Tussen het Songfestival-geweld door is het ook weer tijd voor een nieuwe recensie. Onlangs las ik ‘Bonuskind’ van Saskia Noort en daar wil ik graag wat over kwijt. Benieuwd wat precies? Ik vertel je er hieronder alles over.
De vijftienjarige Lies wordt op een ochtend wakker met het gevoel dat haar moeder Jet iets is overkomen. Haar bed is niet beslapen en ze heeft haar mobiele telefoon thuis laten liggen. De vierentwintig uur die volgen ontvangt Lies geen enkel teken van leven. Haar vader en zijn nieuwe vriendin Laura schakelen de politie in, ze geloven dat het te maken heeft met haar mentale toestand: ze zou de scheiding nooit te boven zijn gekomen en heeft daarom besloten te verdwijnen. Of erger. Lies weet echter zeker dat ze dat nooit zou doen en gaat zelf op onderzoek uit. Met alle gevolgen van dien.
The House of Books ~ juli 2020 ~ 272 pagina’s ~ ISBN: 9789044351040 ~ Bol.com
Het leven van de vijftienjarige Lies en haar jongere broertje Luuk staat al een paar jaar op stelten. Hun ouders besloten namelijk om te gaan scheiden. Sindsdien worden ze heen en weer geslingerd tussen hun alleenstaande moeder en hun vader die samen is met hun ‘verschrikkelijke’ stiefmoeder Laura. Als de twee kids weer een week bij hun moeder zijn, slaat het noodlot toe: plots is hun moeder verdwenen, zonder telefoon of portemonnee. Waar is ze heen en wat is er gebeurd? Hun vader en hun oma denken al snel dat ze dit bewust heeft gedaan omdat ze de scheiding en de heftige nasleep nooit te boven is gekomen. Maar Lies gelooft daar niet in! Zij is er van overtuigd dat er iets met haar moeder is gebeurd, en gaat – hoe jong ze dan ook is – op onderzoek uit. Al snel ontdekt ze een dagboek van haar moeder op haar laptop. De vraag is alleen: welke antwoorden geeft dit bestand?
Ik heb dit boek ontvangen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Eerste kennismaking
De naam ‘Saskia Noort’ rinkelt bij diverse boekenliefhebbers vast een belletje. Met titels als ‘Nieuwe Buren’, ‘De eetclub’ en ‘Terug naar de kust’ gooide ze in het verleden al hoge ogen bij zowel haar fans als de pers. Ik had echter nog nooit iets van haar gelezen en daar moest maar eens verandering in komen. De vraag is wel: weet ze mij ook te overtuigen met haar nieuwste boek ‘Bonuskind’? Ik moet eerlijk zeggen: niet helemaal. Ik had – op basis van de flaptekst en de eerste recensies – een boek verwacht dat ik in mum van tijd uit zou hebben. Zo’n boek dat je bij de eerste pagina’s overtuigt en je uiteindelijk met een mond vol tanden achterlaat. Maar helaas, dat was niet het geval. Ik vond een bepaalde wending veel te snel komen, bepaalde acties waren ongeloofwaardig (en dan met name rondom het datingsleven van moeder Jet) en ook het hoofdpersonage had mij niet in haar greep. Al met al haalde dit de spanning weg.
Mama is dood. Het is de eerste gedachte als ik mijn ogen opendoe. Wat heb ik gedroomd? Ik herinner me alleen nog flarden. Ergens in ons oude huis sloeg een deur dicht. Pap was er nog. Sissend gefluister, zoals ze deden de laatste maanden. Een auto, gierende banden. Was het wel een droom?
Scheiding door de ogen van een kind
De ontbrekende spanning komt in mijn ogen ook vooral omdat de focus van dit verhaal niet direct op de vermissing van de moeder ligt. Het begint vooral als een heftig boek over de gevolgen van een scheiding door de ogen van kinderen. Je leest namelijk alles vanuit de vijftienjarige Lies die na de scheiding verward achterblijft. Plots wordt ze heen en weer gesleept tussen haar moeder en het ‘nieuwe gezinnetje’ van haar vader en zijn vriendin Laura. Je voelt die emoties van de pagina’s spatten: het verdriet dat ze nooit meer terug gaan naar normaal, de boosheid dat haar ouders nooit normaal kunnen doen tegen elkaar en ergens ook wel argwaan richting haar nieuwe stiefmoeder die van haar liever vandaag dan morgen weer mag verdwijnen. Dit vond ik persoonlijk heel sterk: het opent ogen! Ik hoop oprecht dat geen enkel kind dit hoeft mee te maken.
Puntje van mijn stoel?
Hoe goed dit thema ook wordt uitgewerkt, hierdoor lijkt het haast meer een roman dan een thriller over een vermissing. Natuurlijk voel je bij Lies daarnaast wel de bezorgdheid en merk je aan de dagboeken die je leest dat er meer is dan op het eerste gezicht lijkt. Hierdoor is er desondanks toch wat onderhuidse spanning te voelen. Maar aangezien je door een bepaalde wending al weet wat de afloop is, is het niet dat ik op dat puntje van mijn stoel zat. Kon de ontknoping dat goed maken? Gedeeltelijk. Al moet ik zeggen dat het erg ‘out of the blue’ komt en ik even moest realiseren van: gebeurt dit nu echt? Ik had namelijk wel een vermoeden dat het anders lag dan ik dacht, maar op deze manier… die zag ik niet aankomen. Daarvoor natuurlijk alle complimenten, al twijfel ik nog aan de geloofwaardig.
‘Pap,’ zeg ik. ‘Moeten we niet de politie bellen?’ ‘Die doen niks. Mama is een volwassen vrouw, en volwassen mensen gaan ze pas na twee weken zoeken. Niets wijst erop dat er iets ernstigs aan de hand is.’ Pap is advocaat, hij weet dit. ‘Ze kan een ongeluk hebben gehad.’ ‘Ja, of misschien is ze ontvoerd,’ zegt Luuk.
Conclusie
Na het lezen van ‘Bonuskind’ van Saskia Noort blijf ik met gemengde gevoelens achter. Het is in mijn ogen een prima thriller, maar ik had er gewoon meer van verwacht. En dat komt met name door de spanning. De auteur probeert zoveel dingen aan te snijden – van de scheiding door de ogen van een puber (die soms veel ouder doet dan ze is), de vermissing, een ‘foute’ liefdesaffaire tot de reacties van de buitenwereld – dat de spanning hierbij op de achtergrond raakt. En dat is jammer. Ik had namelijk echt de hoop dat ik op het puntje van mijn stoel zou belanden en ‘Bonuskind’ in mum van tijd uit zou hebben. Nu deed ik er een paar dagen over om mij door ‘Bonuskind’ heen te worstelen, wat tevens te maken had met de ongeloofwaardigheid. Soms begreep ik werkelijk niets van de keuzes van moeder Jet! Gelukkig maakte de wending op het einde iets goed. Het is niet dat ik met een mond vol tanden stond, maar het gaf wel een verrassende kijk op ‘Bonuskind’. Overigens wil mijn twijfel verder niets zeggen, ik ben zeker nog eens bereid om een boek van Saskia op te pakken. Met haar schrijfstijl en goede lengte van hoofdstukken wist ze me desondanks de vorige punten toch te overtuigen.
Heb jij al eens een boek van Saskia Noort gelezen? Laat dan vooral de titel en je mening horen in de reacties hieronder. Ik ben heel benieuwd of er nog andere titels de moeite waard zijn.
