Als je mijn blog wat langer volgt, dan herken je vast en zeker de naam ‘Christina Lauren’. En laat ik vandaag opnieuw een boek recenseren van deze auteur(s). Met ‘Ik weet niet of ik van je houd’ gaan ze weer een hele andere kant op. Maar wat ik daarvan vond? Dat lees je hier.
Leidt een toevallige ontmoeting tot ware liefde? Holland heeft een heimelijke crush op de aantrekkelijke straatmuzikant Calvin. Ze helpt hem met een auditie voor een musical en mooie kansen liggen voor hem in het verschiet. Maar dan blijkt dat zijn studentenvisum verlopen is en hij illegaal in het land verblijft… Holland biedt impulsief aan met hem te trouwen, zodat hij in Amerika kan blijven. Calvin weet niets van haar gevoelens en ze worden, puur vriendschappelijk, huisgenoten. Of houden ze elkaar voor de gek en is het zakelijke huwelijk misschien het begin van een minder zakelijke liefde?
Xander Uitgevers ~ 320 pagina’s ~ juli 2018 ~ ISBN: 9789401609265
Holland heeft een stiekeme crush op ‘haar’ Jack – die eigenlijk door het leven gaat als Calvin. Wekelijks rijdt ze speciaal om met de metro om hem te horen spelen op het station. Ze hebben elkaar nog nooit gesproken en hij heeft geen idee wie zij is. Maar daar komt verandering in als Holland hem de kans van zijn leven biedt in de theatershow van dat moment. Calvin ziet het als een droom die uitkomt, maar er is een probleem: hij is illegaal in Amerika nadat zijn visum vier jaar geleden afliep. Een verloren zaak.. totdat Holland een idee bedenkt die nog gekker is dan gek: trouwen. Alleen dan kan Calvin in Amerika blijven, de sterren van de hemel spelen in het theaterstuk en daarmee Hollands oom Robert blij maken. Maar weten ze de overheid ook te overtuigen van hun prille huwelijk? Ze weten immers amper iets van elkaar en de liefde hangt natuurlijk niet echt in de lucht bij iemand die je nauwelijks kent.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Originele verhaallijn
Christina Lauren is inmiddels een gevestigde naam in mijn boekenkast. Van enkele delen van de Stouter-reeks tot ‘Mijn versie van jou’. Dit duo komt iedere keer weer met iets nieuws. En ieder boek weet weer een andere emotie los te maken en dat is met ‘Ik weet niet of ik van je houd’ net zo. Het was dit keer vooral de uniekheid van de verhaallijn die opvalt. Niet zo gek ook, want wie verzint het nu om te schrijven over een duo dat elkaar pas leert kennen nadat ze getrouwd zijn? Nu moet ik gelijk denken aan het programma ‘Married at first sight’, maar dit keer trouwen ze niet voor een bepaald onderzoek. Holland wil haar oom Robert blij maken en Calvin in Amerika houden zodat hij de sterren van de hemel kan spelen in het theater. En stiekem wil ze hem ook niet kwijt: niet voor niets reed zij maanden om om hem te horen spelen. Origineel, dat is deze verhaallijn zeker maar geloofwaardig? Dat betwijfel ik.
Ik weet niet wat hij doet als hij hier niet is. Ik weet ook bijna zeker dat hij niet Jack heet, maar ik moest hem iets anders kunnen noemen dan ‘de straatmuzikant’, en door hem een naam te geven, leek mijn obsessie iets minder zielig. Een beetje dan.
Band opbouwen
Dat die keuze niet realistisch is, maakt dat je niet meteen een band kunt opbouwen met Holland en Calvin. Voor hem zijn de motieven duidelijk: hij haalt een vriendschap, een baan en een huis uit deze dea; en hij mag legaal in het land van zijn dromen blijven. Maar Holland daarentegen krijgt er eigenlijk alleen een huisgenoot en aandacht van haar crush voor terug. In ruil daarvan moet ze wel voor liegen: tegenover haar familie die van niets mag weten (behalve tegen haar leuke ooms) en tegen de overheid die moet beslissen of dit huwelijk wel geldig is. Het enige waar ik mij bij Holland in kon vinden, is haar gevoel voor schrijven (ook al heeft ze een behoorlijke writersblock) en het punt in haar leven dat de niet precies weet wat ze wil en welke mensen goed zijn in haar leven. Dit maakt haar namelijk toch nog een beetje een écht mens naast de onrealistische keuze die ze heeft genomen om Calvin in haar leven te planten.
Ander perspectief
Gelukkig maakt de inmiddels herkenbare schrijfstijl van Christina Lauren een hoop goed. Je vliegt door het verhaal heen en voor je het weet ben je weer op het einde. Wat alleen voor een extra laag had kunnen zorgen, was schrijven vanuit Calvin. Hij blijft een raadsel: voelt hij echt wat voor Holland, welke keuzes maakt hij en hoe was zijn leven hiervoor? Nu lees je eigenlijk alleen maar vanuit Holland. En omdat zij al een lichte crush had op Calvin, ga je haar wel begrijpen. Maar Calvin blijft toch wat zwart-wit. Ik wilde weten wat spelen voor hem betekende, wat hij dacht toen Holland hem dit gekke voorstel deed en hoe zijn eventuele gevoelens voor Holland zijn veranderd. Helaas blijft dit een lege pagina. Maar wat overblijft, is toch een mooie feelgoodroman met hier en daar wat hete scènes en die typisch Christina Lauren is.
Hij kijkt omhoog, net als ik voor hem ga staan. De schok van het oogcontact laat mijn hart overslaan en ik voel een rilling; mijn terecht verontwaardiging heeft me in de steek gelaten. Zijn blik daalt af naar mijn gips en schiet meteen weer terug naar de snaren van zijn gitaar.
Conclusie
Met ‘Ik weet niet of ik van je houd’ is Christina Lauren weer een hele andere kant op gegaan. Dit keer draait het niet alleen om seks (zoals in de Stouter-serie) of een liefde van hetzelfde geslacht (Mijn versie van jou), maar het draait om twee mensen die trouwen om de één in Amerika te houden. En dat maakt dit verhaal wel uniek: niet eerder las ik een verhaal dat dit durft te bespreken. Want eigenlijk is het gewoon illegaal wat Calvin en Holland doen. Je mag niet zomaar trouwen terwijl je elkaar niet kent. Dit maakt het verhaal voor mij wat onrealistisch, waardoor ik mij niet helemaal kon vinden in beide personages. Tel daarbij op dat Calvin voor mij eigenlijk tot het einde toe een groot raadsel is gebleven en ik heb toch wat vraagtekens bij dit boek. Het is voor mij persoonlijk niet het beste boek van deze auteur. Maar als je er eenmaal aan gewend raakt wat er wordt besproken, zie je ook wel weer dat dit een vermakelijke feelgoodroman is. Met hier en daar een sexy scène en twee personages die elkaar langzaam vinden onder bijzondere omstandigheden, kun je toch even lekker wegkruipen onder het dekentje in de winter.
Heb jij eigenlijk al eens een boek van Christina Lauren gelezen? Ik blijf het knap vinden hoe deze auteurs keer op keer samen weer een boek creëren.
