Clownsnacht – Daniëlle Bakhuis

Na het lezen van het originele boek ‘De executie’ wist ik één ding zeker: ik wil meer van Daniëlle Bakhuis. En zo gezegd, zo gedaan. Vlak voor Halloween kwam de jeugdhorror ‘Clowsnacht’ uit en het heeft iets langer geduurd dan gepland, maar ik heb dit boek recent gelezen. Benieuwd wat ik ervan vond? Je leest het hieronder.

‘Hé, Suzie. Had je naar gedroomd?’ ‘M-mama! Waar i-his mama?’ Dikke tranen maken geultjes in de gele schmink op haar wangen. ‘Mama en papa zijn naar een feestje vanavond, maar ik pas op. Ik heet Fara, weet je nog?’ Tussen haar tranen door begint Suzie te knikken. Ze klemt haar beide armen om mijn hals en haar mond is opeens heel dicht bij mijn oor. ‘Ik wil niet dat de clown naar me kijkt.’ Ze zegt het zo zachtjes dat ik haar bijna niet versta. Mijn buik trekt zich samen. ‘Wat?’ ‘De clown,’ fluistert Suzie. ‘Hij stond naast mijn bed.’ Fara past een avondje op de kinderen van de familie Zuiderduin. Ze wonen in een groot, bijna kasteelachtig huis in de luxe villawijk van het dorp. Marnix en Suzie zijn lieve kinderen, ze luisteren goed en gaan braaf naar bed. Maar wanneer de stroom uitvalt, Suzie telkens huilend wakker wordt en Fara dingen ziet en hoort die haar een slecht voorgevoel geven, begint ze zich af te vragen of ze deze oppasklus ooit had moeten aannemen…

Van Goor ~ oktober 2019 ~ 136 pagina’s ~ ISBN: 9789000370375 ~ fragment

De vijftienjarige Fara zou eigenlijk samen met haar beste vriendin Yun Li oppassen, maar aangezien de twee ruzie hebben gehad, moet ze het alleen zien op te lossen. En dat op Clownsnacht! Al voordat ze de deur van de familie Zuiderduin heeft gevonden in hun kast van een huis, gaan haar alarmbellen rinkelen: waarom ligt er een dode vogel vlak voor hun woning, wat is er gebeurd met het gezicht van mevrouw Zuiderduin en waarom hangt hun huis vol met opgezette beesten? Als dat nog niet erg genoeg is, blijkt het doodnormaal dat het licht zomaar kan uitvallen, zo waarschuwt meneer Zuiderduin nog van tevoren. Als Fara het weer aan wil doen, moet ze gewoon naar de kelder lopen en de schakelaar omdraaien. Brr, Fara hoopt maar dat dat niet gebeurt, want ze gaat dus echt niet die donkere kelder in. Gelukkig gedragen de kinderen zich netjes en gaan ze al snel naar bed. Maar waarom wordt het jongste kind steeds wakker met de vraag wat de clown naast haar bed doet en staat daar nu een schim voor het raam? Fara hoopt maar dat de avond snel voorbij gaat en dat de kinderen in een rustige slaap belanden. Want hier, hier in dit grote huis is iets goed mis. Dat is één ding dat zeker is.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Kippenvel op mijn armen

Soms heb je boeken die vlak blijven. Je leest ze, je neemt de informatie tot je, maar het raakt je verder niet. Dat is bij ‘Clownsnacht’ van Daniëlle Bakhuis zeker niet het geval! Dit boek komt als je het leest als het ware tot leven. Je voelt je een indringer in het huis van de familie Zuiderduin, je kijkt door de ogen van Fara naar alle opgezette dieren en snapt niet dat dit een hobby van iemand kan zijn, bent ook bang voor de beelden op zolder (juist van de clown) en gelooft niet dat het meneer Zuiderduin is die stiekem aan de telefoon hangt met het verzoek om de kinderen ‘echt te laten slapen’. Alleen wat is er nu echt aan de hand? Ik heb weleens op het puntje van mijn stoel gezeten bij een boek, maar ‘Clownsnacht’ wist me niet alleen op dit punt te krijgen, maar zorgde ook echt voor kippenvel op mijn armen. Wat zeg ik: zelfs de koelste kikkers zouden nog in spanning zitten over wat hier gebeurt. Ik wilde soms gillen, soms bijna huilen en soms me gewoon diep onder me dekens verstoppen. Wedden dat jij na het lezen van ‘Clownsnacht’ – of je nu houdt van horror of niet – toch nog goed om je heen kijkt als je weer een vreemd geluid hoort? Ik deed dat namelijk wel.

De hal is volgepropt met de vreemdste standbeelden die ik ooit heb gezien. Een staande beer die een klein hondje in zijn armen houdt. Een steigerend paard met vleugels. Een vrouwentorso met poten waar normaal haar benen horen te zitten. (..) Ik huiver. Ik ben er opeens niet meer zo zeker van of het gebroken nekje van de kraai wel een ongeluk was.

Urban Legends

Naast de fijne en toegankelijke schrijfstijl van Daniëlle komt dit ook door de elementen die erin zitten: de mysterieuze kelder, de opgezette dieren, de schimmen voor het raam, de geluiden die ze hoort en de kinderen die maar vaag doen. Op het einde heeft Daniëlle het over een aantal bekende urban legends die ze aan het verhaal heeft toegevoegd – veel zal herkenbaar zijn uit verhalen die je hebt gehoord of uit andere horrorfilms en -boeken. Misschien is dit niet bijster origineel, maar ik ging er wel helemaal in mee, ook al is ‘Clownsnacht’ voor de jeugd geschreven en ben ik inmiddels de 20 al drie jaar voorbij. Bij die doelgroep zet ik overigens wel mijn vraagtekens, want de reactie die ik er – onverwacht – op had, kan ik nog begrijpen. Maar wat als iemand van 13 dit leest? Natuurlijk is iedereen verschillend en zal het voor de één spannender overkomen dan de ander. Maar ik zou de doelgroep zelf op 15+ schatten, een lastige leeftijd aangezien ‘Clownsnacht’ dan valt tussen de jeugdboeken en Young Adults. Een Young Adult was het misschien net niet oor de makkelijke schrijfstijl, maar het thema gaf me dat gevoel wel.

Nog meer pagina’s

De schrijfstijl, de bijbehorende spanning van het niet weten wat er gebeurt en het aantal pagina’s, zorgden er bij mij voor dat ik dit boek binnen twee uurtjes alweer uit had. Ik vond het bijna jammer dat dit boek niet langer was (slechts 136 pagina’s). Ik had namelijk echt nog wel langer door willen gruwen. Het bijkomende nadeel van de (korte) lengte is namelijk ook dat er niet heel diep wordt ingegaan op de personages. Je volgt vooral Fara (en met haar kan je absoluut een band opbouwen. Haar gevoelens spatten van de pagina’s en dat geeft de lezer ook dat akelige gevoel), maar verder blijft het een beetje vlak. Niet erg voor nu aangezien de spannende elementen genoeg waren, maar meer uitwerking mag natuurlijk altijd. Over het einde heb ik nog wat twijfels. Het is goed afgerond, maar ik vond het daarentegen niet heel spectaculair. Er leek wel heel makkelijk over gedacht door de personages… Verder kan ik er natuurlijk niets over zeggen, want ik gun jullie ook de spanning tot en met het einde. En ik beloof je: ‘Clownsnacht’ is het waard om gelezen te worden.

Ze had haar kapmes uit haar rugzak gehaald en zonder verdoving, of zelfs een waarschuwing vooraf, zette ze het mes op haar gezicht. In een vastberaden, vloeiende beweging had ze van oor tot mondhoek de bulten op haar wang opengesneden. En wat er toen gebeurde, kon ze nauwelijks geloven. Er waren allemaal kleine spinnetjes uit haar wang gekropen, zoveel dat ze over haar hele lichaam krioelde.

Conclusie

Heel eerlijk? Ik ben nooit bang geweest voor clowns en snapte die angst ook nooit. Tot nu! Door ‘Clownsnacht’ van Daniëlle Bakhuis wilde ik soms gillen, soms bijna huilen en soms me gewoon diep onder mijn dekens verstoppen. En ja, ik ben wel wat gewend qua horrorfilms (al is dat wel een paar jaar geleden). Maar in dit boek zit zo’n snelheid, zo’n goede uitwerking van de gevoelens van de hoofdpersoon en een goede verwerking van zeven bekende urban legends, dat je niet anders kunt dan meegaan. Je voelt zelf hoe de ogen van de opgezette dieren op je gericht zijn, hoe er iemand buiten naar je staat te kijken, hoe er iemand contact met je probeert te zoeken via de telefoon en vooral hoe je bang moet zijn om de avond niet te overleven. Alleen wat is er nu werkelijk aan de hand en wat is fictie? Je leeft helemaal mee door de toegankelijke schrijfstijl en hoopt maar dat Fara straks gewoon weer veilig in haar eigen bed ligt. Binnen twee uur had ik gelukkig alle antwoorden. Misschien alleen niet helemaal overtuigd door het einde, maar ik neem het voor lief. Dit boek was absoluut een fijne verrassing en raad ik zeker aan voor mensen die eens willen kijken of (jeugd)horror wat voor ze is. Als ze dan maar wel ouder zijn dan 15: ik wil namelijk geen slapeloze nachten veroorzaken.

Heb jij al weleens een boek van Daniëlle Bakhuis gelezen? Ik heb veel goeds gehoord over haar boek ‘De eliminatie’, dus dat boek staat hoe dan ook op mijn verlanglijstje. Laat vooral weten wat jij ervan vond, als je het boek hebt gelezen.