Daar ben ik weer met een nieuwe recensie! HarperCollins zocht via Facebook een aantal mensen voor het reviewteam van ‘Een ongewoon huwelijk’ van Tayari Jones. En zoals jullie al konden zien in ‘Deze boeken verschijnen in september’ was ik daar al benieuwd naar. Ik werd uitgekozen en vandaar deze recensie.
Celestial en Roy zijn jong, verliefd en pas getrouwd. Zijn carrière in de zakenwereld zit in de lift, zij is een veelbelovende artiest. Ze zijn net aan het wennen aan de routine van hun leven samen als ze uit elkaar gerukt worden door omstandigheden die ze zich nooit hadden kunnen inbeelden. Roy wordt gearresteerd en veroordeeld tot twaalf jaar cel voor een misdaad waarvan Celestial weet dat hij die niet heeft gepleegd. Wrong race, wrong place. Ondanks haar sterke onafhankelijkheid, voelt Celestial zich ontheemd. Ze zoekt troost bij André, haar jeugdvriend en getuige op haar huwelijk. Ondertussen ontdekt Roy in zijn isolement een heel nieuwe wereld. Kan liefde standhouden op het scherpst van de snede?
HarperCollins ~ 352 pagina’s ~ september 2018 ~ ISBN: 9789402730005
Celestial en Roy zitten in de bloei van hun leven. Net gelukkig getrouwd, succesvol werkend aan hun carrière en langzaam aan het nadenken over wat de toekomst nog meer brengt. Maar dan slaat het noodlot toe: tijdens een nachtje weg in een motel wordt Roy ervan verdacht een andere gast te hebben aangerand. Op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. En dat terwijl hij net daarvoor nog behulpzaam was jegens deze vrouw die hem ervan verdenkt. Roy wordt niet gespaard door het rechtssysteem: hoewel zijn omgeving in zijn onschuld gelooft, wordt hij veroordeeld tot twaalf jaar cel. En dat doet het jonge koppel allesbehalve goed: ze worden uit elkaar getrokken en het is maar de vraag of de lijm ooit nog gevonden kan worden. Zelfs al is Roy onschuldig, hoeft hij maar 5 jaar de gevangenis in en wil Celestial het goede doen. Soms heeft het leven andere plannen met je.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Twijfels bij de cover
‘Een ongewoon huwelijk’ van Tayari Jones valt op vanwege de cover. Maar als ik eerlijk moet zijn, was dat niet heel positief. Het lettertype vind ik wat amateuristisch ogen en dat had ik niet verwacht van deze uitgeverij. Wat je online alleen echter niet ziet – en in de boekhandel wel – is dat het boek glimt. De boom is van glanzend goud en de omslag heeft een speciale coating. Nog steeds vind ik het lettertype dan jammer, maar dit effect zorgt er wel voor dat het boek zal opvallen in zowel de boekhandel als je eigen boekenkast. En eigenlijk geldt die verrassing ook voor het verhaal. Het is namelijk niet zomaar een boek over de Amerikaanse rechtssysteem en racisme. Het is een boek over liefde: liefde voor je partner, je ouders en degene die je hebben opgevoed. En dat allemaal onder de omstandigheden waarin de jonge Roy onder vuur komt te liggen als hij (onterecht) wordt veroordeeld tot 12 jaar cel vanwege het aanraden van een vrouw. Al deze thema’s komen prachtig samen in een goed leesbaar verhaal.
Er zijn twee soorten mensen op deze wereld: zij die blijven en zij die gaan. Ik ben een trots lid van de eerste categorie. Celestial, mijn vrouw, beweerde altijd dat ik in wezen een country boy ben, maar met dat predicaat ben ik het nooit eens geweest.
De liefde
Het begint heel sterk. Je leert het liefdesverhaal van Roy en Celestial kennen die ups and downs heeft. Vooral thema’s rondom het stichten van een gezin (en de bemoeienis van de schoonfamilie), hun gezin en hun eerste ontmoeting komen aan bod. Pas in het tweede gedeelte is Roy opgepakt en proberen ze via brieven aan elkaar contact te houden. Je voelt de liefde erdoorheen, maar ook de moeilijkheidsgraad van deze relatie op afstand. Helaas halen deze brieven wel iets wat vaart uit het verhaal. Ondanks dat het in mijn ogen nog wel krachtig is. Het is in het laatste gedeelte dat het mijn aandacht pas echt verliest. Ik wacht vanaf dat moment tot de ontknoping, het moment dat ik weet hoe het eindigt. Maar dit duurt toch te lang in mijn optiek. Dit zorgt er absoluut niet voor dat ik met heel veel plezier het boek oppak en dat is toch jammer.
Kracht van personages
Wat ik wel kan waarderen is zowel de geloofwaardigheid van de thema’s als de kracht van de personages. Er komen behoorlijk wat verhaallijnen aan bod (denk aan: vader-zoonrelaties, moeder-zoon en de omgang met je schoonfamilie) maar ze zijn stuk voor stuk verweven met elkaar zonder dat het een moment een overload wordt aan informatie. En dat komt door de levensechte personages. Je hebt Roy die jaren in de gevangenis moet zitten (onschuldig) en daar voel je zijn machteloosheid, maar ook zijn kracht. Bij Celestial voel je ook die kracht, maar ook een stuk twijfel. Al helemaal als huisvriend Andre zich laat zien. Hij is de indringer, maar ook voor hem is er sympathie. Je denkt na over de vragen: Wat zou jij doen als je man of vrouw vijf jaar lang vastzit, wat zou jij willen als je na die tijd vrijkomt? Houdt de liefde stand? Allerlei vragen die je je gaat afvragen en waardoor je kunt meevoelen met ieder van hen.
We waren anderhalf jaar getrouwd en heel gelukkig; ik tenminste wel. Mogelijk waren we anders gelukkig dan andere mensen, want we waren geen doorsnee bourgeoiszwarten uit Atlanta, waar de man met zijn laptop onder zijn kussen slaapt en de vrouw droomt van sieraden in blauwe doosjes. Ik was jong, gretig en op weg naar de top.
Conclusie
‘Op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats’. Dat is precies wat hoofdpersonage Roy overkomt in het boek ‘Een ongewoon huwelijk’ van Tayari Jones als hij onschuldig wordt vastgehouden vanwege het verkrachten van een vrouw. En vanuit daar is een interessant verhaal geschreven: Het is eens niet een zeikboek over het falende rechtssysteem maar een boek over de liefde. Liefde voor je vrienden, familie en je partner op een toegankelijk maar indringende manier verpakt. Dat maakt dit boek – dat bejubeld wordt door mensen als Oprah Winfrey en Barack Obama – zowel krachtig door de thema’s als door de levensechte personages. Je staat misschien niet in hun schoenen, maar door de eenvoudige en toch mooie manier van schrijven, krijg je wel een inzicht hoe ze zich allemaal moeten voelen. En dit had ik allemaal niet verwacht op basis van alleen de flaptekst. Helaas wist het mij niet tot het einde te boeien omdat het vrij lang duurde totdat het tot een ontknoping kwam. Maar dan moet ik er wel bij zeggen dat het boek mij in het slot nog even wist te verrassen. En dat is ook mooi meegenomen.
Zouden jullie een boek sneller lezen als mensen als Oprah Winfrey en Barack Obama er positief over zijn of houden jullie je daar niet zo mee bezig? Laat het weten in de reacties.
