Het paradijs – Suzanne Vermeer

Met de zomer in aantocht recenseer ik vandaag een enorm toepasselijk boek. Suzanne Vermeer (pseudoniem van de in 2013 overleden Paul Goeken) schreef Het paradijs. En dit vond ik ervan..

Wanneer Liza Roozenboom lange tijd niks hoort van haar zoon Mark, die op vakantie is op het eiland Corfu, begint ze zich zorgen te maken. Het is niets voor de anders zo betrouwbare Mark om niet eens te reageren op de berichtjes die zijn moeder hem stuurt. Haar onrust neemt alleen nog maar toe wanneer ze Marks beste vriend Fedde spreekt. Fedde vertelt haar dat Mark een meisje heeft ontmoet met wie hij is gaan backpacken. Sindsdien lijken Mark en deze Thera in het niets te zijn verdwenen. Hoewel iedereen in haar omgeving zegt dat er niks aan de hand is, dat Mark gewoon verliefd is en geen tijd heeft voor zijn moeder, kan Liza dat niet geloven. Mark zou haar nooit zomaar buitensluiten, er moet iets aan de hand zijn. Ten einde raad besluit ze zelf naar Corfu te gaan, in de hoop een spoor te vinden van haar verdwenen zoon. Met behulp van de enige persoon die haar wel gelooft, gaat Liza op onderzoek uit. Haar zoektocht leidt naar het eiland Kefalonia. Daar ontmoet ze een oudere man die haar meer weet te vertellen. Over Mark, maar ook over Liza’s eigen verleden…

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

De prachtige cover

Het paradijs van Suzanne Vermeer is door zijn prachtige cover een opvallende verschijning. Als lezer krijg je spontaan zin in de zomer door de helderblauwe zee, de bergen en de kleine stadjes op de achtergrond. En dat speelt zich allemaal af in Griekenland op het eiland Corfu. Ik ben er nog nooit geweest en daar krijg ik bijna spijt van als ik dit boek bekijk, maar zeker niet als ik het boek lees (een thriller blijft een thriller) Toch snap ik de cover niet helemaal en dat komt door het vrij jonge meisje. Het verhaal draait namelijk om moeder Liza en haar zoon Mark en dus niet om een meisje van begin twintig (zo oud als ik het covermodel schat). Ik had het dus eerder gesnapt als het een wat oudere vrouw was of een jonge (knappe) jongen. Nu is dit maar een detail, maar wel iets dat mij opviel.

Met een hart vol liefde keek Liza weer naar de blije foto van Mark op de boot. Ze was vast weer veel te ongeduldig en bezorgd. Zij was ook jong geweest en had haar ouders ook vaak veel te lang in het ongewisse gelaten als ze op reis was. Ze moest niet zo zeuren.

Zomerthriller

Het is niet het eerste boek dat ik van Suzanne Vermeer heb gelezen. Vorig jaar kreeg ik van A.W. Bruna de kans om Lawinegevaar (één van de winterthrillers) te lezen. En dat was precies zoals een thriller moest zijn: spannend, las lekker weg en wist mij van begin tot eind mee te sleuren. Maar de grote vraag was hoe de zomerthriller van dezelfde auteur mij zou bevallen. En daar kan ik vanaf nu antwoord op geven. Heel goed! Je zet overal je vraagtekens, want wie kan Liza vertrouwen en wie niet? Er is namelijk een corrupte groep die de macht heeft op Corfu, waar je geen ruzie mee wilt. Deze groep staat sterk in zijn schoenen, maar wie hoort erbij en wie niet? Ondertussen vliegen de pagina’s aan je voorbij, want hoewel het boek op het begin even op gang moet komen, heb ik het boek wel binnen een dag uitgelezen. En dat zonder één saai moment.

Perspectieven

Zoals ik al zei, leer je verschillende personages kennen, die allemaal weer een andere link hebben met ‘Het paradijs’. Het boek focust zich op Liza, maar het verhaal begint vanuit Alisha. Haar hond doet tijdens een strandwandeling een mysterieuze vondst. Verder volgt het verhaal ook agent Flavian die – een jaar nadat Liza Griekenland bezocht – een link legt tussen de vondst van Alisha en de verdwijning van Mark. Inmiddels heeft Mark allang weer iets van zich laten horen, maar iets klopt er niet.  En zoals ik al zei, draait het Het paradijs om Liza. Zij is een bijzonder personage, want overal zet je als lezer je vraagtekens bij doordat het zich afspeelt op een behoorlijk corrupt eiland genaamd Corfu, behalve bij haar. Mark – haar zoon – laat niets meer van zich horen en je voelt daardoor de pijn die ze met zich meedraagt. En dit maakt haar de stabiele factor in het verhaal, waar ik altijd naar op zoek ben in een thriller.

‘Ik denk dat hij een meisje heeft ontmoet.’ ‘Nou, daar heb je je antwoord al. Die jongen heeft dan toch helemaal geen tijd voor zijn moeder? Die is met totaal andere dingen bezig en dat is heel gezond op zijn leeftijd. Loslaten is moeilijk, Liza, daar weet ik alles van. Maar geloof me, je houdt je kind alleen dicht bij je in de buurt als je hem of haar de ruimte geeft om zijn of haar eigen pad te kiezen.’

Conclusie

Met Het paradijs heeft auteur Suzanne Vermeer (Paul Goeken) weer een heerlijk zomers en tegelijkertijd spannende must read neergezet. De bladzijdes vliegen aan je voorbij en langzaam kom je te weten wat er met Mark is gebeurd. Wordt moeder Liza ooit weer herenigd met haar zoon? Dit chronologisch vertelde verhaal weet de spanning goed op te bouwen, komt met logische verklaringen en neemt je even mee naar de Griekse zon voor wat afleiding. En ondanks dat het een thriller is, kom je gaandeweg wat liefde tegen. Daar ligt niet de focus op – en dat is ook niet de bedoeling – maar het maakt het verhaal wel één geheel. Zoals ik al zei: Het paradijs is een must have voor in je koffer deze aankomende zomer.

Heb jij al weleens een boek van Suzanne Vermeer gelezen en ga je dan voor de winter- of de zomerthriller? Ik denk dat ik dit boek net iets beter vond dan Lawinegevaar, maar beide smaken naar meer boeken!