Schrijfster Mikaela Bley is niet meer weg te denken op mijn blog. Ik heb inmiddels geloof ik al drie boeken van haar gerecenseerd en daar komt vandaag nummer 4 bij. Benieuwd wat ik van ‘De meisjes zonder naam’ vond? Lees dan maar gauw door.
Op een koude winterdag wordt de 17-jarige Linn afgezet bij de meisjeskostschool Täcktaholm in Södermanland. Na enkele stormachtige jaren hoopt ze hier weer wat grip op haar leven te krijgen. Maar algauw raakt ze verwikkeld in enkele conflicten met haar nieuwe schoolgenoten. Wanneer een van de leerlingen spoorloos verdwijnt, realiseert Linn zich dat ze zelf ook gevaar loopt. Dan krijgt misdaadverslaggever Ellen Tamm van TV4 bericht dat het ongeïdentificeerde lichaam van een meisje is gevonden vlak bij het stadje Nyköping. De politie classificeert de zaak als moord. Nadat het lichaam van een tweede meisje wordt gevonden reist Ellen af naar de kostschool, op zoek naar antwoorden. Ze moet de waarheid achterhalen voordat er nog meer meisjes sterven.
A.W. Bruna ~ 413 pagina’s ~ maart 2020 ~ ISBN: 9789400511316
De 17-jarige Linn Rosén is online een hit, maar offline? Daar gaat het wat minder mee. Haar moeder zit met haar handen in het haar. Ze heeft geen idee meer hoe ze haar dochter met ADHD moet opvoeden. Van andere moeders krijgt ze de tip om Linn naar het meisjesinternaat Täcktaholm te sturen, waar ze niet alleen lessen kan volgen maar ook echt opgevoed wordt. Eén nadeel heeft het voor Linn wel: mobieltjes moeten worden ingeleverd en er is geen toegang tot het internet. Haar Instagram moet ze voorlopig opgeven. Toch is dat niet het enige wat Linn zorgen baart: de enige vriendin die ze daar opdoet, lijkt van de één op de andere dag van de aardbodem verdwenen. Volgens de docenten zou ze te maken hebben met een blindedarmontsteking en keert ze binnenkort wel weer terug. Maar is dat wel zo? In diezelfde tijd krijgt onze bekende journalist Ellen Tamn een tip dat er een lichaam is gevonden in een meertje vlakbij het internaat. Het lukt de politie maar niet om dit ‘meisje’ te identificeren. Is er dan niemand op zoek? Ellen bijt zich erin vast en hoopt snel te ontdekken wat er precies gaande is voordat er eventueel meer slachtoffers vallen. Gaat dat haar lukken?
Ik heb dit boek ontvangen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Hoge verwachtingen
Schrijfster Mikaela Bley ken ik natuurlijk al van haar boeken ‘Dochter vermist’, ‘Donker water’ en ‘Kwaad Licht’. Ik heb haar tot op heden altijd beschouwd als mijn favoriete Scandinavische auteur. Ze schrijft namelijk heel toegankelijk (ondanks de Zweedse namen van plaatsen die om je oren vliegen), er staat altijd wel een spannend plot op je wachten die je tot het einde toe in zijn greep houdt en Ellen Tamn is een interessant personage om te volgen. Het was dan ook bijna geen vraag of ik het nieuwste boek van haar ‘De meisjes zonder naam’ wilde recenseren, dat moest bijna gewoon. En daar heb ik absoluut geen spijt van. Dit boek weet mij met zijn korte hoofdstukken, goede opbouw van de dagen en de toegankelijke schrijfstijl van Mikaela Bley weer helemaal mee te nemen in een bepaalde grimmige sfeer. Mijn innerlijke journalist komt – door de ogen van Ellen uiteraard – naar boven. Het is dan ook niet gek dat ik bijna op het puntje van mijn stoel zat.
Voordat ze wat kon schrijven, piepte haar toestel opnieuw. Nog een sms’je van datzelfde nummer. ‘Jonge vrouw dood. Niet ver van waar jij bent opgegroeid.’ Niet ver van waar ik ben opgegroeid? dacht Ellen. Hoezo opgegroeid? Op Örelo?
Vraagtekens
Er is namelijk in ‘De meisjes zonder naam’ iemand gevonden in een meer, maar niemand weet wat er precies is gebeurd. Gelukkig bijt Ellen zich als de goede verslaggeefster die ze is vast in deze zaak. Ook op de momenten dat haar collega’s al lang zijn afgehaakt. Ze moet meer weten én daar houd ik van! De vraagtekens (en speculaties) vliegen je als lezer ook om de oren. Wat kan er gebeurd zijn met het mysterieuze meisje dat nu in het meer ligt? Wat heeft de tipgever ermee te maken? Hoe wordt het meisjesinternaat gekoppeld aan dit verhaal? Naast al deze ‘spanning’ kijk je mee door de ogen van Linn. Zij heeft onlangs haar intrek heeft genomen in dat meisjesinternaat. Hoewel je op het begin geen idee hebt wat dit met de rest van het verhaal te maken heeft, is het wel goed uitgewerkt. Je voelt mee met Linn die niet direct wordt geaccepteerd door alle huisgenoten en hoopt eigenlijk met haar dat hier nog een uitweg van is. Maar is dat wel zo? ‘De meisjes zonder naam’ geeft je als lezer de ruimte om zelf na te denken over alles wat er speelt. Maar heel eerlijk? Dat ging op sommige momenten niet zo soepel als ik van de boeken van Mikaela gewend ben.
Influencers
Ik weet namelijk nog dat ik haar andere boeken binnen een dag (maximaal twee) wel uit had, maar daar was nu geen sprake van. Hoewel ik mijn vinger niet goed op de zere plek kan leggen, vermoed ik dat het verhaal hier en daar gewoon wat snelheid had kunnen gebruiken. Nu wijs ik overigens niet naar de schrijfstijl, maar meer naar bepaalde momenten en activiteiten in dit verhaal. Plus het boek had nog wel een leuke plotwending kunnen gebruiken. De ontknoping is namelijk iets te zwak om echt verrassend te zijn. Toch was het boek zoals het er nu ligt zeker genoeg om het te waarderen met 3,5 ster. Overigens vond ik het ook leuk om weer eens vanuit een influencer naar de zaak te kijken aangezien ik kort daarvoor nog het boek ‘Een Noorse Winternacht’ heb gelezen. Beide auteurs hebben zich door het fenomeen ‘influencers’ laten inspireren maar weer op zo’n andere manier. Echter, wel met twee overeenkomsten: de haatreacties die zoveel met iemand kunnen doen (wat het verhaal realistisch maakt) en het feit dat je met beide karakters kan meeleven. Ellen kende ik dan al, maar door het uitgebreide beeld van Linn kon ik ook zeker van dit verhaal genieten.
Met haar muts bijna tot over haar ogen getrokken en haar sjaal stevig om haar nek geknoopt probeerde ze warm te blijven. Met stijfbevroren vingers surfte ze wat op haar telefoon om te zien of er nieuwssites waren die al over de gebeurtenis geschreven hadden. Tot nu toe leek niemand zich voor de moord te interesseren – áls het al moord was. Zelfs Södermanlands Nyheter had niets geschreven – nóg niet.
Conclusie
‘De meisjes zonder naam’ van Mikaela Bley had mij weer helemaal in zijn greep. Ik dacht en voelde mee met Ellen wat betreft de mysterieuze moordzaak en wilde samen met haar voorkomen dat er meer slachtoffers zouden vallen. Tegelijkertijd voelde ik helemaal mee met influencer Linn die plots haar intrek moet nemen in een meisjesinternaat. Je weet lange tijd niet wat de twee verbindt én of er wel een verbintenis is, maar dat is gelukkig helemaal niet erg. Door de fijne schrijfstijl, de goede opbouw en de korte hoofdstukken voelt het gewoon bijna alsof je zelf onderdeel bent van dit verhaal. Misschien ben ik dan wel niet helemaal weggeblazen zoals eerder bij haar boeken gebeurde door het gebrek aan snelheid in de situaties en verrassingen. Maar slecht is ‘De meisjes zonder naam’ zeker niet. Mikaela Bley blijft ook hierdoor mijn favoriete Scandinavische auteur. Ik snap stiekem niet waarom zij in ons land nog niet echt is doorgebroken. Als je op zoek bent naar thrillers met een spannend plot, goede beschrijvingen en een hoofdpersonage dat zowel interessant is om vanuit te lezen als over te lezen, dan ben je bij deze schrijfster aan het juiste adres. Dat bewijst ‘De meisjes zonder naam’ wel weer! Overigens is dit boek ook prima te lezen als je de vorige drie delen nog niet kent, dus grijp die kans.
Ben jij eigenlijk fan van Scandinavische auteurs? Ik ben altijd op zoek naar meer aanraders. Laat het dus gerust weten als ik echt boeken van een bepaald iemand moet lezen. Ik hoor het graag!
