Zoals ik in mijn bookhaul van februari al vertelde, las ik vorige maand onder andere ‘Op het verkeerde moment’ van Heleen Smit. Misschien heb je al kort gelezen wat ik daarvan vond, maar vandaag breid ik uit. Dus ben je benieuwd wat ik over dit boek te zeggen heb? Let dan goed op.
Je rijdt in een sneeuwstorm over een stil bosweggetje. Er ligt iets op de weg. Zou jij stoppen? Sophie Hofman doet het wel. Ze stapt uit om te kijken wat er op de weg ligt. Het blijkt een gewonde man te zijn. De man dwingt haar hem te helpen en zuigt haar mee in een zaak waarbij haar rol verdergaat dan die van een toevallig slachtoffer.
Crime Compagnie ~ 320 pagina’s ~ februari 2020 ~ ISBN: 9789461094124
Sophie heeft er flink de balen in als zij er in de sneeuwstorm wordt uitgestuurd om de verstandelijk beperkte broer van haar ex op te halen voor een verjaardag. Alleen maar omdat zij een goede auto voor de sneeuw heeft, belachelijk! Toch weet ze zich over haar negativiteit heen te zetten en doet ze wat er van haar gevraagd wordt. Maar dat had ze beter niet kunnen doen. Onderweg terug heeft Sophie namelijk het gevoel dat ze iemand of iets aanrijdt. Ze besluit op het verlaten bosweggetje uit te stappen en al snel komt ze erachter dat er inderdaad een gewonde man op de weg ligt. Ze wil hem helpen, maar op de plek waar ze nu staat, heeft ze geen verbinding met haar telefoon en daarom draait ze zich om. Nooit, maar dan ook nooit, had ze kunnen bedenken dat precies op dat moment de gewonde man opstaat en haar met een mes dwingt om weer in de auto te stappen met hem naast zich (en het verstandelijk beperkte broertje op de achterbank). Wat moet ze doen? Al snel krijgt ze via de radio te horen dat hij ontsnapt is uit de nabijgelegen gevangenis en dan weet Sophie: het wordt een uitdaging om nog van hem te kunnen ontsnappen. En daar heeft ze een punt: deze situatie is pas het begin.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Filmische zin
Je hoeft ‘Op het verkeerde moment’ van Heleen Smit niet eens te lezen om al helemaal in de sfeer te raken van de winterse wereld, de donkere nachten en de mysterie die op je wacht. Daar zorgt de korte tekst in combinatie met het plaatje op de cover namelijk alleen al voor. ‘Je rijdt in een sneeuwstorm over een stil bosweggetje. Er ligt iets op de weg. Zou je stoppen?’ Nou, mijn brein ging al helemaal los en voordat ik het wist had ik een heel scenario uitgedacht én toen had ik het boek nog niet gelezen. Maar dit maakte wel dat ik misschien wel nog nieuwsgieriger was naar het verhaal zelf: zou het kloppen met wat ik had verwacht? Nee, maar dat vind ik ook niet erg, want dit boek heeft me echt verrast. Je denkt dat het voornamelijk draait om dat moment op dat stille bosweggetje met die man die Sophie op de weg vindt, maar dat is pas het begin. Er staat het hoofdpersonage Sophie nog een hoop te wachten. Als lezer ben je er getuige van hoe ze van de ene verbazingwekkend situatie in de ander valt.
Ondertussen keek ik op het schermpje om de verbinding te checken en gooide de deur dicht. Een gestalte pal erachter liet me schrikken. Even dacht ik dat het Bram was. Tot hij een stap dichterbij zette en zijn hand uitschoot naar de mijne. De man, die net nog halfdood in de sneeuw had gezeten, griste nu de telefoon uit mijn hand en raakte me met zijn schouder.
Goed uitgewerkt hoofdpersonage
Je hebt hoofdstuk na hoofdstuk de hoop dat de ontvoerder Sophie laat gaan. Als ze de ontvoerder laat verzorgen door iemand die ze kent of later ergens in het verhaal (waar ik je graag meer over zou willen vertellen, maar dat in verband met spoilers niet gaat). Maar steeds komt er weer iets tussen. Het frustreert je als lezer. Maar het laat je ook meeleven met die arme Sophie, die je stukje bij beetje ook leert kennen. Je komt erachter dat ze in twijfel is getrokken na het publiceren van een artikel met gelogen bronnen, hoe ze haar vriend aan de kant heeft gezet (op een niet zo aardige manier) en hoe ze nu weer bij haar vader is ingetrokken met wie de band niet zo heel sterk is. Maar de vraag is wel: zou er überhaupt wel een moment komen dat ze haar familie en vrienden weer in de armen kan sluiten Daar ga ik natuurlijk geen antwoord op geven. Maar wat ik wel kan zeggen, is dat er momenten tussen zitten dat je Sophie even niet kan aanmoedigen, dat ze beslissingen neemt die ik zelf misschien niet zou nemen, maar waar wel uit blijkt dat ze een journaliste is om rekening mee te houden. En in dat laatste kan ik – als afgestudeerd journalist – wel inkomen. Ik zou ook alles tot op de bodem willen uitzoeken, maar zou ik daarvoor mijn leven in gevaar brengen? Ik denk niet dat ik zo ver zou durven gaan zoals Sophie nu gaat.
Bekend terrein
In de recensie van ‘De donkere dagen’ zei ik het al: ‘zo ben ik nu al benieuwd naar meer van bijvoorbeeld Heleen Smit.‘ Haar schrijfstijl sprak me alleen al in het korte verhaal genoeg aan om meer te willen lezen. En ik ben blij dat ik dat heb gedaan. Het verhaal (en ‘Op het verkeerde moment’ is dus pas haar debuut) leest namelijk lekker weg, is goed opgebouwd in drie verschillende delen en de hoofdstukken zijn van een goede lengte om snel door te willen lezen. Je begrijpt: dat heb ik dan ook gedaan! Voordat ik het wist was ik alweer bij het einde, maar uiteraard wel met de antwoorden die ik moest hebben. Het slot zorgde niet voor een open mond van verbazing (zoals ik misschien wel had verwacht na al die plottwists in het verhaal zelf), maar ik kan het ook zeker niet slecht vinden. Voldoende, ik denk dat dat de beste omschrijving is voor het einde van dit spannende boek. Overigens ook een leuk detail dat dit boek zich afspeelt rond Ede-Wageningen en laat ik nu net daar gestudeerd hebben. Leuk dat de schrijfster op deze manier haar eigen bekende terrein in een verhaal kan verwerken.
Het voelde alsof mijn keel werd dichtgeknepen. Ik wilde gillen, maar er kwam niet meer dan een kreun uit mijn mond. Ik kneep mijn ogen dicht en zette me schrap voor de pijn. Maar die bleef uit. Geen steek in mijn nek, geen metaal dat mijn huid openhaalde. Ik opende mijn ogen en zag zijn gezicht heel dichtbij.
Conclusie
Spannend, vol verrassende wendingen en door het fijne hoofdpersonage meeslepend. Ik denk dat dat wel de beste woorden zijn om ‘Op het verkeerde moment’ te beschrijven. Alleen al bij het lezen van de kleine tekst op de cover raak je in de ban van de winterse avond, het donkere weggetje en de man op de weg. Je ziet het voor je en gaat jezelf daar als lezer plaatsen. Dat maakt het dus gewoonweg eenvoudig om je te verplaatsen in (de goed uitgewerkte) Sophie. Ze maakt soms keuzes die je niet kunt aanmoedigen, maar ik leefde wel met haar mee en probeerde te accepteren dat ze soms meeging in de flow. En dan komt ze nog is ergens, al zit ze daar niet altijd op te wachten. Het is te hopen dat Sophie ooit nog de kans krijgt om haar familie en vrienden in de armen te sluiten als de ontvoerder haar mee op sleeptouw neemt. Dit verhaal met al zijn wendingen lees je in sneltreinvaart uit. De zinnen zijn kort, de hoofdstukken goed afgewisseld en dat maakt gewoon dat je snel naar het einde vliegt. Het einde had nog wat sterker kunnen zijn, maar voor een debuut mag Heleen Smit meer dan tevreden zijn. Het smaakt absoluut naar meer om een eventueel vervolg of gewoon een heel ander boek van haar te lezen.
Uiteraard deel ik – net als in de vorige recensie – weer wat meningen van anderen. Dus ben jij benieuwd wat Vrouwenthrillers, Onna van Hebban.nl of The Books of Wonder over dit boek te zeggen? Check dan vooral ook hun recensies.
Welk boek van Crime Compagnie heeft op jou (tot nu toe) de meeste indruk gemaakt? Laat het hieronder weten.
