“Wat is het ergste dat jij je beste vriendin kan aandoen?” Dat is de vraag die centraal staat in het boek Kleine Zwarte Leugens. Benieuwd wat ik van dit boek vind? Lees dan snel verder.
Wat is het ergste wat je beste vriendin je kan aandoen?
Het was geen opzet. Een moment van onoplettendheid, een tragisch ongeval – en twee kinderen komen om. Die van jou. Op een eiland met maar weinig inwoners is het onmogelijk om de vrouw die je leven kapot heeft gemaakt te ontlopen. Elke toevallige ontmoeting is een pijnlijke herinnering aan alles wat je hebt verloren: je gezin, je toekomst, je gezond verstand. Hoe lang duurt het dan nog voordat de gedachte aan wraak onweerstaanbaar wordt?
A.W. Bruna ~ 416 pagina’s ~ januari 2017 ~ ISBN: 9789400508064
Kleine Zwarte Leugens volgt het leven van biologe Catrin. Drie jaar geleden verloor ze door de onoplettendheid van haar beste vriendin Rachel haar twee zoons. De auto waarin ze zaten, viel door mysterieuze omstandigheden van een kliff. Haar derde kind – die ze nog droeg in haar buik – werd een aantal weken later dood geboren. Vanaf dat moment sluit Catrin haar hart en laat ze niemand meer binnen – voor haar vriend Callum en haar man Ben, die maanden later van haar scheidt. Het enige wat ze nog heeft, is wraakgevoelens. Als het aan Catrin ligt, zal Rachel het moeten bekopen met de dood en ze weet al precies hoe en wanneer. Dit wordt alleen verstoord door de vermissing van twee jongetjes én afgemaakte walvissen.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Falklandeilanden
Kleine Zwarte Leugens nam mij vanaf de eerste pagina mee naar de Falklandeilanden. Iedereen kent elkaar en dat blijkt een belangrijk element in het boek. Als Archie, een kind van een toerist, vermist raakt, staat het hele dorp op om te helpen zoeken. Zou hij meegenomen zijn of is hij verdwaald geraakt tijdens het verstoppertje spelen? Door de fijne schrijfstijl van Sharon Bolton word je als lezer meegenomen binnen deze zoektocht en ondertussen leer je drie personages goed kennen. Het boek greep mij niet meteen, maar door de spannende ‘zoektocht’-momenten wilde ik wel verder lezen.
Ik heb me afgevraagd of ik het in me heb om te doden. Of ik een levend wezen in de ogen kan kijken en die ene, onomkeerbare daad kan verrichten waardoor een leven eindigt. De vraag is nu beantwoord, neem ik aan. Ik heb er geen moeite mee om te doden, ik ben er zelfs tamelijk goed in.
Vertrouwen
Kleine Zwarte Leugens is deels te vergelijken met het boek Blind Date. Deze personages zijn namelijk ook niet voor honderd procent te vertrouwen. Het boek is verdeeld in drie perspectieven. Zo lees je eerst vanuit Catrin – het slachtoffer dat drie jaar geleden haar twee kinderen verloor in een auto-ongeluk en haar derde kind werd dood geboren. Zij is verblind door woede, want ook al is het drie jaar geleden, ze heeft het haar oude beste vriendin Rachel nooit vergeven. En ze is uit op wraak. Deel twee is vanuit Callum: een goede vriend van Catrin en ex-milliair in het leger. Hij lijkt enigszins de stabiele factor in het verhaal, maar hij heeft door zijn ervaring in het leger last van PTSS, waardoor hij af en toe gaten heeft in zijn geheugen. En Rachel wordt verblind door spijt. Spijt van het moment drie jaar geleden dat ze even niet op de kinderen van Catrin lette.
Niet snel op gang
Het boek kwam niet heel snel op gang: sommige stukken waren spannend, maar andere stukje waren niet zo aantrekkelijk. Toch las ik het laatste gedeelte – vanuit Rachels perspectief – in een sneltreinvaart. Voor ik het wist, was het 01:00 uur op de klok en had ik het boek bijna uit. Dit kwam mede doordat ik gewoon echt wilde weten wat er nu precies aan de hand was. Maar ook doordat er veel enkele nieuwe boeken op mij wachten. Het was dus deels een keuze van mezelf: als ik nu niet doorlees dan kan ik nog niet beginnen met iets nieuws.
Verbazingwekkend goed
Het einde was wel verbazingwekkend goed. De jongste zoon van Rachel raakt vermist en Callum, Catrin en Rachel komen alle drie met een eigen scenario. Sharon Bolton brengt ieder verhaal met zoveel overtuiging, dat je iedere keer denkt te weten hoe het zit. Maar is dat wel waar? Zonder teveel te verklappen: het einde doet je verbazen, maar het legt zo goed alle puzzelstukjes in elkaar dat je zeker weet dat dit van tevoren al was bedacht. Toen ik dit boek rond 01:30 uur kon dichtslaan, moest ik zelfs nog even bijkomen van het einde voordat ik echt kon gaan slapen.
Ik zou mijn eigen arm afhakken, mijn gezicht kapotscheuren, als het voldoende straf zou zijn voor wat ik heb gedaan. Soms denk ik dat er niets is wat ik niet zou willen doen, dat geen enkele opoffering te groot is om Catrins vergeving te krijgen.
Conclusie
Kleine Zwarte Leugens sleept je mee tussen de woede van Catrin, het geheugenverlies van Callum en het schuldgevoel van Rachel. Het komt prachtig samen in één verhaal, maar door al die problemen is er geen ‘echte’ stabiele factor die je kunt vertrouwen. Toch zorgt de overtuigingskracht en de prachtige schrijfstijl van Sharon Bolton dat de spanning op enkele momenten – helaas niet overal – flink aanwezig is. Daarnaast is het einde verbazingwekkend goed waardoor het boek nog even in je hoofd blijft malen. Ik beoordeel Kleine Zwarte Leugens met 3,5 sterren.
Ik wil A.W. Bruna bedanken voor het exemplaar van Kleine Zwarte Leugens. Vind jij het een probleem als er geen enkel personage te vertrouwen is in het boek of houd jij – net zoals ik – van een stabiele factor? Laat het weten in de reacties.
