Na ‘Het winkeltje in Cockleberry Bay’, ‘Ik zie je in Cockleberry Bay’ en ‘Een nieuwe kans in Cockleberry Bay’ is het vandaag alweer tijd om voor het laatst af te reizen naar dit prachtige dorpje. Lees dus maar snel verder, want ik vertel je hieronder alles over ‘Winter in Cockleberry Bay’.
Het is winter in Cockleberry Bay. Nu het winkeltje en het café van het dorp in goede handen zijn, is Rosa op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ze besluit zich te focussen op Neds Nieuwe Kans, het goede doel dat is opgezet in de nagedachtenis van Rosa’s overgrootvader. Om geld in te zamelen besluit ze een kerstconcert te organiseren voor het hele dorp. Maar nu Rosa zelf moeder is geworden is dat veel werk. Gelukkig staat ze er niet alleen voor. Alle favoriete personages én natuurlijk teckel Hot keren nog een laatste keer terug in dit feestelijke, hartverwarmende slot van de Cockleberry Bay-serie.
Zomer & Keuning ~ december 2020 ~ 301 pagina’s ~ ISBN: 9789020542523
De winter is aangebroken in het prachtige Cockleberry Bay! Zonder al die toeristen zou het een lekker rustige periode moeten worden, maar niets is minder waar. Rosa dealt met het (alleenstaande) moederschap net als Tiggy die bijna een tweede verwacht, bekende gezichten duiken ineens op en over de liefde van onze favoriete inwoners valt ook veel te zeggen. Het lijkt bijna wel of iedereen met iets dealt, maar Rosa spant natuurlijk de kroon. Deze nieuwbakken moeder zou het – met het weggeven van de winkel en het uit handen geven van de belangrijkste taken van het café – wat rustiger aan gaan doen, maar daar lijkt nu geen plek voor in de agenda. Zo vragen haar zoontje kleine Ned en hond Hot veel aandacht (helemaal nu ze haar man Josh voor weken moet missen) en dan heeft ze ook nog allerlei wilde plannen voor de stichting Neds nieuwe kans. Ze wil speciaal om geld op te halen voor alle goede doelen een kerstconcert organiseren, maar waar haalt ze überhaupt de tijd vandaan? Nou, gelukkig heeft ze haar moeder Mary en alle andere inwoners die haar wel een handje willen helpen!
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
In een warm bad stappen
Het is geen feest als Rosa uit Cockleberry Bay niet langs is geweest! Dat was misschien wel mijn eerste gedachte toen ik hoorde over ‘Winter in Cockleberry Bay’ van Nicola May. Ondanks mijn haat-liefdeverhouding met deze reeks was ik blij verrast toen Uitgeverij Zomer & Keuning aankondigde dat er onverwacht nog een vierde deel zou komen. Ik was oprecht benieuwd of dit deel mij zou kunnen overtuigen om alsnog de serie volledig in mijn hart te sluiten. Nou, laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: het lezen hiervan voelde als een heerlijk warm bad! Het was zo leuk om te zien welke ontwikkelingen de karakters van boek één naar nu hebben doorgemaakt. Je bent als lezer namelijk van ze gaan houden en krijgt bij al hun vorderingen een grote glimlach op je gezicht. Helemaal toen ik las dat Rosa moeder is en echt haar plekje in dit prachtige dorpje heeft gevonden en dat Tiggy alweer baby nummer twee krijgt! Al deze karakters (plus de honden natuurlijk!) voelen als familie, dus het was fijn om weer even ’thuis’ te komen.
Toen hij haar van de trap af zag komen, sprong Hot blaffend van zijn bedje af, duidelijk hopend op een wandeling. Voor zo’n kleine hond kon hij een werkelijk oorverdovend kabaal voortbrengen. Ze sloot het hekje dat de miniteckel ervan weerhield de trap op te lopen, haastte zich naar het luidruchtige beestje toe, tilde hem op, sloot zijn zachte bruine snuit met haar handen en wreef haar neus langs die van hem.
Teveel verhaallijnen in korte tijd
Toch moet ik ook eerlijk zijn. Zoals je misschien weet heb ik hier en daar wat kritiekpunten gehad op deze reeks. En heel eerlijk? Die zijn er helaas ook bij ‘Winter in Cockleberry Bay’. Waar ik bijvoorbeeld bij Nicola’s vorige boeken nog opmerkte hoeveel herhaling er wel niet werd gebruikt om alle gebeurtenissen uit eerdere boeken te beschrijven, miste ik juist in dit deel die herhalingen. Ik dacht namelijk echt een aantal keer: wie ben jij ook al weer? Ik denk dat dit vooral te maken heeft met de diverse verhaallijnen/wendingen die Nicola May probeert toe te voegen. Door de enorme hoeveelheid worden diverse lijnen niet volledig afgemaakt en wordt er constant heen en weer geswitcht tussen karakters. Heel vervelend, omdat ik zo niet lekker in het verhaal kwam. Ik deed dan ook – jammer genoeg – een stuk langer over dit boek dan de vorige delen.
Waar is Josh?
Daarnaast haalt Nicola May hetzelfde trucje uit als bij haar tweede en derde boek: ze laat Josh verdwijnen! Ik snap eigenlijk niet waarom Nicola May hem in het eerste boek zo’n prominente rol heeft gegeven. Ze laat hem namelijk in de andere boeken totaal links liggen. En dat zorgde er bijna voor dat ik wenste dat Rosa met iemand anders zou gaan eindigen. Oeps, en dat terwijl ik eerst nog zijn grootste fan was. Daarnaast viel mij verhaaltechnisch gewoon iets op waarvan mijn wenkbrauwen begonnen te fronsen. Helaas kan ik hier niet over uitweiden zonder spoilers te geven. Maar geloof mij: ik ben verward over een bepaalde wending. Het klopte tijd technisch gewoon niet en dat zaaide behoorlijk wat verwarring. Gelukkig maakte de schrijfstijl van Nicola May al mijn negatieve punten toch een beetje goed. Ik twijfelde namelijk absoluut niet of ik ‘Winter in Cockleberry Bay’ naast me neer zou leggen. Daarvoor zijn de personages en de locatie mij natuurlijk veel te dierbaar.
Tijdens de huisbezichtiging was Josh opeens enthousiast geworden over de kas die de vorige bewoners hadden laten staan. Hij had met grote stelligheid verkondigd dat hij er tomaten, chilipepers en paprika’s zou kweken, en komkommers ‘zo lang als mijn lul’, had hij zijn vrouw in het oor gefluisterd. Daar was tot dusver allemaal niets van terechtgekomen.
Conclusie
Ik had gehoopt dat ik een enorme positieve recensie kon schrijven over ‘Winter in Cockleberry Bay’, maar helaas! Dat is toch niet helemaal gelukt. Ondanks het feit dat ik mij weer helemaal thuis voelde en echt wel genoot om deze bekende personages terug te zien, schort er – puur kijkend naar het verhaal – teveel aan. Zo raak je in de war door de hoeveelheid personages, lijkt Nicola May met al haar wendingen en toestanden maar geen richting te kunnen kiezen en klopt er soms tijd technisch niets van. Daarnaast begon het nu ook wel te storen dat Josh weer ontbrak. Wat is dat toch? Maar begrijp me niet verkeerd: ik heb zeker geen moment gehad dat ik dacht: ik lees dit boek niet uit. Daarvoor voelde het teveel als thuiskomen. En natuurlijk zorgde de schrijfstijl van Nicola May ook voor wat overtuiging. Met haar toegankelijke schrijfstijl en afwisselende korte en lange hoofdstukken schiet je als een kanonskogel door dit boek heen. Als je je daar wel even toe zet, want dat duurde dan nog wel even. Al met al heeft dit boek me dus niet weggeblazen. Maar ik weet wel dat fans van de Cockleberry Bay-reeks niet al te teleurgesteld zullen zijn!
Zoals je al in de titel hebt kunnen lezen, is deze blogpost onderdeel van een ware blogtour. Ben je benieuwd wat mijn toffe collega’s over ‘Winter in Cockleberry Bay’ van Nicola May te zeggen hebben? Bekijk dan snel de blogs van Mustreads or Not, Bookstamel, The Book Dragons Nook, Magic of Books, Perfecte Buren, Koukleum, BookaddictNL & Thrillers and more.
