Het modeproject – Susan Juby

Vandaag heb ik speciaal voor jullie een recensie van een modeboek. Maar niet zomaar eentje, geschreven door schrijfster Susan Juby en vertaald door de Nederlandse chicklit-schrijfster Lisette Jonkman getiteld Het modeproject. Benieuwd wat ik van dit boek vond? Lees dan snel mijn uitgebreide recensie.

Deze hilarische Young Adult gaat over de modeverslaafde Charlie Dean en haar absolute tegenpool John Thomas-Smith. Charlie ademt mode en wil niets liever dan de modewedstrijd van de Green Pastures Academy winnen. Zo kan ze een beurs krijgen voor deze prestigieuze kunstopleiding waar ze heel graag heen wil. John interesseert zich helemaal niet voor mode; hij houdt zich liever bezig met het maken van metalen sculpturen in zijn garage. Maar ook hij wil naar de Green Pastures Academy. Het belooft een strijd te worden die hun levens zal veranderen…

Uitgeverij Kluitman ~ 329 pagina’s ~ september 2017 ~ ISBN: 9789020653717

Charlie Dean en John Thomas-Smith hebben één kans om op de veelbesproken modeopleiding van de Green Pastures Academy te komen, maar daarvoor moeten ze wel de modeontwerpwedstrijd winnen. Voor Charlie Dean lijkt dit een uitgemaakte zaak: ze leeft voor de mode. Dat is ook wel te zien aan haar bijzondere outfits. Maar bij John Thomas-Smith zit dit toch iets anders in elkaar. Hij heeft er niets mee en maakt samen met zijn vriendin en beste vriend alle meiden van de opleiding die bij zijn Salade Bar verschijnen belachelijk. Hij wil zich liever inschrijven voor metaalbewerking, maar daar is geen wedstrijd voor en het geld voor de opleiding heeft hij niet zomaar liggen. Dus dit is zijn enige kans om ook maar iets dichter bij de school van zijn dromen te komen. Charlie Dean en John schrijven zich allebei in voor de wedstrijd en als ze eenmaal bij de top-11 horen mogen ze aan de slag. Een model zoeken, kleding ontwerpen en een modedagboek bijhouden. Stap voor stap komen ze bij hun uiteindelijke resultaat als ze niet worden tegengehouden door externe factoren.

Ik heb een pdf van dit boek ontvangen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Luchtig of toch niet

Het modeproject van Susan Juby (en vertaald door de Nederlandse chicklit-koningin Lisette Jonkman) lijkt op het eerste gezicht een heerlijk luchtig boek. Een modehater tegenover iemand die leeft voor de mode. De modehater John Thomas-Smith wil alleen maar meedoen met de competitie om modeliefhebber Charlie Dean dwars te zitten en omdat hij dan iets dichter is bij zijn eigen droomopleiding: metaalbewerking. Maar hiervoor moet hij behoorlijk wat stappen buiten zijn comfort zone zetten. Zo moet hij een model zoeken en een jurk ontwerpen. En dat heeft hij nog nooit gedaan. Laat staan een naaimachine besturen. Het lijkt onbegonnen werk, maar aan doorzettingsvermogen geen gebrek. Schrijfster Susan Juby laat het niet bij alleen dit luchtige deel. Ze heeft namelijk voor een diepere laag gezorgd. Dat komt door de thuissituaties van zowel Charlie Dean als John Thomas-Smith. Hij woont bij zijn opa en oma, terwijl Charlie Dean bij haar drugsgebruikende vader (soms ook clean) en zijn ‘vriendinnen’ woont die haar vader iedere keer op het verkeerd pad brengen. Misha, die op dit moment in beeld is, lijkt een uitzondering.

Ik wil niet opscheppen, maar ik ben getalenteerd genoeg om deel te nemen aan de moderichting op Green Pastures, ook al is het zó over-competitief dat het eigenlijk competitief is. Het probleem is alleen het schoolgeld voor Green Pastures. Onze huidige financiële status laat zich het beste omschrijven als ‘depressief’. Die school is très cher (Houd er alsjeblieft rekening me dat ik mezelf momenteel Frans leer via Google Translate.)

Twee schrijfstijlen

Dit zijn maar enkele voorbeelden, maar dit maakt het boek wel uniek ten opzichte van andere boeken. Het zorgt ervoor dat een luchtige Young Adult verandert in een iets diepzinniger boek dat nog wel geschikt is voor alle leeftijd. Misschien wel het knapste aan dit boek is dat het door één iemand geschreven is, maar dat het twee verschillende schrijfstijlen bevat. De verhalen van Charlie Dean en John komen uit hun modedagboeken, dus moeten ze passen bij hun persoonlijkheid. Bij Charlie Dean bevat dit Franse woordjes en zinnetjes die helemaal passen bij haar mode-imago, tips die ze geeft om er altijd goed uit te zien inclusief enkele schetsen van haar ontworpen jurk. Bij John ligt dit heel anders: je merkt dat hij niet meteen zit te springen om aan de mode-wedstrijd te beginnen en hoe hij toch iets in elkaar weet te zetten inclusief tips die echt van iemand zijn die weinig met mode heeft. Van beide is iets te zeggen: soms vond ik Charlie Dean nogal overdreven en iets te ambitieus, terwijl John er wel makkelijk afkomt. Maar een mix van die twee houdt het boek in evenwicht.

Kleine minpuntjes

Juist door de schrijfstijl van Charlie Dean dompel ik mij helemaal onder in de modewereld. De kleine details waar aan zijn gedacht, maken dit boek helemaal af. Wel vond ik nog opvallend dat Charlie Dean en John langzaam dichter naar elkaar groeien (op welk gebied – dat ga ik natuurlijk niet zeggen), maar dat je daar eigenlijk helemaal geen scènes over leest. Dat vond ik lichtelijk bizar, want nu snap je helemaal niet hoe dat komt. Net zoals dat je weinig beschrijvingen van de personages leest – wat mede komt door de dagboekvorm. Zo begon ik op een gegeven moment te twijfelen of Charlie Dean nu een meisje of een jongen was.  Het einde daarentegen is heel verrassend. Gelukkig niet voorspelbaar, wat je snel denkt bij Young Adult. Van tevoren dacht ik al: het kan of deze kant op of deze en blijkbaar was er nog een derde kant. Het heeft mij verrast en dat doen niet alle boeken, dus complimenten daarvoor!

Het lijkt mij behoorlijk nutteloos dat kandidaten een dagboek moeten bijhouden dat toch nooit iemand gaat lezen. Ik hoop dat het niet tegen me gebruikt gaat worden in een rechtszaak rondom studiebeursfraude. Ach, what the hell. Ik vertel gewoon de waarheid, dan ben ik het maar kwijt, en daarna steek ik dit dagboek in de fik.

Conclusie

Het modeproject van Susan Juby heeft mij positief weten te verrassen. Ik had een luchtig boek verwacht over de modeontwerpwedstrijd voor een studiebeurs aan de Green Pastures Academy. Dat klopt ook deels, maar toch is er door de verschillende thuissituaties van Charlie Dean, John Thomas-Smith en nog een aantal personages een diepere laag aan toegevoegd. En toch blijft het voor verschillende doelgroepen een prima leesbaar boek. Daarnaast bevat dit boek twee totaal verschillende schrijfstijlen – waarvoor alle complimenten naar de schrijfster en vertaalster. Ik geloofde bijna zelf dat het door twee mensen is geschreven. Aan de ene kant is dit boek luchtig, terwijl de andere kant vol staat met Franse woorden/zinnetjes en een echte ambitie. Ik sta niet achter alle keuzes en soms vond ik de personages irritant, maar de wisselende perspectieven zorgde gelukkig wel voor een bepaald evenwicht. Het leest lekker weg en verrast op het einde, wat ervoor heeft gezorgd dat ik dit boek met vier sterren beoordeel.

Heb jij weleens twee hele verschillende schrijfstijlen binnen één boek opgemerkt en hoe vond je dat? Laat het weten in de reacties! Ik merkte wel dat ik het positief beoordeelde. Juist doordat het voor een mooi evenwicht zorgde tussen iemand vol met ambities, terwijl de ander er weinig van bakt (uh, ontwerpt).