Eerder dit jaar maakte ik mede door Uitgeverij Xander kennis met Mary Higgins Clark. Een auteur die spannende thrillers op een hele makkelijke manier vertelt. Geldt dat net zo voor haar boek ‘Een tweede kans’ die ze samen schrijft met de voor mij onbekende Alafair Burke? Dat lees je in de recensie.
Met Laurie Morans televisiecarrière gaat het goed: haar show Verdacht is een hit. Maar haar break-up met collega Alex Buckley heeft ervoor gezorgd dat ze nu met Ryan Nichols moet samenwerken, en die kan ze niet uitstaan. Dan presenteert Ryan een nieuwe zaak voor de volgende aflevering: drie jaar geleden werd Virginia Wakeling, een van de meest vrijgevige donateurs van het mooiste museum van New York, dood in de sneeuw gevonden. Ze is van het museumdak geduwd tijdens het Met Gala. Al gauw komt Laurie erachter dat er een heleboel verdachten zijn, die zich ook in Virginia’s inner circle bevonden. Wanneer de tv-crew zich in de geheimen van de schatrijke familie mengt, komen enkele getuigen in levensgevaar…
Xander Uitgevers ~ 320 pagina’s ~ juli 2018 ~ ISBN: 9789401609289
Drie jaar geleden viel Virginia Wakeling van het dak van het mooiste museum van New York – het Metropolitan Museum of Art. Dood. Ze liet twee kinderen en haar 20-jaar jongere vriend achter. Maar al snel komt de politie tot de conclusie dat het niet zomaar een ongeluk is. De kinderen wijzen naar haar twintig jaar jongere vriend, maar hij zegt tot op de dag van vandaag onschuldig te zijn. Het onderzoek komt echter niet op gang, omdat er geen bewijzen zijn. Tot televisiejournaliste Laurie Morans van de zaak hoort. Zij krijgt de opdracht van haar nieuwe collega Ryan Nichols om hier eens dieper in te duiken. Is die vriend Ivan Gray namelijk echt onschuldig zoals hij zelf beweert? Ryan gelooft van wel, maar Laurie blijft sceptisch. Tijdens het onderzoek – waarin iedereen lijkt mee te werken – komt ze erachter dat iedereen een motief heeft. Proberen de kinderen hun erfenis te redden, is het wraak of wilde Ivan wel van zijn vriendin af? Laurie komt stapje voor stapje bij het daadwerkelijke antwoord.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Mary Higgins Clark scoort opnieuw
Mary Higgins Clark doet (in samenwerking met Alafair Burke) met een ‘Een tweede kans’ precies waar ze goed in is: ze heeft namelijk opnieuw een spannende, maar luchtige thriller geschreven die je binnen een paar uurtjes alweer kan dichtslaan. Maar zonder dat het te kinderlijk of te makkelijk wordt. Onlangs maakte ik door ‘Op een mooie zomerdag’ kennis met Mary Higgins Clark en vanaf dat moment wist ik al dat het een blijvertje zou zijn. Van Alafair had ik daarentegen nog nooit gehoord, maar ook hij krijgt alle props. Je raakt namelijk vanaf het begin geïntrigeerd door het verhaal en de beschrijving en je wil meteen weten wat er is gebeurd. Je volgt in dit verhaal journaliste Laurie die druk bezig is met haar programma Verdacht. Daarin moeten onopgeloste moordzaken voor eens en altijd worden opgelost. Ryan – die net nieuw is bij deze show – komt met de zaak over Virginia. Laurie twijfelt echter over zijn motieven: is hij wel echt zo objectief als hij zegt of kiest hij stiekem al partij voor hoofdverdachte Ivan?
Op een ongewoon koude en ijzige maandagavond liep de achtenzestig jaar oude Virginia Wakeling langzaam naar de kostuumcollectie in het Metropolitan Museum of Art. Terwijl ze langs de tentoonstellingen liep, wist ze nog niet dat deze betoverende avond tragisch zou eindigen.
Journalistiek perspectief
Als net afgestudeerde journalist vind ik het sterk dat dit boek volledig vanuit de journalist geschreven is. Zelf ben ik met een hele andere kant van het vak bezig, maar het is leuk om te zien hoe een producent van de show de zaak aanpakt. Eén ding is zeker: dat doet ze met een objectieve blik. Want ja, ook bij deze zaak zijn er een hoop mensen die een motief hebben. De kinderen die bang waren dat ze werden onterfd, Virginia’s nieuwe vriend die inmiddels al genoeg financiële steun heeft gehad (ondanks zijn mogelijke dubbele agenda) of iemand anders die een reden had om Virginia te laten verongelukken. Wie zal het zeggen? Juist, Laurie. Ook haar leer je van een hele persoonlijke kant kennen. En dat leest toch altijd wel prettig als je weet wie zij is, wat haar bezighoudt in het leven en met welke dilemma’s ze in het leven kampt. Dit maakt haar realistisch, tikkeltje herkenbaar af en toe en daarnaast ook lekker menselijk. Het had zo een collega kunnen zijn.
Spoiler in beschrijving
Wat ik alleen jammer vind, is het einde. In de beschrijving staat namelijk een spannende spoiler die eigenlijk pas op de laatste paar pagina’s voorbijkomt. Ik zat erop te wachten terwijl het nu bij de wending hoorde aan het einde. Waar ik het nu precies over heb, laat ik nog even in het midden. Zo verklap ik toch niet alles van het verhaal. Maar als dit niet werd vermeld in de beschrijving, had het voor een extra laag spanning (en verrassing) kunnen zorgen. En dat gebeurde nu maar deels. Alleen wil ik daarbij wel zeggen dat het echte einde (oftewel de afloop en de mogelijke dader) mij wel heeft verrast. En dat had ik toch niet verwacht, want meestal leest een thriller óf heel fijn weg en is het einde voorspelbaar óf de thriller is iets moeilijker geschreven met een onverwacht einde. Maar dat zeg ik dan puur uit ervaring (hoewel: uitzonderingen daargelaten).
Later die avond werden Virginia’s zwarte haar en felgekleurde jurk opgemerkt door een hardloper die door Central Park rende. Hij stond stil toen hij besefte dat hij met zijn voet tegen een object dat uit de sneeuw stak was gestoten. Geschrokken besefte hij dat de vrouw die hij zag niet alleen dood was, maar dat haar ogen opengesperd waren en haar gezicht in angst en afgrijzen vertrokken was.
Conclusie
‘Een tweede kans’ van Mary Higgins Clark en Alafair Burke heeft een spanningsboog waar veel schrijvers nog een puntje aan kunnen zuigen. Want hoe makkelijk dit boek ook te lezen is en hoe kort de hoofdstukken ook zijn, ze weet mij iedere keer weer te overtuigen om nog een hoofdstukje te lezen. En voordat ik het wist, had ik dit boek alweer uit. Ondertussen kom je terecht in een spannend verhaal, met interessante en goed uitgewerkte personages, een boeiende invalshoek (vanuit de journaliste) en met een verrassend einde. Geen detail wordt overgeslagen: zowel over het leven van de nabestaanden van Virginia als over het leven van Laurie. En die twee dingen hebben meer met elkaar gemeen dan op het eerste gezicht duidelijk wordt. Eigenlijk heb ik alleen als minpunt dat er in de beschrijving iets staat dat pas in de laatste tien tot twintig pagina’s komt en waar je dus op zit te wachten. Als dit niet het geval zou zijn, zou je misschien nog meer op dat puntje van je stoel gaan zitten.
Toevallig heb ik tijdens het schrijven van deze recensie het volgende boek van Mary Higgins Clark ‘Het verdwenen kind’ op stapel liggen. Blijf je mijn blog volgen om te zien wat ik van dat boek vind? Dat lees je binnenkort.
