zijn een jong getrouwd stel. De twee maken vaak grapjes over het feit dat Holly niet zonder Gerry zou kunnen leven. Het idee van ‘De Lijst’ was dan ook eigenlijk als grap bedoeld: als Gerry iets zou overkomen, zou hij een lijst voor Holly achterlaten met dingen die ze zou moeten doen. Wanneer het noodlot toeslaat en Gerry ongeneeslijk ziek wordt, stort Holly’s wereld in. Een paar maanden na zijn dood besluit ze een mysterieus pakje op te halen bij haar ouders. Gerry blijkt zonder dat ze het wist woord te hebben gehouden, en heeft De Lijst opgesteld. In het pakje bevindt zich, voor elke maand, een envelop met een opdracht. Het geeft Holly de kracht om verder te gaan, nieuwe uitdagingen aan te gaan en erachter te komen dat liefde nooit verdwijnt maar altijd in je hart blijft bestaan.
Uitgeverij Prometheus ~ 320 pagina’s ~ 2004 (origineel) ~ ISBN: 9789044615357
Holly en Gerry hebben het geluk bij elkaar gevonden. Ze zijn al een aantal jaar gelukkig getrouwd, maken onderling grapjes en zijn elkaars steun en toeverlaat. Maar dan slaat het noodlot toe. Gerry blijkt een hersentumor te hebben en voordat ze bijna met hun ogen kunnen knipperen, overlijdt hij. Holly is gebroken en komt voor maanden haar bed niet uit. Totdat haar beste Sharon daar korte metten mee maakt. Ze zorgt dat Holly zich na een maand weer aankleedt, ruimt het huis op en zorgt dat Holly weer wat gaat eten. Dan komt Holly erachter dat haar moeder al die tijd een ongeopende brief klaar heeft liggen met de woorden ‘De lijst’ erop. Heeft Gerry precies gedaan waar ze het over gehad hebben en echt een lijst gemaakt met dingen die zij niet mag vergeten? Inderdaad, Holly vindt in de envelop tien kleinere envelopjes, voor iedere maand één (tot december), met opdrachten en de woorden ‘P.S. I Love You’ erop. Met de steun in haar rug van de afwezige (en in haar hart aanwezige) Gerry en haar vrienden en familie, probeert ze het leven stapje voor stapje weer op te pakken. Dit gaat niet direct en is een periode van vallen en opstaan. Maar Holly doet er alles aan om ook zonder Gerry weer de vrouw te zijn die ze wil zijn. De vrouw die ze ooit was, is samen met Gerry weggaan. Maar met de overgebleven stukjes kan ze in ieder geval door.
Ik heb dit boek gekocht bij de kringloop.
Verlies van je grote liefde
Liefdevol, hartverwarmend, realistisch, bijzonder en (ondanks wat kleine foutjes) ook leerzaam! ‘P.S. Ik hou van je’ van Cecelia Ahern (niet te verwarren met: P.S. Ik hou nog steeds van je van Jenny Han) heeft het allemaal. Het is een boek dat je hart weet te verscheuren als je bijna letterlijk voelt hoe gebroken Holly is na de dood van haar grote liefde, hoe ze er constant weer aan wordt herinnerd (misschien wel juist als ze ziet hoe gelukkig de mensen om haar heen met elkaar zijn) en hoe ze wel wil doorgaan, maar niet weet hoe. Gelukkig zit er ook genoeg lijm in dit boek om je hart weer tot rust te laten komen. Holly’s kracht straalt namelijk van het verhaal af en je weet dat ze – misschien wel dankzij de brieven van Gerry – weer langzaam haar leven oppakt. Misschien zal het nooit meer zijn zoals het was (aangezien ook zij nieuwe dromen moet maken), maar met vallen en opstaan zal het haar wel lukken. Ik heb zoiets gelukkig nog nooit van dichtbij meegemaakt, maar het verhaal komt door de schrijfstijl van Cecelia binnen. Ik kan bijna niet geloven dat dit enkel haar debuut is. En daarom kijk ik nu al uit naar het tweede deel ‘De P.S. I Love You Club’.
Hun plan was heel simpel geweest. Ze zouden de rest van hun leven bij elkaar blijven. Een plan dat volgens iedereen in hun vriendenkring uitvoerbaar was. Behalve geliefden, waren ze ook elkaars beste kameraad en zielsverwanten, en iedereen dacht dat ze voorbestemd waren om de rest van hun leven samen te zijn. Maar op een dag besliste het lot anders.
Karaokeavondje
Toch is ‘P.S. ik hou van je’ niet alleen maar ‘zwaar’ door alle emotionele momenten, maar geeft het juist ook wat lucht. Zo draagt Gerry in één van zijn brieven Holly op om mee te doen met een karaokeavond (én heeft hij haar zelfs voor zijn dood al opgegeven). Haar reactie daarop, is hilarisch. Ze vlucht dus letterlijk de wc in en wil daar pas uitkomen als de dj is geschakeld naar de volgende kandidaat. Maar dat moment laat net iets te lang op zich wachten… Sorry Holly. Hier krijg je bijna automatisch een glimlach van op je gezicht, al denkt Holly daar zelf waarschijnlijk anders over. Maar – in de eerste zin stipte ik het al aan – er zitten ook wat kleine foutjes in dit verhaal. Het zou inmiddels al aangepast kunnen zijn, aangezien ik de druk uit 2008 heb, dus begrijp me niet verkeerd. Maar zo viel mij bijvoorbeeld op dat er eind september in het verhaal al werd gesproken over de een-na-laatste brief en dat terwijl Gerry tot december heeft geschreven. Taaltechnisch waren er ook wat foutjes, maar ik kan er wel doorheen lezen. Ondanks dat ik een aantal keer een klein denkrimpeltje had.
De liefdevolle brieven
Misschien komt het verhaal van Holly & Gerry je al wel bekend voor, ‘P.S. ik hou van je’ is immers ook verfilmd met Hilary Swank in de hoofdrol. Het is al weer even geleden dat ik de film heb gezien, maar ik vermoed dat de film net iets meer draait om de brieven van Gerry. En dat is niet zo gek, die brieven maken dit verhaal. Vol met liefde, hoop en overtuiging. Hij heeft ze geschreven toen hij al wist dat hij niet meer beter kon worden, dus het spat ervan af dat hij Holly wil helpen om haar leven weer op te pakken. Van het zeggen dat ze een nachtlampje moet kopen (omdat ze dan haar teen niet meer stoot aan het bed, zoals altijd gebeurde toen hij nog leefde) tot het boeken van een vakantie voor haar en haar twee beste vriendinnen of het erop wijzen dat ze eens een baan moet nemen die ze wel oprecht leuk vindt. Je zou bijna zelf nu alvast brieven gaan schrijven voor een (hopelijk ver) moment in de toekomst dat je zelf er niet meer bent. Met de hoop dat je ook – hoe lang dat dan ook is – kan genieten van een grote liefde. Precies deze briefjes geven het leven van Holly weer zin. Maar op een dag zijn de briefjes op en wat dan? Je hoopt dat Holly de kracht dan heeft om zelf iedere dag weer uit bed te komen. Uiteraard met alle steun van haar lieve familieleden en vrienden, die je als lezer ook alleen maar kan omarmen.
Holly hield haar adem in en las met kloppend hart en tranen in haar ogen het bekende handschrift, wetende dat de persoon die was gaan zitten om haar te schrijven dat nooit meer zou kunnen doen. Ze streek met haar vingers over de woorden in de wetenschap dat hij de laatste was die het vel papier had aangeraakt. “Mijn allerliefst Holly, Ik weet niet waar je bent of wanneer je deze brief leest. Ik hoop alleen dat je ongedeerd, gezond en gelukkig bent.”
Conclusie
Ik had het jaar niet beter kunnen beginnen dan met ‘P.S. Ik hou van je’ van Cecelia Ahern. Natuurlijk kende ik het verhaal grotendeels al van de film (met Hilary Swank en Gerard Butler, die je op de cover ziet) en zit er hier en daar een foutje in de druk, maar ik had niet kunnen verwachten dat dit boek zo indringend zou zijn. Het laat je geloven in de liefde en in de kracht van iemand. Holly moet het plots zelf weer zien uit te zoeken en hoe moeilijk (en voor de buitenwereld: langzaam) dat ook gaat, stapje voor stapje komt ze er wel. ‘P.S. Ik hou van je’ kwam binnen, misschien wel juist omdat dit iedereen kan overkomen. Iedereen kan plots een dierbare verliezen en moet dan weer door met zijn leven. Holly heeft het ‘geluk’ dat ze Gerry nog even bij zich kan houden door iedere maand weer een briefje van hem te openen. Cecelia heeft dit zo mooi opgeschreven: de hoop, het verdriet, de reacties van mensen, de kracht, de eerste lachjes en de liefde. Je kunt niets anders dan Holly begrijpen en omarmen bij alles wat ze doet. Misschien is ze – zelfs maanden later – niet de vrolijkste, maar ze doet wat voor haar goed voelt. En dat kun je alleen maar koesteren. Net als de familieleden en vrienden die er vanaf het begin voor haar zijn. Als lezer sluit je die in je hart. Op dit soort momenten zie je namelijk echt aan wie je wat hebt en aan wie niet. En zelfs in Holly’s geval heeft dit nog verrassende wendingen.
Dit boek heeft me enorm verrast en ik kan dus ook niet wachten om het volgende deel ‘De P.S. I Love You Club’ van Cecelia Ahern te gaan lezen. Binnenkort vertel ik je daar meer over. Heb jij de film al eens gezien of het boek gelezen? Laat dan hieronder weten wat je ervan vond.
