Lucinda Riley is inmiddels op mijn blog geen onbekende naam meer. Roman na roman weet ze mij te raken en mee te slepen naar verschillende plekken op de wereld. Maar gaat dat met haar nieuwste boek ‘Het Italiaanse meisje’ weer lukken? Hieronder laat ik het je weten.
Rosanna is nog maar elf als ze de man die haar leven zal veranderen voor het eerst ontmoet. Ze ziet operastudent Roberto in het café van haar ouders in Napels en is op slag verliefd. Als ze gevraagd wordt een lied te zingen, is Roberto zo onder de indruk van haar stem dat hij Rosanna ervan overtuigt dat ze net als hij een grootse toekomst in de opera heeft.
In de jaren die volgen blijven de paden van Rosanna en Roberto elkaar kruisen. De twee bijzonder getalenteerde operazangers reizen de hele wereld over. Maar de glamour en het succes gaan niet altijd samen met Rosanna’s onwankelbare liefde voor Roberto. Hun turbulente romance kent diepe dalen en hoge pieken. En dan wordt Rosanna geconfronteerd met het onomkeerbare verleden, dat hun geluk in de weg lijkt te staan…
Xander Uitgevers ~ 496 pagina’s ~ juli 2019 ~ ISBN: 9789401610810 ~ fragment
Al bij de eerste blik weet de elfjarige Italiaanse Rosanna het zeker. Zij gaat later trouwen met de talentvolle operastudent Roberto. Hoewel al meer oog heeft voor haar oudere zus Carlotta, maakt Rosanna wel indruk op hem met haar zangstem. Hij raadt haar aan om zanglessen te nemen, om later net zo succesvol te worden als hij. Zo gezegd, zo gedaan. Met steun van haar broer Luca (die haar zanglessen voor haar wil betalen) zet ze haar eerste stappen in de operawereld en dat pakt verrassend goed uit. Jaren later verovert ze met haar stem de wereld. Tot de levens van Rosanna en Roberto elkaar op een punt weer gaan raken. Maar waar zij al die jaren nog aan hem heeft gedacht, is dat andersom niet het geval: Roberto staat immers in heel Italië bekend als een ‘player’ en dat is een titel die uitstekend bij hem past. Maar als hij Rosanna opnieuw ontmoet, is het niet alleen meer haar stem die in zijn hoofd gaat zitten. Met één blik voelt hij wat hij al die jaren niet heeft gevoeld: echte liefde. Maar voor hoelang? Rosanna wil namelijk niet zo eindigen als haar zus en beste vriendin. Al heeft ze amper een idee wat Carlotta echt heeft moeten doorstaan.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Liefde voor Italië
Lucinda Riley is in de afgelopen jaren een fenomeen geworden in zowel Nederland als de rest van de wereld. Deze week werd in ons land namelijk alweer het miljoenste exemplaar verkocht van het eerste deel in ‘De zeven zussen’-reeks. Maar hoe bevallen haar stand-alones? Nou, ik kan je vertellen dat na ‘De olijfboom’ en ‘De nachtroos’ Lucinda Riley met ‘Het Italiaanse meisje’ weer een prachtige en meeslepende roman op haar naam heeft gezet. Je wordt verliefd op Italië door de levensechte beschrijvingen en je sluit de personages in je hart. Niet alleen de talentvolle Rosanna die op elfjarige leeftijd al verliefd wordt op de machtige Roberto en met haar stem de wereld verovert in de harde operawereld, maar ook haar broer Luca is echt goud waard. Al vanaf het begin heeft hij alles voor zijn zusje over. Hij zorgt dat ze ‘stiekem’ naar zangles gaat, dat ze mag optreden om zo haar bekendheid te vergroten en hij betaalt van zijn eigen geld haar zanglessen. Maar hoe zit het dan met zijn leven? Stukje bij beetje krijg je niet alleen te weten hoe Rosanna en Roberto hun leven invullen, maar ook blijft het verhaal interessant door de zijlijnen van Luca, Rosanna’s beste vriendin Abi en zus Carlotta.
Maar op een warme avond in augustus, toen ik elf jaar oud was, gebeurde er iets wat mijn leven veranderde. Het is misschien moeilijk te geloven dat zo’n jong tienermeisje al verliefd kan worden, maar ik herinner me het moment dat ik hem voor het eerst zag als de dag van gisteren.
Iets langdradig
Wat opvalt aan ‘Het Italiaanse meisje’ is dat Lucinda ervoor heeft gekozen om het bij één groot verhaal te houden. Normaal komt ze met twee verschillende verhaallijnen (in andere jaren) en zie je hoe die twee langzaam samenkomen. In deze stand-alone ontbrak dat en volg je vooral één karakter (Rosanna) door de jaren heen. Nu vind ik dat niet erg (mede doordat je juist ook meer te weten komt over andere personages én Rosanna boeiende dingen meemaakt), maar ik merkte dat het op een gegeven moment wat langdradig aanvoelde. ‘Het Italiaanse meisje’ is immers 500 pagina’s lang en dat met de focus op één personage zorgt dat ik er op een gegeven moment gedeeltelijk wel klaar mee ben. Dat is overigens voor het eerst dat ik dat gevoel had bij een boek van Lucinda Riley. Maar doordat die afwisseling in meerdere tijden ontbrak, voelde het gewoon wat langdradig. Al heb ik er alsnog wel van genoten en begrijp ik met heel mijn hart waarom Lucinda Riley zowel met dit boek, als al haar andere titels, zo succesvol is.
Familieroman
‘Het Italiaanse meisje’ is namelijk echt een roman die je helemaal in het verhaal zuigt en je pas op het einde weer loslaat. Je voelt mee met Rosanna die soms zichzelf een beetje kwijtraakt als ze haar verliefdheid de boventoon laat voeren. En dat niet alleen. Je voelt ook Luca’s kracht als hij echt kiest voor zichzelf en vergeet Carlotta niet. Ooit waren de verwachtingen voor haar hooggespannen, maar een fout gooide roet in het eten. En daar zal ze haar hele leven nog voor moeten boeten. Zo zie je maar weer hoe ieder familielid een andere kant opgaat. Dit maakt dit boek een prachtige en realistische familieroman, die je ondanks dat het soms wat langdradig aanvoelde, toch weer als een speer uitleest. Mede door de makkelijke schrijfstijl van Lucinda (en de mooie vertaling). Het is bijna jammer als je weer afscheid moet nemen van deze prachtige wereld met zijn realistische karakters.
‘Zing maar zoals je altijd voor mij zingt,’ fluisterde Luca zachtjes. Rosanna keek naar de massa gezichten die toegeeflijk naar haar glimlachten. Ze haalde diep adem en opende automatisch haar mond. Eerst zong ze zacht, amper luider dan een fluistering, maar naarmate ze haar zenuwen vergat en zichzelf in de muziek verloor, begon haar stem voller te klinken. Roberto, die tot op dat moment vooral oog had gehad voor Carlotta’s weelderige decolleté, keek met een blik vol ongeloof op.
Conclusie
‘Het Italiaanse meisje’ van Lucinda Riley mag dan een oudere roman zijn in een nieuw jasje, maar daar merk je niets van. Lucinda Riley weet met haar beeldende en meeslepende schrijfstijl immers wel hoe ze een verhaal moet schrijven, dat ik in je hoofd gaat zitten en die je geboeid houdt. Dit keer voelde het echter op momenten wat langdradiger aan dan ik gewend was. Maar dat komt vooral doordat je die afwisseling van meerdere tijden niet meer hebt. Wat daar dan weer het voordeel van is, is dat je personages als Rosanna, Roberto, Luca en Carlotta goed leert kennen. Je leeft met ze mee als ze zichzelf verliezen, als ze een keuze moeten maken die eigenlijk veel te groot voor ze is en als ze fouten maken. Als lezer kun je ze alleen maar leren begrijpen en duimen dat het goed komt. Ik heb mijn liefde voor Italië weer helemaal gevonden en heb nieuwe personages in mijn hart gesloten. Het voelde echt als een dramatisch afscheid toen ik dit boek weer moest dichtslaan. Wetende dat er een einde is gekomen aan hun verhaal.
Welke boeken van Lucinda Riley staan nog op jouw lijstje? Laat het weten in de comments. Ik heb zelf ‘Het meisje op de rots’ en ‘De lavendeltuin’ nog ongelezen in mijn kast staan. En ‘De orchideeëntuin’ hen ik nog op het oog.
