Zet de naam ‘Karin Slaughter’ op een boek en je hebt hoe dan ook een succes in Nederland. Of het een succes waard is, is natuurlijk een ander verhaal. Maar dat vertel ik jullie vandaag in de recensie van ‘Gespleten’. Kijk je mee?
Andrea Cooper kent haar moeder door en door. Maar wanneer het restaurant waar Andrea en Laura lunchen onder vuur wordt genomen en een doodgewone middag in een bloedbad verandert, ziet Andrea een heel andere kant van haar. De koelbloedigheid waarmee Laura de schutter overmeestert en doodt, verbijstert Andrea.
Dan blijkt dat Laura zich al dertig jaar schuilhoudt onder een andere naam en dat alles wat ze over haar verleden heeft verteld gelogen is. Wat heeft Laura op haar geweten? Waarom zien anderen haar liever dood dan levend? En hoe kun je iemand nog vertrouwen die een leugenaar, of erger, blijkt te zijn?
HarperCollins ~ 494 pagina’s ~ juni 2018 ~ ISBN: 9789402701562
Andrea Cooper denkt rustig te gaan lunchen met haar moeder Laura als het restaurant bruut wordt overvallen. Twee mensen blazen daar hun laatste adem uit. Stil in een hoekje wachten tot het voorbij is, gaat alleen niet op. Haar moeder gaat de strijd aan met de koelbloedige moordenaar terwijl hij het op agente Andrea heeft voorzien. Andrea snapt er werkelijk niets van: waarom zou haar moeder dit doen? Maar ze slaagt: Laura weet hem te overmeesteren en vermoordt de dader zonder blikken of blozen. Naderhand spreken media niet over de overvaller, maar over moordmachine Laura die op beeld goed is vastgelegd. Iets wat Andrea wel kan begrijpen, want wie is de vrouw die haar heeft opgevoed eigenlijk? Dan blijkt Laura inderdaad niet de vrouw te zijn die iedereen dacht dat ze was. In een spannende reis naar het onbekende komt Andrea achter alle antwoorden die eigenlijk nooit het levenslicht hadden mogen zien. En dat brengt niet alleen haar leven in gevaar.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Was Gespleten de hype waard?
Wekenlang stond het nieuwste boek ‘Gespleten’ van thrillerkoningin Karin Slaughter op 1 in de Bestsellerlijst van Nederland. Maar toen was het mijn moment om dit boek te lezen: was het de hype waard? Ik zal heel eerlijk zijn: ik vond dit boek zeker beter dan de voorgaande, maar ik ben nog steeds niet van mijn sokken geblazen. Bij ‘Goede dochter’ – het boek waarmee ik vorig jaar voor het eerst kennismaakte met deze auteur – raakte ik niet overtuigd. Dat kwam vooral door de vele herhalingen in het boek wat de snelheid er behoorlijk uithaalde. Maar ik wilde ‘Gespleten’ toch nog een kans geven: deze auteur is toch niet voor niets zo succesvol? En het plot is er wel degelijk. Het zou je namelijk maar gebeuren. Plots komt je leven in een heel ander daglicht te staan als je moeder niet blijkt te zijn wie je altijd al dacht. Ze is een moordmachine of is er meer aan de hand? Allerlei vragen die meteen opkomen als je aan dit boek begint en waardoor je ook echt wil doorlezen.
In al die jaren dat ze van hem had gehouden, had ze hem ergens ook gehaat, op die kinderlijke manier waarop je iets haat waar je geen grip op hebt. Hij was koppig en dom, maar ook knap, wat hem een dekmantel bood voor de fouten die hij voortdurend maakte, telkens dezelfde fouten in eindeloze herhaling, want waarom zou hij aan nieuwe beginnen als de oude zo fantastisch in zijn voordeel werkten?
Andere opbouw
Wat opvalt is dat je bij de meeste verhalen eerst een kennismaking hebt met de personages, vervolgens een wending en dan het einde. Dat wordt in dit boek omgegooid. Eigenlijk zitten de spanning en de wending op het begin tot midden en pas op het einde leer je de personages echt kennen. Dat heeft één nadeel: ik had werkelijk geen idee vanuit wie ik las op sommige momenten. Zo lees je over Laura, Nick, Andrew en Jane die iets op hun geweten hebben in het verleden, maar wat hebben zij überhaupt met het verhaal te maken? Van Laura en Andrea weet je dat, maar bij de rest gaat er totaal geen belletje rinkelen. Normaal vind ik een paar vraagtekens op het begin niet erg, maar je wil wel weten wie je nu precies volgt. En dat antwoord kreeg je niet. Maar je kon niet anders dan dit op je af laten komen en dan vallen op een gegeven moment de puzzelstukjes pas in elkaar.
De spil
Als je eenmaal loslaat dat je op het begin geen antwoorden gaat krijgen, kun je ook wat lekkerder lezen. Dan merk je pas de spanning die tegen het midden komt. Maar die duurt ook niet lang: je weet vanaf het begin af aan dat er meer aan de hand is met de moeder, dus er is ook geen grote verrassing te onthullen. Dat haalt wel de vaart eruit. Eigenlijk voel je je net hoofdpersonage Andy: je weet niet wat je overkomt, waar je moet zoeken en aan je eigen moeder kan je het niet vragen. Dat is ook de reden dat je haar twijfels begrijpt. Zij is de spil in een vrij verwarrend verhaal. Je kunt haar vertrouwen, maar wie kan zij vertrouwen? Dat is de grote vraag. Pluspunt aan dit boek is dat het boek dik is en dat alle ruimte ook gebruikt wordt. Waar ik bij Goede Dochter vooral veel herhalingen opmerkte, is dat hier niet het geval. Ze hebben de ruimte echt nodig om het verhaal duidelijk te maken.
Van het ene op het andere moment voelde de lucht anders. Dat was de enige juiste beschrijving. Andy’s nekhaartjes gingen overeind staan. Een koude rilling trok langs haar ruggengraat. Haar neusvleugels trilden. Haar mond werd droog en haar ogen traanden.
Conclusie
‘Gespleten’ van Karin Slaughter is mysterieus, maar ook een tikkeltje ingewikkeld als je eraan begint. Je weet namelijk dat je vanuit Andrea leest over haar moeder Laura. Maar dat er een hele andere verhaallijn bijkomt met verschillende personages uit het verleden was nog een raadsel. Dit was daarom ook even inkomen. Ik beloof je dan wel: het komt allemaal goed. Op een gegeven moment ga je ook vol vertrouwen die hoofdstukken lezen en dan komen de puzzelstukjes weer bij elkaar. Eigenlijk ben je gewoon een beetje Andrea: zij weet ook niet wat haar overkomt als ze haar moeder iemand ziet vermoorden. Maar als ze dan wordt weggestuurd door haar moeder gaat ze op onderzoek uit. En daar stuit ze op gebeurtenissen die het levenslicht niet kunnen verdragen. Dat is ook de reden dat je in ieder geval met haar een band op kan bouwen: je herkent haar emoties. Het boek wist mij echter niet voor de volle honderd procent over de streep te trekken om alle boeken van Karin Slaughter te lezen. Maar ik ben wel blij dat ik ‘Gespleten’ een kans heb gegeven. Het was een origineel verhaal, met een bijzondere opbouw en een prima schrijfstijl. Niet altijd even spannend of verrassend, maar goed genoeg voor aardig wat uurtjes leesplezier.
Welke boeken van Karin Slaughter heb jij al eens gelezen en zijn de moeite waard? Laat het weten in de reacties.
