Naast alle recensie-exemplaren wil ik zo nu en dan ook boeken lenen van de bibliotheek. Onlangs kon ik het niet laten om ‘Ik hou je vast’ van Marina Folkers te reserveren, lenen en lezen uiteraard. Benieuwd of dat boek de moeite waard was? Lees dan maar gauw door!
Millie woont in Londen, waar ze een appartement deelt met haar beste vriendin en werkt voor The Guardian. Een relatie heeft ze niet, maar verder heeft ze een leuk leven. Eén keer per jaar, op haar verjaardag, staat ze zichzelf toe terug te denken aan Ethan, de man die haar hart gebroken heeft. Millie zit met te veel vragen om hem helemaal los te kunnen laten. Als ze voor haar werk een artikel mag schrijven over een bedrijf waar Ethan werkt, denkt ze dat dit de manier is om weer met hem in contact te komen. Maar Ethan doet net alsof hij haar niet kent.
Zomer & Keuning ~ oktober 2020 ~ 306 pagina’s ~ ISBN: 9789020538113 ~ fragment
De Londense Millie zou zichzelf best als ‘gelukkig’ kunnen beschrijven. Ze heeft een leuke baan bij de Guardian (al had ze graag nog wat meer kansen gehad), deelt een appartement met haar beste vriendin Jess en heeft – ondanks dat ze geen relatie heeft – verder echt wel een leuk leven. Toch is er iets dat haar nog altijd dwarszit, of eigenlijk iemand: Ethan. Ooit kon ze zowel op hem bouwen als hem echt vertrouwen, maar plots was daar geen sprake meer van. En er mag dan al behoorlijk wat tijd overheen zijn gegaan, maar ergens kan ze het niet loslaten. Ze moet weten waarom hun sterke vriendschap (met een vleugje liefde) ooit tot niets uitliep en waarom hij haar hart op meerdere manieren brak. Lag het dan misschien aan haar? Geheel tegen de wil van haar beste vriendin Jess in (die nog weet hoe gebroken ze was), zoekt ze het contact weer op. De vraag is alleen: zit hij wel op haar te wachten? Nou, daar lijkt het niet. Als Millie samen met haar collega de kans krijgt om hem te interviewen, komen de twee jeugdvrienden weer oog in oog te staan. En wat blijkt? Hij doet net of hij haar niet kent! Waarom en wat heeft hij te verbergen? Het belooft een avontuur te worden waar veel geduld en emotie bij komt kijken.
Ik heb dit boek geleend bij de bibliotheek.
Overtreffende trap
Mede door Marina Folkers’ boeken ‘Onder de sterren van Montpellier’, ‘Meer dan ooit’ en ‘Faye & Sean’ was ik diep van binnen erg nieuwsgierig toen ik hoorde over ‘Ik hou je vast’. Zou het haar dit keer (opnieuw) lukken om mij mee te slepen, misschien wel te emotioneren of te verrassen? Deze vragen hielden mij zo in zijn greep dat ik het toch niet kon laten om dit boek te reserveren bij de bibliotheek. En nu ik ‘Ik hou je vast’ heb gelezen, kan ik oprecht zeggen: ja, dat is haar zeker gelukt! Misschien nog wel meer dan ik zelf ook ooit maar had kunnen bedenken. ‘Ik hou je vast’ is namelijk meeslepend, verrassend, romantisch, heftig en helaas voor sommige mensen uit het leven gegrepen. Eigenlijk kan ik nog meer woorden opnoemen, want dit boek is tevens respectvol, overdacht en bijzonder. Het is echt een boek dat nog lang in je hoofd gaat zitten en waarmee Marina Folkers zichzelf heeft overtroffen.
Een dag als vandaag hoorde slecht te zijn. Donkere wolken, regen. Graag. Wind. Storm nog beter. Het paste perfect. Ze rekte zich uit en grinnikte om haar eigen dramatische gedachten. ‘Gefeliciteerd met je verjaardag, Ethan,’ fluiserde ze. Niemand die het hoorde, gelukkig.
Sterke karakters
Het leuke aan dit boek is waarschijnlijk wel dat het twee kanten heeft. Aan de ene kant is het mysterieus met een vleugje romantiek, terwijl de andere kant een vat vol emotie is. Het begint namelijk rustig: je leert de personages kennen, begint met ze te binden en je gaat je afvragen wat er nu precies is gebeurd tussen Ethan en Millie in het verleden. Dit komt met name door de krachtige flashbacks die ons mee terug nemen in de tijd. Echter, ik kan me voorstellen dat je in deze fase van het boek Ethan behoorlijk irritant vindt en Millie naïef. Maar ik zal het maar meteen zeggen: dat had ik niet. Ik snapte Millies onvermogen om het niet kunnen loslaten van iets uit het verleden zó goed (misschien zelfs iets ‘te’) en tegelijkertijd snapte ik Ethan ook. Door tussen de regels door te lezen, weet je dat er meer aan de hand is. Maar wat? Dat blijft lange tijd een raadsel. Het maakt je als lezer nieuwsgierig, maar het laat je stiekem ook hopen op een bepaalde uitkomst dat alles te maken heeft met Sam (het broertje van Jess). Tot een wending in het midden daar verandering in brengt.
Mond vol tanden
Wauw. Ik denk dat mijn mond ongeveer openviel toen ik er zelf stukje bij beetje achter kwam wat het daadwerkelijke verhaal was. Ik ga dat natuurlijk niet verklappen, want ik wil dat iedereen die dit boek openslaat diezelfde beleving kan hebben. Maar wat ik wel kan zeggen, is wat mijn gevoelens daarbij waren: verbazing, interesse en acceptatie. Je merkt gewoon dat Marina echt de tijd heeft genomen om dit onderwerp te bespreken. Ze staat er echt bij stil zonder ook er ook maar een geforceerde twist aan te geven. Dit maakt het verhaal (inclusief het einde) naast creatief ook sterk en enorm krachtig! Wel had ik met zo’n onderwerp persoonlijk gekozen voor een triggerwaarschuwing vooraf. Ik heb geen ervaring met dit onderwerp – gelukkig – maar ik kan me voorstellen dat mensen die wel zoiets vergelijkbaars hebben meegemaakt hiervan schrikken en hier niet op deze manier zo geconfronteerd mee willen worden. Ik weet dat Marina er onderzoek naar heeft gedaan, maar ik zou dat persoonlijk dus wel graag hebben gezien!
‘Dit gaat nooit goed,’ mompelde ze tegen zijn borst, te bang om te bewegen of om hem los te laten. ‘Tuurlijk wel. Het is een kwestie van balans.’ Ze bleven voor een moment rustig staan en het deinen werd inderdaad minder. Ze durfde zelfs even te kijken naar het water. ‘Hoe ver gaan we?’ ‘Tot het einde van de wereld.’
Conclusie
Het lezen van ‘Ik hou je vast’ van Marina Folkers voelt alsof je in een wagonnetje van een emotionele rollercoaster stapt. Het begint rustig, liefdevol en romantisch, waardoor je er niets anders dan een grote glimlach van op je gezicht aan overhoudt. Maar dan ben je nog niet eens over de helft. Wat daarna komt is ontzettend heftig, maar door de manier waarop het is geschreven, is dit onderwerp recht aan gedaan. Er wordt niets overdreven of groter gemaakt dan het is, want juist door het klein te houden bereikt Marina Folkers hier meer mee. Je leeft mee, voelt mee en zou bijna in het boek willen kruipen om de personages een helpende hand te bieden. Ik ben erdoor geraakt en durf eigenlijk wel met zekerheid te zeggen dat dit het beste werk van Marina Folkers tot nu toe is. Dit boek is namelijk niet voor niets te beschrijven als ‘krachtig’, ‘prachtig geschreven’, ’toegankelijke geschreven’, ‘meeslepend’ en ‘uit het leven gegrepen’. Ik had graag nog een triggerwaarschuwing willen zien (of in ieder geval iets duidelijker dan het nu is) en had het niet erg gevonden als dit boek zich in Nederland had afgespeeld. Maar als dat het enige is? Dan mag de auteur meer dan trots zijn, en dat is absoluut het geval. Ik wil nu alleen wel heel graag een vervolg over ‘die lieve’ Sam lezen.
Heb jij al eens een boek van Marina Folkers gelezen en zo ja, wat vond je daarvan? Laat het me zoals altijd weten in de comments hieronder. Ik ben zeker nog van plan om binnenkort ‘Zoektocht terug’ te lezen.
