In augustus en oktober van 2018 recenseerde ik al de eerste twee delen van de Lux-serie. Maar tot op heden ontbraken de recensies nog van deel 3, 4 en het onlangs verschenen deel 5. Daar komt verandering in, want deze week las ik het derde deel ‘Opal’ van Jennifer L. Armentrout uit. En dit vond ik ervan..
Pas op: spoilers van zowel ‘Obsidian’ als ‘Onyx’.
‘Opal’ is het derde deel in de Lux-serie van Jennifer L. Armentrout. Zelfs nu Katy en Daemon eindelijk helemaal voor hun liefde gaan, kunnen ze niet vrijuit gaan daten. Er komen allerlei andere obstakels op hun pad. Vrienden blijken ineens vijanden, en hoewel ze ook hulp krijgen uit onverwachte hoek, zijn ze hun leven verre van zeker. Maar ze houden stand. Ze moeten wel. Met ‘Opal’ zit je midden in het verhaal van Jennifer L. Armentrouts verslavende Lux-serie, de hotste fantasyserie van het moment.
Zomer & Keuning ~ september 2018 ~ 488 pagina’s ~ ISBN: 9789401913744
Na alle pesterijen onderling hebben Katy en Daemon elkaar eindelijk gevonden. Hun liefde voor elkaar valt niet meer te ontkennen en dat gebeurt dan ook zeker niet. Maar als ze daarmee dachten dat ze ook in alle rust elkaar nog beter kunnen leren kennen, zitten ze ernaast. Want met de terugkeer van Dawson – de tweelingbroer van Daemon en Dee – komt er een nieuwe uitdaging op hun pad: zorgen dat Dawsons grote liefde Beth ook uit handen is van de Arum. Om hiervoor te zorgen, moeten ze allemaal in topconditie zijn. Kan Katy – die pas net weet dat ze zelf ook krachten bezit – dit wel aan? Als dit nog niet genoeg stress oplevert, is de band tussen Dee en Katy naar het nulpunt gezakt en keren er twee bekende gezichten terug. En daar zit niemand op te wachten. Al helemaal niet als één daarvan de groep bedreigt. Als ze namelijk niet doen wat hij zegt, zal deze persoon tegen hun grootste vijanden vertellen dat Katy is gemuteerd.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Welkom thuis
Had ik al gezegd dat Jennifer L. Armentrout veel in haar mars heeft? Dat bewijst ze immers naast de romantische thriller ‘Een tweede kans’ die ik eerder recenseerde opnieuw met het derde deel in de Lux-serie ‘Opal’. Je voelt je al na enkele zinnen weer helemaal thuis. Thuis in de wereld van aliens, hybrides, de Arum en Daedalus, maar voornamelijk in het leven van boekblogger Katy, de zelfverzekerde Daemon, de rouwige Dee en hun gebroken tweelingbroer Dawson. Die laatste kenden we hiervoor nog niet, maar terug in de armen van zijn familie (waar het vorige deel mee eindigde) wil hij zijn grote liefde Beth weer terug vinden. En daar kun je alleen maar begrip voor hebben. Eén probleem: zij is in handen van de Arum en dat zijn niet de beste vrienden van de Luxen. Het wordt dus een race tegen de klok en vooral een strijd om leven en dood om haar vrij te krijgen. Spanning is alvast gegarandeerd.
Ogen met de kleur van bedauwde bladeren keken in de mijne. Ze kwamen me griezelig bekend voor, maar ze waren doffer dan die waar ik zo van hield. Dawson. Met het dekbed tegen mijn borst geklemd ging ik langzaam rechtop zitten en streek mijn verwarde haar uit mijn gezicht.
Weinig spanning
Maar voor die spanning moet je wel even geduld hebben. Het boek komt namelijk wat langzaam op gang. Je denkt dat je van begin tot eind in een soort strijd terecht komt tussen de Arum en/of Daedalus. Maar dat heb je dan toch mis. Het is vooral een kwestie van wachten. Ze willen door tot actie om Beth te redden, maar dat gaat niet zomaar. Al helemaal als blijkt dat de poorten met onyx (een kruid waar de krachten van Luxen en hybrides mee wordt uitgeschakeld en wat behoorlijk pijn doet) zijn beschermd. Hier moeten ze eerst tegen opgewassen zijn en dat kan alleen maar door eraan te wennen. Ondertussen leer je dus wat meer over de personages, breidt de relatie van Katy en Daemon zich uit en komen er wat bekende personages terug (niet geheel op verzoek van ons magische duo). Het is niet saai, maar je verlangt wel naar meer. Pas in het laatste gedeelte komt de spanning tot een hoogtepunt met een onvergetelijke cliffhanger tot gevolg. Je zal meteen smachten naar het vierde deel, waar hopelijk wel meteen spanning in te vinden is.
Meeslepende schrijfstijl
Ik heb vaker aangegeven dat ik eigenlijk helemaal niet zo van de fantasy-verhalen ben, maar deze reeks heeft absoluut mijn ogen heeft geopend. Nog steeds pak ik liever een meeslepende roman of een spannende thriller, maar ik ga dit genre niet meer helemaal uit de weg. Ook dit boek bewijst dat weer. Per deel wordt zelfs Katy minder menselijk en toch geniet ik nog iedere keer weer. Van alle spannende momenten, maar juist ook van dat beetje menselijkheid in de vorm van zich zorgen maken over recensies (en haar laptop) en haar leuke band met Daemon. De opmerkingen die zij af en toe naar elkaar maken, toveren een glimlach op mijn gezicht. En ik durf te zeggen dat dit gewoon door de kracht van Jennifer L. Armentrout komt. Haar schrijfstijl is gewoon zo pakkend en makkelijk dat je wel door blijft lezen. En die cover is (naast bijpassend bij de rest van de reeks) ook gewoon prachtig om te zien. Dat heeft mij ook gedeeltelijk over de streep getrokken om aan de gehele serie te beginnen en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad.
Het ging allemaal te soepel zo, wat meestal niet veel goeds voorspelde. Soms.. Soms had ik het gevoel dat er een val was opgezet, waar we regelrecht in zouden trappen. ‘Wat heb je eraan gedaan?’ vroeg ik. ‘Een eindje gelopen,’ zei hij, met een blik uit het raam. ‘Ik had nooit gedacht dat ik hier nog eens terug zou komen.’
Conclusie
‘Opal’ van Jennifer L. Armentrout is weer een prachtig deel in de gehele Lux-serie. De echte liefhebbers van het fantasy-genre zullen misschien iets teleurgesteld worden in vergelijking met de eerste twee boeken. De gewenste actie en gevechten komen pas tegen het einde aan. Eerst krijgen Katy en Daemon genoeg tijd om hun relatie op te bouwen, andere relaties te herstellen en een antwoord te vinden op de vraag waarom er zoveel verschillende mensen verdwijnen. En dan moeten ze ook nog dealen met verschillende ongewenste gasten die opnieuw het levenslicht zien. Maar gelukkig doet het ontbreken van deze actie niets voor de leessnelheid – het is immers niet saai, maar je verwacht meer. Door de makkelijke schrijfstijl van Jennifer L. Armentrout in ‘Opal’ blijf je geboeid en voor je het weet is het tijd voor actie. Maar loopt dit wel goed af? Daarvoor moet je toch echt zelf dit boek lezen. Het enige wat ik kan zeggen, is dat je verbluft zult achterblijven en dan maar wenst dat je het vierde deel (en wie weet ook wel het vijfde) in handbereik hebt. Want die wil je absoluut daarna meteen lezen.
Welke boeken van Jennifer L. Armentrout heb jij al gelezen en welke staan nog hoog op je lijstje? Laat het achterin de reacties.
