In de recensie van ‘Truth or dance’ zei ik het al, maar het was tijd om wat ‘oudere’ boeken te lezen. Vandaar dat ik toen ik in de online bibliotheek ‘Friet in de kliniek’ van Marit Brugman geen moment twijfelde. Ik wilde weten wat haar verhaal was. Benieuwd hoe ik het boek heb ervaren? Je leest het hieronder.
Friet in de kliniek is het autobiografische boek van Marit Brugman over haar herstel van anorexia. In tegenstelling tot de vele boeken die eerder over de ziekte zijn verschenen, wordt in Friet in de kliniek op een positieve, hoopgevende manier het proces van beter worden beschreven. Met de nodige zelfspot geeft zij een uitvoerig en kleurrijk beeld van het leven in een eetstoorniskliniek.
Moon Uitgevers ~ 112 pagina’s ~ april 2017 ~ ISBN: 9789048839759
Het leven leek Marit Brugman, bekend als o.a. vriendin van Dylan Haegens toe te lachen. Ze studeerde cum laude af, woonde op zichzelf in Amsterdam en op het eerste oog is ze een leuke en zorgeloze meid. Maar niets is minder waar, want ze heeft een probleem met eten. In het boek ‘Friet in de kliniek’ vertelt ze over deze strijd, de strijd met anorexia. Hoe ze op de verjaardag van haar moeder in huilen uitbarstte en toegaf dat ze hulp nodig had om deze ziekte te lijf te gaan, hoe ze jarenlang streed in de kliniek om de anorexia niet meer de boventoon te laten voeren en hoe het er daar aan toeging. En ja, in de kliniek werd ook friet gegeten. Maar er is meer. De nieuwe mensen worden vergeleken en vergelijken zelf (‘Zij is veel dunner dan ik’) en er wordt echt gefocust op het aankomen om straks weer de wijde wereld in te kunnen. Haal je een aantal keer niet je streefgewicht, word je de kliniek uitgezet. Maar Marit zet door en weet de strijd te winnen. Dit is haar verhaal.
Ik heb het e-book geleend via de online bibliotheek.
Voorbeeldfunctie
‘Friet in de kliniek’ van Marit Brugman is een eerlijk en oprecht boek over de slopende ziekte anorexia. Door haar toegankelijke schrijfstijl neemt ze haar publiek mee naar de kliniek: hoe ze met vallen en opstaan strijdt tegen de stem in haar hoofd en hoe ze langzaam een goede band met eten opbouwt. Door dit op zo’n open manier inclusief humor te vertellen, maakt ze dit onderwerp bespreekbaar voor haar (jonge) doelgroep. Marit Brugman is immers geen onbekende en zoals ze zelf al aangeeft, heeft ze in de afgelopen jaren een voorbeeldfunctie opgebouwd. Jongeren kijken tegen haar op om wat ze doet en zegt. En door eerlijk te zijn over haar eigen strijd, laat ze duidelijk zien dat iedereen wel met iets worstelt en dat de enige manier is om dit te overwinnen, is om het gesprek aan te gaan.
‘Mam, ik moet je iets vertellen.’ ‘Ja?’ ‘Ik denk dat ik een eetstoornis heb…’ ‘…’ Mijn moeder pakte me vast, stevig vast. De enige aanraking die ik in lange tijd accepteerde. Ik voelde haar tranen mijn koude nek verwarmen.
De oorzaak?
Opvallend is dat dit boek niet begint bij het begin van haar ziekte: hoe ze dus bijvoorbeeld begon met afvallen, hoe ze steeds dunner werd en als het ware het contact verliest met de buitenwereld. Dit zie je vaak in andere boeken en leert dat je als lezer het hele verhaal kan begrijpen. Maar Marit heeft ervoor kozen om te beginnen met het moment dat ze het naar buiten bracht, het moment dat ze echt niet meer kon en op de verjaardag van haar moeder in huilen is uitgebarsten. Steeds maar weer die twijfels: moet ik dit eten of niet? Het is uniek en ook wel passend bij de ziekte. Anorexia heeft geen duidelijke oorzaak (en dus bijpassende oplossingen), het gaat niet om ‘aandacht’ vragen zoals soms wordt gedacht en je kunt ook eigenlijk beter niet aan iemand met anorexia vragen hoe hij/zij dit gekregen. Want zoals Marit goed zegt: je vraagt toch ook niet aan iemand met kanker waarom hij/zij kanker heeft (gehad).
Stilstaan bij emoties
Hoe kwetsbaar dit boek ook is, ik denk toch dat er daar nog een paar puntjes te halen waren. Op zo’n manier dat het boek iedereen raakt. Zo miste ik bijvoorbeeld een intro van de auteur. Nu begint het immers heel snel op de ziekte. Ik wist zelf vaag wie Marit was (eigenlijk alleen als ‘vriendin van’), terwijl dit wel van belang is voor het verhaal. Om dit te verduidelijken had ik het sterker gevonden als ze door middel van een intro zichzelf had voorgesteld en echt had verteld waarom ze dit boek heeft geschreven. Daarnaast geldt deze extra kwetsbaarheid door de uitwerking van emoties binnen het verhaal. Het verhaal wordt zo verteld door middel van ‘gekozen’ fragmenten, wat je mede terugziet in de hoeveelheid pagina’s. Ik had het sterker gevonden als ze soms iets meer stil bleef staan – hoe moeilijk dat ook is – bij sommige momenten. Zodat je als lezer ook even een inkijkje kreeg in hoe moeilijk het was voor haar in plaats van het ‘weg te lachen’ met een grapje. Emotioneel komt het nu niet altijd goed binnen.
Eerst kreeg ik hulp van een diëtiste met verstand van eetstoornissen. Ik kreeg van haar een voedingsschema en ik moest op de weegschaal. Prima. Hoewel, prima? Prima voor mijn eetstoornis, ja. Want wat de diëtiste me voorschreef, at ik toch niet.
Conclusie
‘Friet in de kliniek’ van Marit Brugman heeft niet alleen een passende titel (omdat je immers weet waar het over gaat en gelijk merkt dat er ‘lucht’ inzit), maar vertelt ook een belangrijk verhaal over de slopende ziekte anorexia. Marit laat zien dat ze weet wie haar doelgroep is door haar schrijfstijl en weet haar voorbeeldfunctie hiervoor echt te gebruiken. Ik geloof namelijk dat ‘Friet in de kliniek’ het onderwerp bespreekbaar maakt. Juist voor jonge mensen die kampen met welke eetstoornis dan ook. Opvallend is overigens dat Marit ervoor heeft gekozen om alleen te vertellen over haar weg van naar herstel. Alle wegen er naartoe zijn immers anders. Dat maakt dit boek onderscheidend van de rest. Als het boek echter nog meer emotie had gehad en misschien wel nog meer stil had gestaan bij bepaalde fragmenten, had het misschien nog sterker kunnen zijn. Maar ik denk dat het belangrijkste is dat Marit haar verhaal heeft verteld. Op haar eigen unieke manier, inclusief dat vleugje humor. Dat maakt Marit hoe dan ook bewonderenswaardig.
Ben jij eigenlijk al lid van de online bibliotheek? Ik heb zelf de apps voor e-books, de Luisterboek-app en natuurlijk tot eind augustus nog de (gratis) Vakantiebieb-app. Laat het me weten.
