Het donkerste water – Sharon Bolton

Het weekend is weer bijna in zicht en dat betekent dat er weer een nieuwe recensie voor jullie klaarstaat. Vandaag recenseer ik namelijk Het donkerste water van Sharon Bolton. Viel het boek in het water of bleef het liggen op het droge? Lees er hieronder alles over. 

Lacey Flint heeft een woonboot op de Theems betrokken, en begint deel uit te maken van de kleurrijke gemeenschap die in Londen op de rivier woont. Elke dag zwemt ze ook in de Theems. Op een vroege zomerochtend vindt ze tijdens het zwemmen een in doeken gewikkeld lichaam van een jonge vrouw. Het lijkt toeval – Lacey werkt sinds kort bij de rivierpolitie en weet hoeveel lichamen er elk jaar uit de Theems gevist worden. Maar onderzoek lijkt aan te tonen dat dit lichaam bedoeld was voor haar om te vinden. Ook al is ze geen inspecteur meer, ze kan niet anders dan zich met deze zaak bemoeien…

A.W. Bruna ~ januari 2018 ~ 432 pagina’s ~ ISBN: 9789400505155

[usr 3 text=”false”]  Lacey Flint is een echte waterrat. Sinds korte tijd woont ze op een woonboot aan de Theems en hoewel het eigenlijk niet mag, zwemt ze dagelijks in dit water. Bij één van haar tochtjes vindt ze een lichaam dat in doeken is gewikkeld. Samen met haar collega’s van de waterpolitie – onlangs heeft Lacey het rechercheurschap aan de wilgen gehangen – probeert ze te ontdekken wie ze hebben gevonden, maar vooral ook waar dit lichaam vandaan komt en hoe het in de Theems is beland. En dan blijkt het niet geheel toevallig dat Lacey het lichaam heeft gevonden. Deze mysterieuze dame wordt namelijk in de gaten gehouden en deze boodschapper probeert hints achter te laten op haar boot. Zonder dat Lacey het zelf wil, raakt ze steeds meer betrokken bij de zaak. Koste wat kost wil ze uitzoeken wie erachter het dode lichaam is en dan komen er snel verbanden aan het licht die het daglicht eigenlijk niet kunnen verdragen.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Voor de tweede keer raak

Het is een vierde deel in de reeks over hoofdpersonage Lacey Flint

Schrijfster Sharon Bolton is geen onbekende meer voor mij. In 2017 wist ze mij namelijk te overtuigen met het boek Kleine Zwarte Leugens. Hoewel het hoofdpersonage in dat verhaal totaal niet te vertrouwen was door haar hersenschudding, wist Sharon mij op het einde verbaasd achter te laten. Ik was dus ook blij verrast dat Sharon opnieuw met een boek zou komen en daarom recenseer ik vandaag graag Het donkerste water voor jullie. Het donkerste water blijkt echter niet helemaal een alleenstaand boek te zijn. Het is een vierde deel in de reeks van hoofdpersonage Lacey Flint, maar ik heb nog geen deel over dit personage gelezen. Moet dat dan? Nee, niet per se, maar soms wordt er wel degelijk verwezen naar eerdere gebeurtenissen waar ik nu vraagtekens bij stelde. Dit maakte sommige scènes vrij vaag.

Lacey zwom verder. Ze hield zich voor dat er niets was om bang voor te zijn. Ze had nog nooit gezien dat er een lichaam uit de rivier werd gehaald. Ondanks haar twee maanden bij de Marine Unit, ondanks de reputatie van de Theems dat hij zijn toezichthouders minstens één keer per week een lijk bezorgde bij wijze van schuldvereffeningen, had ze of geen dienst gehad of was ze bezig geweest met andere dingen als er lichamen werden opgepikt.

Korte hoofdstukken

Het duurde vrij lang voordat ik mij kon overgeven aan dit verhaal.

Daarnaast waren er in dit boek ontzettend veel nieuwe personages en verhaallijnen, wat mij nog sneller in verwarring bracht. Gelukkig kom je – als je eenmaal doorleest – er wel achter wie je moet onthouden (o.a. Lacey en politieagente Dana) en wie minder belangrijk in het verhaal gaat zijn. En dan kom je langzaam in de spanning terecht, die er wel degelijk is. Maar daar moet ik eerlijk bij zeggen dat het vrij lang duurde voordat ik mij kon overgeven aan dit verhaal. Gelukkig bevat dit boek korte hoofdstukken wat het doorlezen makkelijker maakt. En het feit dat Lacey wel te vertrouwen is, wat ik altijd kan waarderen in een personage omdat je dan sneller een band met ze kan opbouwen. Oke, uit alles blijkt dat Lacey er een andere agenda op na houdt (dit is geen spoiler, want dit staat al in het eerste hoofdstuk), maar dat staat gelukkig los van de zaak waar ze nu mee bezig is.

Vragen blijven over

Het einde is verrassend.

De zaak waar ze echter mee bezig is, is vrij bizar. Er wordt door Lacey een lichaam gevonden in de Theems en al snel wordt de ene link naar de ander gelegd. Maar daar ga ik natuurlijk verder niets over vertellen, want anders komen er spoilers. Het einde is vrij verrassend. Het weet je nog even op het verkeerde been te zetten als je al denkt te weten hoe het zit. Om je vervolgens het echte antwoord te geven. Wel blijf ik – daar kwam ik vooral achter na het lezen van recensies op Goodreads – met wat vragen achter. Waar helaas geen duidelijk antwoord op gegeven kan worden. Dat kan mede komen door die vaagheid, de wisseling van perspectieven of het switchen van onderwerpen binnen een hoofdstuk. Dan waren bijvoorbeeld twee personages in gesprek en dan begonnen ze opeens over iets heel anders.

Het zwarte hout van de paal vol weekdieren. Er streek iets langs haar gezicht. Mond strak dichtgeklemd; ze ging niet schreeuwen. Waar was het lichaam? Daar. Zwaaiende armen, wegdrijvende kleding. Lacey liet het licht van de zaklantaarn langs de in het water hangende figuur glijden. De rivier golfde en het lichaam was volledig onder water.

Conclusie

Er zit zeker een goede dosis spanning in

Het donkerste water van Sharon Bolton heeft zo zijn positieve als negatieve kanten. Zo kon ik het erg waarderen dat hoofdpersonages als Lacey, maar ook Dana mij het gevoel gaven dat ze te vertrouwen waren. Hierdoor was het dan ook niet moeilijk om een band met ze op te bouwen. Tel hierbij korte hoofdstukken en een fijne schrijfstijl bij op en je bent er bijna. Maar net niet helemaal, dat blijkt wel. Het donkerste water is namelijk een vierde deel en hoewel het prima als stand-alone te lezen is, wordt er soms zonder aanleiding gerefereerd naar eerdere gebeurtenissen. Dit maakt het voor iemand die de eerder delen nog niet heeft gelezen vaag. Net zoals dat er veel personages om je af komen en dat er soms in een gesprek opeens over iets anders wordt begonnen. Maar denk niet dat dit boek slecht is: het einde weet je alsnog te verrassen – ook al denk je het al te weten – en er zit zeker een goede dosis spanning in.

Dit was ‘m weer. Een boek met tops en flops! Kijk je weer uit naar het volgende boek dat ik recenseer? Als het allemaal volgens planning verloopt, upload ik zondag een recensie van een non fictie-verhaal.