Als je mijn blog langer volgt, weet je vast dat ik dol ben op biografieën over en boeken van BN’ers. Zo schreef ik bijvoorbeeld al eens over het boek van Gordon, Koen Kardashian en Tim Hofman. Vandaag richt ik de spotlight op Loiza Lamers en haar moeder Mirjam. Benieuwd? Lees dan snel door.
Rond haar zesde levensjaar deelde Loiza het nieuws met haar ouders: het lichaam waarin zij was geboren paste niet bij haar. Hoe reageer je als ouder wanneer je zoon aangeeft je dochter te zijn? Is het misschien een fase? En welke uitdagingen staan je als transgender persoon te wachten? Om anderen houvast te geven tijdens hun traject delen Loiza en haar moeder Mirjam waar zij met trots én spijt op terugkijken. Geen enkel pad is hetzelfde, maar met onvoorwaardelijke liefde vind je vanzelf de juiste weg.
Lev Uitgevers ~ 224 pagina’s ~ december 2021 ~ ISBN: 9789400514270
Wie aan ‘Loiza Lamers’ denkt, denkt mogelijk als allereerste aan haar deelname én winst bij Holland’s Next Top Model in 2015. Een winst waarmee ze geschiedenis schreef, want Loiza Lamers was de allereerste transgender ter wereld die een versie van ‘Top Model’ wist te winnen. Sindsdien worden zowel zij als haar moeder Mirjam bestookt met mails en brieven vol vragen van gezinnen die in een soortgelijke situatie zitten en zich dingen afvragen als: hoe ga je met zo’n situatie om? Vanaf welke leeftijd zet je bepaalde stappen? En tegen welke dingen zullen zowel de transgender persoon als het gezin aanlopen? Precies voor al deze mensen is dit boek dan ook bedoeld. Mirjam en Loiza hopen door zowel openhartig over hun eigen ervaringen rondom het transgender zijn en de transitie te vertellen andere gezinnen te helpen. Hierbij schuwen ze niets of niemand: over hun bijzondere band dat echt weleens scheurtjes kende, het gepest tot de depressies die vaak volgden na momenten vol vreugde. Maar voor al die gezinnen hebben ze slechts één boodschap: ‘Geen enkel pad is hetzelfde, maar met onvoorwaardelijk liefde vind je vanzelf de juiste weg’.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Loiza – Loiza en Mirjam Lamers
Loiza Lamers is sinds haar deelname én winst bij Holland’s Next Top Model bijna niet meer uit de spotlights verdwenen. Zo deed ze tot tweemaal toe mee aan Expeditie Robinson, was ze te zien in De Verraders en binnenkort gaat ze zelfs aan de slag als presentatrice op de plek waar ze ooit begon. Iedere keer dat ze op tv verschijnt, komt ze over als een heerlijk positief mens. Alleen wat niet veel mensen beseffen, is dat achter deze stralende lach een verleden schuilgaat vol moeilijke beslissingen, pesterijen en het niet zomaar kunnen zijn wie je wil zijn. In ‘Loiza’ vertelt ze je er samen met haar moeder Mirjam alles over. En met ‘alles’ is niets teveel gezegd. Zowel Loiza als Mirjam schuwen geen moment, geen situatie en zowel zichzelf als elkaar niet. Dit doen ze met maar één doel: mensen helpen. En wat mij betreft zijn ze daar absoluut in geslaagd!
Zolang ik me kon herinneren, klopte er iets niet. Als jong kind kun je niets met dat gevoel, er is alleen een soort onrust. Die onrust uitte zich in meerdere aspecten in mijn leven. Zo wilde ik bijvoorbeeld geen jongenskleding dragen. Elke ochtend was het weer raak en maakte ik stampij. Het moet een drama voor mijn moeder zijn geweest om mij aan te kleden.
Kwetsbaar boek voor anderen
Ik kan er namelijk lang of kort over zijn, maar de openheid en kwetsbaarheid van beide dames maakten dat ik dit boek keer op keer vol bewondering oppakte. Bewondering voor hun openheid over de dingen waar ze trots op zijn én waar ze inmiddels spijt van hebben; het feit dat ze geen onderwerp of thema uit de weg gaan (en ook elkaar en hun band niet) en voor hun doel die ze geen moment uit het oog verliezen. Bijna elk hoofdstuk begint namelijk alleen al met een brief, e-mail of DM van een moeder of kind die om raad vraagt. Van daaruit vertellen ze – zonder ook maar iets te schuwen – over hun eigen ervaringen, zowel geschreven vanuit moeder Mirjam die er op een bepaalde manier naar keek als vanuit Loiza zelf. Dit maakte het boek wat mij betreft heel toegankelijk, bijzonder en begrijpelijk voor iedereen. In welke situatie je ook zit en of je nu wel of niet te maken hebt met soortgelijke zaken.
Veelzijdige thema’s
Daarnaast scoort ‘Loiza’ ook zeker punten voor de volledigheid. Ik zou oprecht niets kunnen noemen wat ontbreekt. Zo komt de geboorte van Lucas voorbij waarbij Loiza’s ouders er echt zeker van waren dat ze een meisje zouden krijgen, de eerste twijfels dat er iets niet klopte, hoe Lucas langzaam veranderde in Luus, pubertijdsremmers, hoe ze altijd werd gesteund door haar ouders voor wie het ook allemaal nieuw was tot aan de operatie, Loiza’s deelname aan Holland’s Next Top Model tot de vraag: is er eigenlijk ooit een eindpunt? En die laatste zette mij ook aan het denken. In vele ogen zal Loiza namelijk als vrouw worden gezien. Logisch ook, zou je denken. Maar wat weinig mensen beseffen, is dat het echt niet zo makkelijk is als het klinkt. Voor Loiza – en eigenlijk alle transgenders – blijft er altijd dat ene verhaal dat verteld moet of gáát worden. Als lezer vraag je je af: Kan dit anders? Gaat dit ooit anders worden? En welk steentje kan ik daar – als journalist – aan bijdragen? Ik ben heel blij dat dit boek met al zijn openheid en kwetsbaarheid er nu is om die vraag aan mensen te blijven stellen.
Als kind werd ik zwaar gepest: negen van de tien keer kwam ik thuis met schrammen en bulten, soms huilend, soms niet. Mijn moeder kon die pijn die ik op dat moment had niet verdragen. Uit liefde probeerde ze alles zo snel mogelijk weer goed te maken. Ze wilde ervoor zorgen dat er direct weer een fijne sfeer in huis ging, en wilde vooral niet te lang stilstaan bij wat er was gebeurd. (…) We keken weg, we deden alsof het pesten er niet was. Maar dat was er wel, en hoe!
Conclusie
Een aantal keer per jaar komt er een boek voorbij waarbij je denkt: welke woorden kan ik gebruiken om ‘m nu echt recht aan te doen? ‘Loiza’ van Loiza en Mirjam Lamers is daar nu echt een krachtig voorbeeld van. Dit boek is namelijk bijzonder, openhartig, emotioneel, goudeerlijk, af en toe gewoon hartverscheurend, maar het belangrijkste van alles: krachtig! Loiza en Mirjam hebben namelijk de woorden gevonden – aan de hand van hun eigen verhaal – om mensen en gezinnen te helpen die zich in een soortgelijke positie bevinden en om alle vragen die mensen misschien hebben rondom het ’transgender zijn’ te beantwoorden. Van de geslacht veranderende operatie, de reacties van de omgeving die niet altijd mals waren, de twijfels die misschien toeslaan gaandeweg tot onzekerheid die altijd blijft; alles komt in meer of mindere mate aan bod. Eén ding is daarbij wel duidelijk: de twee schuwen niets of niemand, ook zichzelf niet. Ze laten zich van hun meest oprechte en open kant zien en precies dat is wat raakt. Ik gun ze allebei zo het geluk van de wereld en dat Loiza – echt kan zijn wie ze is: een vrouw. Op en top. Prachtig en in alle opzichten.
Van welk bekend persoon heb jij voor het laatst een boek gelezen? Laat vooral de titel en je mening daarover achter in de reacties hieronder. Ik ben heel benieuwd.
