Na ‘De zeven zussen’, ‘Storm’ ‘Schaduw‘ en ‘Parel‘ werd het voor mij tijd om deel vijf ‘Maan’ te gaan lezen. Zal dit boek net zo goed zijn als zijn voorgangers? Ik laat het je uiteraard weer weten.
Lees ook: mijn recensie van ‘De zeven zussen’, ‘Storm’, ‘Schaduw’, ‘Parel’, ‘Zon’, ‘De zevende zus’ en ‘Atlas’.
Na de dood van haar vader vertrekt Tiggy D’Aplièse naar de afgelegen bossen van Schotland om daar te doen wat ze het liefste doet: werken met dieren. Ze komt terecht op het landgoed van de intrigerende maar moeilijk te doorgronden Charlie Kinnaird. Op het landgoed leert Tiggy de oude Chilly kennen, die haar vertelt dat ze een speciale gave heeft en dat het lot bepaald heeft dat hij haar op het pad van haar verleden zal brengen. Hij stuurt haar naar het Spaanse Granada om daar het spoor van de zigeunergemeenschap van Sacromonte te volgen. Wat is haar connectie met de fenomenale flamencodanseres La Candela? Langzaamaan ontrafelt Tiggy haar exotische maar gecompliceerde verleden. Tegelijkertijd krijgt ze kans haar eigen bijzondere gave steeds verder te ontwikkelen. Maar wanneer het lot een onverwachte wending neemt, zal ze moeten beslissen of ze in Granada blijft, of teruggaat naar Kinnaird, en Charlie…
Xander Uitgevers ~ januari 2019 ~ 606 pagina’s ~ ISBN: 9789401610247
Taygete D’Aplièse, met als roepnaam Tiggy, is de vijfde zus die centraal komt te staan in deze bijzondere verhalenreeks. Na de dood van Pa Salt krijgt ook zij de coördinaten van haar verleden. Maar waar het voor haar zussen nog een hele zoektocht is, is dat het voor Tiggy niet. Ze moet in Grenada zijn bij een blauwe deur. Alleen laat dat nog even op zich wachten als ze een nieuwe baan aangeboden krijgt op het Schotse landgoed van dokter Charlie Kinnaird. Ze moet ervoor zorgen dat vier katten beginnen te gaan paren en hoewel dat nog een hele uitdaging is, is het geen moeilijke baan voor de universitair opgeleide Tiggy.
Juist het tegengestelde: ze voelt er geen uitdaging in daar in de koude temperaturen. Maar hoe onverwacht ook, in de buurt van het landgoed woont de bijzondere Chilly. Een oude, wat verwarde man met spirituele krachten. Hij wist al dat de kleindochter van Lucìa op zijn pad zou komen en dat hij degene is die haar weer thuisbrengt. En dit brengt Tiggy terug naar het oude Spanje in de jaren twintig waar een jong meisje aan de wieg staat van haar mooie carrière als flamencodanseres.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Wat kan ik nog zeggen?
Ik vraag me bijna af wat ik nog voor nieuws kan zeggen over de boeken van Lucinda Riley. Al eerder noemde ik deze auteur ‘de koningin van de taal’ en haar boeken ‘betoverend’, ‘meeslepend’ en ‘net een wereldreis’. En ‘Maan’ heeft precies weer deze eigenschappen. Je wordt meegenomen op een bijzondere reis de wereld over. Van de winterse bossen in Schotland, het warme Spanje in grotten (en ook nog eens in de jaren 20), het mooie ouderlijk huis in Zwitserland en zelfs de roerige Verenigde Staten in de jaren dertig. Lucinda Riley heeft de kracht om je op al deze plekken ‘thuis’ te laten komen. En met bijzondere personages die je keer op keer weer in je hart sluit, leer je het verhaal achter Tiggy kennen. Een personage dat in niets op mij lijkt, maar juist daarom zo speciaal is. Haar liefde voor dieren en de natuur, haar spiritualiteit en haar krachtige gevoel. Ze heeft om bijzondere redenen veel moeten missen in haar jeugd, maar dat maakt ze nu meer dan goed. Zelfs als dat leven even niet doet wat het zegt.
‘Vertrouw op je intuïtie, Tiggy, die zal je nooit in de steek laten.’ Dat had Pa Salt zó vaak tegen me gezegd. ‘Het gaat in het leven om intuïtie vermengd met een scheutje logisch. Als je die twee in de juiste verhoudingen gebruikt, weet je dat vrijwel elke beslissing die je neemt goed is,’ zei hij toen we een keer in zijn speciale tuin stonden te kijken naar de volle maan.
Flamenco
Maar niet alleen zij is bijzonder. Dat vind ik ook van de Spaanse Maria. Door haar ogen kom je meer te weten over het bijzondere leven van de grootmoeder van Tiggy (en dus de dochter van Maria). Hoe ze opgroeide met een sterke eigen wil, hoe dansen haar passie werd, maar ook hoe ze altijd te maken had met armoede. Tot het moment dat ze zelf gaat verdienen en met haar gierige vader de wereld over tourt. Het is net of je vanaf dat moment een bijzondere geschiedenisles krijgt. Uiteraard zonder ook maar een moment in slaap te willen vallen. Over de Spaanse Gitanos (zigeuners), de Tweede Wereldoorlog die ook Spanje raakt en de flamenco. Je blijft geboeid, maar dat begin duurde iets langer dan gewoonlijk. Ik moest even mijn draaien vinden en zo duurde het bijna een week voordat ik dit boek weer kon dichtslaan. En eigenlijk gebeurt dit nauwelijks bij de boeken van Lucinda Riley. Maar gelukkig voelde het alsnog niet of die 600 pagina’s op mij afkwamen. En werd ik alsnog voldoende meegesleept. Daar heb ik weer van genoten.
Wat nu?
Wat ‘Maan’ ook goed doet, is je nieuwsgierig maken naar de rest. De zeven zussen-reeks is wereldwijd een groot succes, maar het is wel iets wat aflopend is. Er zijn nog maar twee boeken en dan moet het grote verhaal ten einde lopen. Maar hoe? Komen alle zussen weer samen, komt er een zevende zussen en hoe zit dat met die mysterieuze Pa Salt die om wat voor reden dan ook deze zussen heeft geadopteerd? Voordat het zover is, weten we dat het verhaal van modellenzus Electra nog verschijnt (‘Zon’). Maar wat dan? Dit boek geeft je misschien van alle boeken die zijn geweest het meest een bepaalde richting. Tiggy is niet voor niets spiritueel – ze voelt dat er iets niet klopt aan het verhaal wat haar verteld is. En met ‘Maan’, waarmee Lucinda Riley opnieuw bewijst waarom ze zo succesvol is, kan ik alleen maar weer smachten naar de komende twee delen. Liever vandaag dan morgen.
Als hij echt was overleden zou ik het hebben gevoeld op het moment dat zijn ziel de aarde had verlaten. Maar ik had niets gevoeld, behalve de grote schok van het bericht zelf. Ik was er totaal niet op voorbereid, ik had geen enkele ‘waarschuwing’ gehad dat er iets ergs zou gebeuren. Dus ófwel mijn spirituele antenne had niet gewerkt, óf ik zat in de ontkenning omdat ik de waarheid niet kon accepteren.
Conclusie
‘Maan’ van Lucinda Riley maakt je weer wat wereldwijzer. Het is net een geschiedenisles, maar zonder dat je het gevoel krijgt dat je in slaapt wil vallen. Ook al mogen dan niet alle feiten op waarheid gebaseerd zijn, het geeft je wel een goed beeld van die tijd. Iets waaruit tevens blijkt dat Lucinda Riley weer behoorlijk wat onderzoek heeft gedaan om dit verhaal te kunnen schrijven. Over hoe de Gitanos leefden in het Spanje van toen (vol in armoede), hoe de flamenco in opkomst was en hoe de Tweede Wereldoorlog ook het leven uit Spanje haalde. Al deze elementen behoren tot de geschiedenis van Tiggy. Ze was niet van plan om naar Spanje af te reizen, maar door haar ontmoeting met Chilly komt dat wel dichtbij. Je krijgt een band met zowel de mensen uit het heden als het verleden en het voelt weer net alsof je op een bijzondere wereldreis mag. Ook al blijf je als lezer toch op één plek. Het duurde in vergelijking met de andere boeken net iets langer voordat ik ‘Maan’ kon dichtslaan, maar één ding weet ik wel: ik wil liever vandaag dan morgen weten hoe deze bijzondere ‘De zeven zussen’-reeks gaat aflopen. Want ook hier zitten weer behoorlijk wat aanwijzingen in voor het slot.
Voordat ‘Zon’ in de winkels ligt, heb ik de tijd om Lucinda Rileys stand alone ‘De olijfboom’ te gaan lezen. Heb jij al één van die boeken al gelezen? Laat het weten.
