tijdens mijn zoektocht in de bibliotheek naar een spannende thriller kwam ik In een donker, donker bos van Ruth Ware tegen. De cover kwam mij redelijk bekend voor, maar de beschrijving op de achterflap wist mij pas te overtuigen. Ik nam dit boek mee en vandaag laat ik je weten wat ik ervan vond.
Nora wordt, out of the blue, uitgenodigd voor het vrijgezellenfeest van Clare, die ze al tien jaar niet heeft gezien. Is dit een kans om geesten uit het verleden voorgoed te begraven? Nora besluit te gaan, maar wat hooguit een ongemakkelijk feestje zou moeten zijn, eindigt in moord. Nora komt bij in het ziekenhuis, maar ze weet niet meer wat er is gebeurd – of wat ze heeft gedaan…
Uitgeverij Luitingh-Sijthoff ~ april 2016 ~ 320 pagina’s ~ ISBN: 9789024570768
Nora denkt haar verleden voorgoed achter zich te hebben gelaten. Maar daar komt verandering in als ze plots een uitnodiging ontvangt voor het vrijgezellenfeestje van haar oude beste vriendin Clare. In jaren heeft ze haar niet meer gesproken en toch besluit ze (na overleg met haar voormalig vriendin Nina, die ook een uitnodiging heeft ontvangen) om de uitnodiging te accepteren. Alleen had ze dat beter niet kunnen doen. Het leidt niet alleen maar tot nog al gênante momenten tussen de twee oude beste vriendinnen, maar ook tussen de volstrekt vreemde mensen voor Nora. Ze heeft Clare immers al tien jaar niet gezien. Laat staan dat ze haar vriendinnen zoals de geobsedeerde Flo, moeder Melanie en de enige man in het gezelschap Joost kent. Maar het ergste is nog dat wat een leuk vrijgezellenfeestje had moeten worden, veranderd in een moordpartij. En iedereen kan de dader en het slachtoffer zijn.
Ik heb dit boek geleend bij de bibliotheek.
Verrassende thriller
In een donker, donker bos van Ruth Ware heeft mij op een hele positief manier verrast. Van tevoren waren mijn verwachtingen niet per se hooggespannen. Hoogstwaarschijnlijk komt dat, omdat de titel en de cover mij wel bekend voor kwamen, maar ik mijn geen mening van andere boekbloggers/journalisten kon herinneren. En dat is misschien maar goed ook. Vanaf de eerste pagina werd ik gegrepen door het verhaal (zie alleen al het begin in de quote hieronder), geschreven vanuit het oogpunt van Nora. Ik voelde mij een toeschouwer op het moment dat Nora na het hardlopen een e-mailtje krijgt van Flo tot aan het vrijgezellenfeestje zelf. Ik snapte de gênante situaties op het feestje in een mysterieus huis in het bos en langzaam leerde ik meer over het verleden tussen Nora en Clare. De grote vraag is natuurlijk: ‘waarom hebben de twee elkaar meer dan tien jaar niet gezien, wat is er voorgevallen en waarom wil Clare nu wel contact?’
Ik ren. Ik ren door een maanverlicht bos. Takken zwiepen in mijn gezicht, mijn voeten blijven haken achter besneeuwde varens. Braamstruiken rijten mijn handen open. Mijn adem stokt in mijn keel. Het doet pijn. Alles doet pijn. Maar ik kan dit. Ik ben een hardloper. Ik kan het.
Het bewuste vrijgezellenfeestje
Ik heb In een donker, donker bos dan ook binnen 24 uur uitgelezen. Er zat nog een nachtje tussen, maar het had niet veel gescheeld of ik had bijna de hele nacht doorgelezen. Dat komt – naast de fijne en eenvoudige schrijfstijl – vooral doordat je naast toeschouwer van Nora op het vrijgezellenfeestje ook scènes leest waarin ze in het ziekenhuis ligt. Er is blijkbaar dus iets gebeurd – wat Nora zich stapje voor stapje pas herinnert – en zij probeert haar geheugen van de bewuste avond waarop iemand is vermoord (geen spoiler, staat in de flaptekst) weer terug te krijgen. Als lezer doe je natuurlijk mee: je verzint allerlei gekke scenario’s met iedereen die aanwezig was op het vrijgezellenfeestje in de hoofdrol. Maar wie zegt dat het Nora zelf niet is geweest? Je probeert haar te vertrouwen, maar ze heeft geheugenverlies.
Geheugenverlies
Andere boeken hebben mij geleerd dat mensen met geheugenverlies vaak niet de betrouwbaarste personages zijn. Maar aan de andere kant heeft Nora wel iets wat haar heel menselijk maakt en heb je al deels vanuit haar het verhaal meegekregen. Ik geloofde in haar onschuld, maar dat heeft anders kunnen uitpakken. Ik zal het einde natuurlijk niet verklappen, want dan verpest ik het voor de mensen die dit boek nog van plan zijn te gaan lezen. Wat ik wel kan zeggen, is dat ik verrast ben door het einde. Ondanks mijn bedachte scenario’s zat ik ernaast en dat geeft toch meteen extra punten aan een boek. Het einde paste er goed bij en zorgde echt dat ik met een glimlach haast het boek weer kon dichtslaan. Vooral met het gevoel: jeetje, wat een goed boek! Een ouderwets spannende en heerlijke thriller.
Clare? Ik kende geen Clare, behalve.. Mijn hart begon sneller te kloppen. Die Clare kon het niet zijn. Ik had haar tien jaar geleden voor het laatst gezien. Heel even bleef mijn vinger besluiteloos boven de deletetoets hangen. Toen klikte ik de e-mail open.
Conclusie
In een donker, donker bos van Ruth Ware heeft mij (bijna) van mijn stoel geblazen. Wat een spannende thriller en wat zat ik er weer goed naast! Ik werd echt even meegenomen naar het gênante vrijgezellenfeestje, waar je de perfect uitgewerkte personages erg goed leert kennen. Zo heb je Melanie, die eigenlijk liever bij haar pasgeboren kind wil zijn, de stresskip en nogal geobsedeerde Flo en de gekke flapuit Nina. Maar vergeet ook niet Nora en haar oude beste vriendin Clare, die beide behoorlijk wat vragen oproepen. Al deze vragen leiden je naar het einde waar je een heuse verrassing staat te wachten. Ik had zelf een andere dader van de mysterieuze moordpartij op het oog, maar helaas was dat maar een onschuldig personage. Wie het dan wel is en welke slachtoffers hij/zij heeft gemaakt dat moet je toch zelf maar uitzoeken. Ik raad je In een donker, donker bos zeker weten aan als je op zoek bent naar een ontzettend spannende thriller.
Heb jij In een donker, donker bos of De vrouw in suite 10 al gelezen? Is dat laatste boek een aanrader? Laat het weten in de reacties, want In een donker, donker bos smaakte naar veel meer boeken van deze schrijfster.
